Bu özel değinmeyle yetinerek “Politik Rapor”un ilk bölümünü geçiyoruz. Bizi asıl olarak “İç Politik Durum” başlıklı ikinci bölümü ilgilendiriyor. Fakat yazık ki bildiride ve başyazıda çizilen kapsamı biz bu bölümde de bulamıyoruz. Bu bölüm iki kongre arasındaki politik gelişmelerin belli arabaşlıklar (28 Şubat, irtica, ordu, düzen partileri, ekonomik kriz, rejimin iç ve uluslararası du rumu, işçi ve emekçi hareketi, Kürt hareketi vb.) altında kendince bir değerlendirilmesinden oluşuyor. Yer yer bazı somut sorunlara ve görevlere bağlansa da bu beylik değerlendirmelerin yenilik ve bir kongre platformu bakımından özgünlük içeren pek bir yönü yok. Bunları, daha sonra değineceğimiz birkaç özel nokta dışında, süreli yayınlarda zaten sürekli olarak yapılanın kongre vesilesiyle bir genel tekrarı saymak mümkün.
