Fakat dahası var. Türkiye işçi sınıfı politik temsilcisinden yok sundu. İşçi hareketini devrimci kanallara çekecek, siyasal gelişi mini kolaylaştıracak, örgütleyecek, bağımsız sınıf kimliğine ka vuşturacak marksist-leninist bir parti yoktu. Böylece, mücadele sahnesine çıkan işçi hareketi sol sloganlar kullanan burjuva refor mizmi karşısında savunmasızdı. Bu, 1960’larda büyük bir güç ka zanan sol hareket gerçeği ile çelişkili gibi görünüyor. Değil; iki açı dan: Birincisi, dönemin tüm sol grup ve akımları ideolojik konumları, programları ve sözde devrim stratejileriyle burjuva re(374)formiziminin etki sahasındaydılar. Burjuva sosyalizmi burjuva reformizminin alternatifi değil, etki alanıydı. İkincisi, gerek TİP ge rek MDD Hareketi, işçi sınıfına değil, başka güçlere bel bağladı lar. Birincisi oy desteği ve parlamenter avanaklığa, ikincisi öğrenci hareketiyle desteklenen kemalist cunta hesaplarına vermişti ken dini.
Dostları ilə paylaş: |
