Önemsiz bir takım konularda 2. kongreye atıfta bulunan ya da oradan aktarmalar yapma yoluna giden “Politik Rapor”un bunu asıl olarak Kürt hareketindeki gelişmeler üzerinden yapması bek lenirdi. Fakat tahmin edilmesi güç olmayan nedenlerle o bundan özenle kaçınıyor. Bunun yerine, Kürt hareketinin yaşadığı akibeti hazırlayan dış koşullar ve iç yapısal zaaflar üzerine oradan buradan ödünç alınmış bazı görüşleri kuru cümleler halinde peşpeşe sıralama yoluna gitmekle yetiniyor. Bunu yaparken bile, küçük-burjuva demokrasisinin demokratik siyasal sorunlar sözkonusu olduğunda çok tipik olan o sınıf körlüğünün yeni bir örneğini ver mekten de geri durmuyor; Kürt hareketinin toplumsal bileşiminin, bu bileşim içinde Kürt burjuvazisinin kazandığı özel politik ağır lığın, bu köklü reformist değişimde oynadığı temel önemde role hiçbir biçimde değinmiyor.
