Peki bütün bunlar ne için? Elbette parlamentoya bir sol grup so kabilmeyi güvenceye alabilmek için! İyi ama marksist ilkelere ve devrim davasına bağlı her gerçek devrimcinin anında parlamenter avanaklık olarak teşhis edip mahkum edeceği görüş, tutum ve kaygı bundan başka nedir ki? Bunu EMEP payına, ÖDP payına, SDP payına, siyasal yaşamda bir sıfır olan bazı ne olduğu belirsiz şekilsiz çevreler payına, yani 12 Eylül’ün geride bıraktığı tasfiyeci liberal tortu payına anlamak mümkün. Peki kendilerine hala da devrimci diyenler, herşeye rağmen şimdilik hala böyle de görülebilenler payına ne demeli? Seçimler ve burjuva temsili kurumlar(31)karşısındaki konum ve tutumun kimin gerçekte ne olduğunun şaş maz bir ölçütü olduğunu daha baştan önemle vurgulamış bulunu yoruz ve şimdilik bunu burada bir kez daha yinelemekle yetiniyo ruz.
