Günümüz Türkiye’sinde demokrasinin baş engeli emperya lizm ve tekelci sermayedir. Siyasal gericiliğin toplumsal kaynağı ve dayanağı bu güçlerdir. Ortaçağ gericiliği bunlardan bağımsız de ğil, tersine bunların koruması altında ve emrindedir. Ortaçağ ka lıntısı düşünce ve kurumlar, bunlardan bağımsız olarak değil, fa kat bunların desteği ve denetimi altında, bunların ihtiyaçları(349)çerçevesinde varolmakta, rollerini oynamaktadırlar. ‘60’lardan iti baren ve 28 Şubat’ta gündeme gelen zorunlu “balans ayarı”na ka dar, dinsel gericiliğin tam da ordu tarafından sol akımlara ve toplumsal muhalefet hareketlerine karşı hazırlanması ve kullanılması olgusu, tabloyu bir kez daha tamamlamaktadır. Haziran sonundaki MGK toplantısında ve tam da “sosyal patlama” gündemi çerçeve sinde ordunun “tarikat liderleri ve mezhep önderleri”yle girdiği iliş kiler ve sağladığı mutabakatın ortaya çıkması, 28 Şubat’taki zo runlu “balans ayarı”nın anlamına ve sınırlarına da yeni açıklıklar getirmiştir.
