Sol harekette son yirmi küsur yıldır sürmekte olan tasfiyeci sürecin içinde bulunduğumuz yeni aşamasındaki kurbanı, yazık ki MLKP’den başkası değildir. Kürt hareketine liberal kuyrukçuluk bu süreci kolaylaştırıp hızlandırmış, İmralı teslimiyeti bu konuda bir dönüm noktasını işaretlemiş, 3 Kasım seçimleri süreci bunu çok somut olarak göstermiş onu izleyen günlerde açıklanan MLKP 3. Kongresi raporu ise bu konuda geride bir tereddüt bırakmamıştır.(202)
MLKP bu gidişten kendini kongre platformu üzerinden gerçek leşecek köklü bir iç hesaplaşma ve ayrışma sayesinde alıkoya bilirdi. Ama kongre sonuçları onun bu olanaklardan yoksun olduğunu, oportünizmin bünyeyi bir bütün olarak sardığını ortaya koymuştur. İmralı sonrasında liberal kuyrukçu çizgiye yöneltilen yarım yamalak eleştirilerin geri alınması, 3 Kasım sürecinde izle nen liberal “sol blok” çizgisinin önünü açmıştır. MLKP, bir kez daha ve üstelik artık tümden Avrupa solu çizgisine kaymış bir Kürt hareketinden kopamayacağını; dahası, 2. kongrede o denli kararlılıkla reddedilmiş reformistlerle “sol blok” düşüncesini geli nen yerde kendisi için temel çizgi haline getirdiğini; bundan böyle, en berbat bir liberal çizgide duran reformist gruplarla birlikte hareket edebileceğini seçimler gibi temel önemde bir siyasal olay üzerinden açık seçik göstermiştir.
