Bu düşünüş şekli “3 Kasım seçimlerinde DSP’nin uğradığı akıbet”in gerçek mantığını anlamaktan da acizdir. 3 Kasım’da “DSP’nin uğradığı akıbet”, hiç de birilerinin kapı kapı dolaşmasıyla değil, bir kez daha kitlelerin “kendi özdeneyimleri” sayesinde ya şandı. Sadece DSP değil, İMF’nin bir dediğini ikiletmeyen her üç koalisyon partisi de “tepe takla” gitti. Fakat sözkonusu olan par lementer sınırlar içinde bir özdeneyimdi ve bu nedenle de seçmen desteği aynı kısır ve yüzeysel düşünüş içinde bir başka gerici bur juva partisine yöneldi. Sonuçta gelen gideni aratacak denli sermaye uşağı ve Amerikancı çıktı. Ama kitleler bugün henüz bunu anla yacak durumda değiller ve yeterli deneyim yaşanmadığı sürece de AKP bu seçmen desteğini koruyacaktır. Hiç bir “kapı kapı” do laşma çabası esası yönünden bu sonucu değiştirmeyecektir. Parla menter avanaklığa bağlanmanın, kitleleri burjuva parlamentarizmi ile sersemletmenin ne demek olduğuna buradan bile bakılabilir. Kitleler kendi öz mücadelelerinin değil de seçimler ve parlamen tonun çözüm getireceğine inandıkları ölçüde, onların şu veya bu burjuva gerici alternatifin ardında sürüklenişi de o denli kolayla şır.
