Oysa Latin Amerika örnekleri bir dizi açıdan gerçekten çarpıcı ve dikkate değerdir. Hemen tümünde güçlü bir emekçi kitle hare keti dinamiğinin üzerinden sol ittifaklar seçim başarısı elde etmiş, sol etiketli hükümetler başa geçmiştir. Bu kitle dinamizmi güçlü ve yaygın taban örgütlerine dayalıdır ve halen de yer yer (örneğin Ve nezüella’da olduğu gibi) geleneksel yönetici sınıfların devlet yapılanmasında somutlanan gücünü bir ölçüde dengelemektedir. (Tabandan gelen bir kitle dinamizminin kendini fazlaca hissettir mediği nadir yerlerden biri Peru idi ve orada da sonuç dikkate değer biçimde başarısızlık oldu).
Dolayısıyle, Türkiye’nin geneline değilse bile, son zamanlarda kendini bir dizi çıkış üzerinden sergileyen Kürt halk hareketi di namizmine Latin Amerika örnekleri gerçekte her bakımdan çok daha uygun düşmektedir. Fakat Öcalan ve onu aynen tekrarlaya rak PKK yöneticileri buna rağmen bunları görmezlikten gelmekte, ısrarla İtalya’ya işaret etmektedirler. İletişimin ulaştığı gelişme dü zeyi sayesinde alabildiğine küçülmüş dünyamızda bunu coğrafi yakınlığın cazibesine ya da avantajlarına yormanın da olanağı yoktur. Gerçekte Latin Amerika’daki seçim başarıları Türkiye’nin hiç değilse siyasal yaşamla ilgilenen emekçileri arasında İtalya ile kıyaslanamaz ölçüde çok daha fazla yankı bulmakta, ilgi çekmek tedir. Popüler sermaye basını bile ne akar ne kokar görünümündeki Prodi’den çok sık sık ABD karşıtı çıkışlarıyla gündeme gelen Chavez’e yer vermekte, onun üzerinden Latin Amerika’daki “sol dalga”ya işaret etmektedir.(39)
