Fakat öte yandan, devrimci güç birliğinin devrimci mücadele süreçlerini daha ileri noktalara taşımanın olanaklarından yalnızca biri olduğunu gözönünde bulundurmak, buna olduğundan fazla bir anlam ve işlev de yüklememek gerekir. Dün olduğu gibi bugün de genel devrimci siyasal mücadele sürecinin en temel zaafı, işçi sı nıfı hareketinin devrimci bir mecraya hala da geçememiş olması (386)dır. Mücadele, temelde ve son tahlilde, sınıflar arasında geçmek tedir. Devletle devrimci kuvvetler arasındaki çatışma bunun ön plandaki politik bir yansımasıdır. Fakat eğer işçi sınıfı ve emekçi ler bu mücadelede etkin ve dolaysız bir biçimde yer almıyorlarsa, devrimci kuvvetler açısından mücadele güçsüz ve etkisiz olmakla kalmayacak, sağlıksız zeminlere kaymaya da müsait olacaktır.
