“... Demokratik Güçbirliği Türkiye’nin önünü açacak dina mikleri barındıran önemli bir çekim merkezi haline geliyor... Ül kemizin kötü gidişine dur diyecek, sömürü ve baskı düzenini dur duracak, bağımsız ve demokratik bir Türkiye’yi kuracak olan dinamik güçleri bünyesinde birleştiren Demokratik Güçbirliği, Kürt sorununun demokratik çözümünü gerçekleştirecek temel di namiklerin de merkezidir...” (Çetin Diyar, Evrensel, 2 Mart 2004)
Burada hem burjuvazinin bir kesimi ve hem de burjuva parlamentarizmi hakkında en budalaca hayaller taşınıyor ve yayılıyor. “Güçbirliği” toplumun ancak devrimle çözülebilecek olan nere deyse tüm sorunlarını seçimle çözecek bir sihirli değnek olarak su nuluyor. İşi “sömürü düzeni”ne son vermeye bile vardıran buda lalıkları bir yana koyarak, yalnızca demokratik bir siyasal sorun olan Kürt sorununu alalım. “Güçbirliği” hiç değilse bu sorunda ger çekten demokratik bir çözümün dinamiği olabilecek yapıda mıdır? Yazık ki hayır! Ötekileri bir yana, Kürt hareketine bakalım. Kürt hareketi devrimci döneminde Kürt sorununda demokratik bir çö zümün temsilcisi idi, İmralı’dan beri artık değil. İmralı çizgisindeki bir Kürt hareketi, Kürt sorununda demokratik çözüm çizgisinin de ğil, bazı yasal ve anayasal hak kırıntıları karşılığında bu sorunun uyutulması ve yozlaştırılması çizgisininin temsilcisidir artık. Bu ko numuyla o çözümün dinamiği değil, fakat engeli durumundadır.(131)
