Bütün bunlar düzenin kendi mevcut yapı ve işleyişine ilişkin gerçeklerdir. Belediye yönetimine hangi burjuva partisi gelirse gelsin, bu merkezden güdümlü ve denetimli yapı ve işleyişe tabi dir. Burjuva partiler aynı kumaştan oldukları ve aynı sınıfa hizmet ettikleri için, bu onlar için esasa ilişkin bir sorun oluşturmamak tadır. Oysa belediye yönetimine devrimci bir partinin gelmesi durumda, merkezi iktidarın (liberal söylemin aksine, bunu bütün bir burjuva sınıf iktidarı olarak düşünmek gerekir) bu siyasal, yasal, yönetsel ve iktisadi çok yönlü egemenliği ve üstünlüğü boğucu bir kuşatma olarak işler. Yerel düzeyde “iktidar” olmak bir yana, be lediye yönetimi olarak ayakta kalmak bile başlı başına bir sorun ha line gelir. Tüm bu baskı ve kuşatma kitle desteği ile bir ölçüde belki dengelenebilir, ama bu “yerel iktidar” değil yalnızca belediye yö netimi olarak ayakta kalma olanağı sağlar. Fakat ancak yeterli ekonomik kaynakla sürdürülebilir olan asgari belediye hizmetle rinin verilmesine herhangi bir çözüm sağlamaz, zira kaynağın musluğu “merkezi iktidar”ın elindedir ve hizmet için kullanılması gereken birikmiş zenginlikler burjuvazinin tekelindedir. Dolayı sıyla yerel yönetimi seçim yoluyla ele geçirmiş devrimci bir par tinin önündeki engel hükümetteki “bir başka parti” değil, fakat ik tisadi ve siyasal, yasal ve yönetsel gücü ve araçlarıyla bir bütün olarak burjuvazi, onun sınıf düzeni ve devletidir.
