Oysa olağan bir reformizmin kendine göre bir dinamizmi de vardır. Örneğin Chavez, başından itibaren bir burjuva reformisti olageldi. Ama darbe girişiminde bulundu, tutuklandı, serbest bı rakıldı, sonra etkin çıkışları ve tutumuyla kitlelerin güvenini kaza narak seçildi ve devlet başkanı oldu, askeri darbeyle yüzyüze kaldı, bunu hala da kendine göre zor bir mücadelenin içinde vb. İç tenlikle emekçiler için bir takım reformlar da yapmak istiyor, bu rada bir doğallık var. Chavez hiçbir zaman devrimci bir dava gütmemiştir; o yalnızca toplumsal reformlar yapılabileceğine, kendi ülkesinin ve emekçisinin durumunun bu çerçevede düzeltilebile ceğine inanmış samimi bir burjuva reformistidir. Buradaki refor mist tanımı bir suçlamadan çok olağan bir kimlik tanımıdır. Ama dünün devrimcisi bir akım, davanın getirdiği ağırlığı ve gerektir diği sabrı taşıyamadığı için yılmış ve düzenle barışma yolunu tut muşsa, burada bir terbiye edilme/olma olayıyla yüzyüzeyiz de mektir. Böyle bir reformizmin bir dinamizmi de yoktur, ondan kendi çizgisinde siyasal bir ısrar ve direnç de bekleyemezsiniz. Yıl dırılmış ve terbiye edilmiş eski devrimcilerin temsil ettiği reformizde bir tövbekarlık, bir tür karaktersizlik vardır, bir aşırı tem(324)kinlilik ve uysallık vardır.
