Neden “en çarpıcısı”nın İtalya’daki örnek olduğuna ilişkin bir açıklama yok bu sözlerin devamında. Fakat “Zeytin Dalı hareketi”nin irili ufaklı sol ve sosyal-demokrat partilerin seçimlere yönelik sıradan bir ittifakı olmak dışında gerçekte hiçbir özelliği ya da “çarpıcı”lığının olmadığını biliyoruz, işin aslında bu bir ha reket falan da değildir, basitçe sol ya da sosyal demokrat partiler arası bir seçim ittifakıdır. Herhangi bir kitle hareketine, bunun ürünü dinamik bir taban örgütlenmesine dayanması da sözkonusu(38)değildir. Bundan dolayıdır ki emeğe karşı azgın bir saldırıyı, diz boyu bir çürümüşlüğü, her türden soygunu ve hırsızlığı, Bush çe tesinin hizmetinde militarizmi ve savaşı, daha da önemlisi mafya ve gladio egemenliğini simgeleyen Berlusconi karşısında, üstelik onun yılları bulan yıpranmışlığına rağmen, kıl payı denebilecek bir farkla zar zor seçim başarısı sağlayabilmiştir. Avrupa’nın tanınmış dergilerine “Baba” diye kapak bile olmuş bir mafya babası karşısında ikinci kere yenilmekten ucu ucuna kurtulabilmiştir.
