İmralı sonrasının en önemli gerçeklerinden biri, ulusal hareketin kendini, izlenen hedefler ve ileri sürülen istemler bakımından,(222)Kürt burjuvazisinin sınıfsal konum ve tercihlerine tümden uyarlamış bulunmasıdır. Ulusal hareketteki temel tahribat, artık gerçek bir özgürlük ve eşitlik isteminden vazgeçilmiş olmasıdır. Bu da rastlantı değildir. Türk burjuvazisiyle barışmaya ve bütün leşmeye dayalı bir stratejik yönelimin doğası bunu gerektirmekte dir. MLKP 3. Kongresi, kuyrukçuluğu meşrulaştırmak ve süreklileştirmek kaygısı içinde, işte bu temel önemde olguyu görmezlikten geliyor. Sorunu salt kitlelerin eylem kapasitesi, hareketlilik düzeyi ve biçimi üzerinden koyuyor. Sanki ulusal hedefler ve özlemler korunuyor da yalnızca bu uğurda verilen mücadelede bir zayıflama varmış gibi göstermeye çalışıyor du rumu. Bir kez daha okuyoruz:
