“Bazı yoldaşlar -dedi Kostrov Stockholm’de-, sanki belediye mülkiyetini ilk kez duymuş gibi davranıyorlar. Bu yoldaşlara, Batı Avrupa'da kentsel ve kırsal özyönetimlerin mülkiyetlerinin geniş lemesinden ibaret olan ve yoldaşlarımızın da benimsediği tüm bir eğilimin (! tam da öyle!), İngiltere’de ‘belediye sosyalizmi’nin(18 Ocak 1893’te Engels, 1848 devriminden sonra Ame rika’ya göç eden Alman sosyalisti Sorge’ye, belediye sosyalistleri ve Fabiancılar hakkında, bunların “hırslı bir çete” olduklarını yaz mıştı:“Bunların sosyalizmi belediye sosyalizmidir; ulus değil, belediyeler, en azından geçici olarak üretim araçlarının sahibi ol malıdır. Sonra da onların bu sosyalizmi, burjuva liberalizminin en aşırı fakat kaçınılmaz sonucu olarak gösterilir, ve onların liberal lere karşı hasım olarak kararlılıkla mücadele etmek değil, onları sosyalist sonuçlara itmek, ergo (yani-ÇN) onlara hile yapmak, to permeate Liberalism with Socialism” (liberalizme sosyalizm nüfuz ettirmek) ve liberallerin karşısına sosyalist adaylar çıkarmak ye rine bunları onlara yamamak ve dayatmak, yahut yutturmak tak tiği buradan gelir. Fakat burada ya kendilerinin aldatılıp kandı rıldığını ya da sosyalizmi aldattıklarını kavramıyorlar elbette.”)var olduğunu anımsatmak istiyorum. Birçok belediyenin gayrimenkulleri var ve bu durum bizim programımızla çelişmiyor. Şimdi be lediyelerimiz için parasız (!!) gayrimenkul servet edinme (!) ola nığımız var ve bu olanaktan yararlanmalıyız. Elbette el konulmuş toprağı belediyeleştirmek zorunludur” (s. 88)
