MLKP öncellerinin bu tutumu terketmeleri için teorik-siyasal bakış değil fakat gelişmelerin pratik basıncı, Kürt halk kitlelerinin sarsıcı uyanışı gerekmişti. Fakat bu kez de, bilince değil kendiliğindenciliğe dayalı her değişim durumunda olduğu, bir uçtan öteki uca savrulma yaşandı. ‘91 yazında toplanan TKP/ML Hareketi 4. Konferansı ortaya “bağımsız Kürdistan” şiarıyla çıktı ve Serhildanlarda yükseltilen “bıji Kürdistan” sloganını buna gerekçe olarak gösterdi. “Bağımsız Kürdistan” o tarihlerde PKK’nin temsil ettiği Kürt küçük-burjuvazisinin idealleştirilmiş hedefiydi ve olanaklı olabilirse eğer ancak Kürt burjuvazisinin sınıf egemenliğinde ifadesini bulabilirdi.
