“Öznel ve nesnel koşullara somut olarak baktığımızda bu sonu cun kaçınılmaz olduğunu görüyoruz. İmralı'ya karşı başlangıçta 'devrimci' tepki veren çevrelerin bir bölümü ortaya çıkan durumu göğüsleyecek, ortaya koydukları refleksi geliştirip kabalaştıracak ideolojik ve moral koşullara sahip değillerdi. Bu öznel durum toplumsal-siyasal ortamın elverişsizliği ve kitle hareketinin belir gin zayıflığı ile de birleşince, İmralı teslimiyetine karşı tutumlar da(189)çok geçmeden tavsamaya başladı. Hele de Kürt hareketi ve kitlesi anlamlı bir iç ayrışmaya uğramaksızın İmralı yönelimine uyum sağlayınca, bazı çevreler için Kürt hareketinin yörüngesinde siyaset yapma konumuna gerisin geri dönmek hepten kolaylaştı. Böyleleri bir bakıma buna mecburlardı; zira ‘90'lı yıllar boyunca bunu kendileri için adeta bir siyasal yaşam alanı haline getir mişlerdi ve kendilerini başka türlü ayakta tutacak öznel koşullar dan gerçekten yoksunlardı.” (Seçimler ve Sol Hareket/Tasfiyeci Sürecen Yeni Aşaması)
