H. Fırat (Not 1: Parentez içindeki rakamlar kitabın orjinal sayfa numarasıdır. Sayfa numaraları o sayfanın sonunu işaretler)

“(Atılım) SHP’yle ittifaka genel olarak sosyal demokratlarla ittifak yapılmaz gibi bir görüş açısıyla değil, somut bir durumda Kürt ve Türk halklarının burjuva çözüme (çözümsüzlüğü) yedeklenmesinin önünü açtığı için karşıdır ve gazetemiz sayfalarında defalarca yazılmıştır. Bu yazıları okuduğu anlaşılan Özgür Gündem Editörü, bu noktaları inatla yok sayıyor.” (“Gerçeklere Saygı!”, Atılım, Sayı: 72, 14 Şubat ‘04)

Günümüz Türkiye’sinin gerçek sosyal-demokratları

Tarih içinde “sosyal-demokrasi” denilen akım, ideolojide Marksizme ve toplumsal planda ise işçi sınıfı hareketine dayanan partilerin zaman içinde bozulup yozlaşarak reformcu burjuva düzen partilerine dönüşmesi ile ortaya çıktı. İşçi aristokrasisi ve sendika bürokrasisi üzerinden düzene bağlanan bu akımın kendine özgü konumu, kapitalizmin aşırılıklarını törpüleme ve emekçi kitleler için iktisadi ve siyasal refomlar elde etme çizgisinde ifadesini buluyordu. İşçi kitleleri üzerindeki etki ve denetimini de temelde buna borçluydu. II. Enternasyonal’in çöküşüyle gerçek konumu ve kimliği tüm boyutlarıyla açığa çıkan ve artık bir düzen partisi haline gelen sosyal-demokrasi, 1950’li yıllarda Marksizme dayalı sosya(145)list geçmişiyle bağlarını resmen de kopardı ve bundan böyle tekelci burjuvaziyi dolaysız olarak temsil eden gerici düzen partilerinden biri haline geldi. Bu akım bugün artık ilerici-solcu geçmişiyle hiçbir bağı kalmamış gerici bir burjuva akımdır. (Uzun zamandan beridir bir çok ülkede, emekçilerin geçmiş kazanımlarını neo-liberal saldırılarla tırpanlayan saldırılar, aynı zamanda, “sosyal-demokrat” etiketi taşıyan hükümetler eliyle yürütülmektedir). Ondan boşalan yeri ise ‘60’lı yıllardan itibaren fiilen ve ‘70’li yıllarda ise resmen, eski komünist işçi partilerinin revizyonist yozlaşmasının ürünü euro-komünist partiler doldurmaya çalıştılar. Euro-komünist akım, kelimenin bilimsel ve tarihsel anlamında, eskisinin yerini alan yeni türden bir sosyal-demokrat akım oldu. Bu yeni sosyal-demokrat akımın dayandığı programın ve izlediği politikanın esasını da, kendinden önceki akım gibi, kapitalizmin reforme edilmesi ve bu çerçevede emekçiler için bazı kazanımlar elde edilmesi oluşturmaktaydı.