Bugün neredeyse tamamı kendini proletaryanın politik temsil (398)cisi olarak tanımlayan çok sayıda devrimci parti ve örgütler ger çeği ile yüzyüzeyiz. Bunlar kendi güçleri, olanakları ve yetenek leri ölçüsünde devrimci siyasal mücadele sürecine katılmak tadırlar. Bugünün sorunu ve çıplak ihtiyacı, faşist sermaye iktida rına karşı mücadelede bu devrimci kuvvetlerin güç ve eylem bir liğini mümkün olan en ileri sınırlar içinde gerçekleştirmektir. Bu basitçe bir güç ve eylem birliğidir. Burada “devrimci cephe” ifa desi, bilinen kavramsal anlamıyla değil, olsa olsa günlük dildeki anlamıyla, yani birleşik bir devrimci direniş ekseni oluşturma an lamında kullanılabilir. Yapılacak işbirliğine bundan öte bir anlam atfetmeye kalkmak kulağa hoş gelen şaşaalı bir iddia olmaktan öteye gitmez. Gereksiz karışıklıklara yolaçarak stratejik cephe so runu üzerine anlamsız tartışmalara, daha da kötüsü, güncel bir ih tiyaç olan eylem birliğinin gerçek sorunları üzerine ilerletici bir tartışmadan uzaklaşmaya neden olur.
