M. Ali Baran imzalı Kurtuluş başyazısı şu vurgularla bitiyor: “Daha cesur olmanın, yaşananlardan dersler çıkartarak, olum suzlukların üzerine giderek, her yerde devrimcilerin birliğini sağ lamayı teşvik ederek, daha ileri örgütlenmeleri ve eylemlilikleri ya ratmanın zamanıdır.”
Biz bu sözlere yürekten katılıyoruz. Ve temenni ediyoruz ki, birilerinin vurgulanan bu önemli görevlerin gereklerini gözetebilmeleri için hala da “zaman” vardır.
Kurtuluş dergisinin bir sonraki sayısına geçiyoruz. 10 Ağustos tarihli bu 2. sayı daha da önemlidir. Zira içerdeki 3 Ağustos tarihli “ön karar”ın nihayet dışarıda da herkes tarafından öğrenildiği bir döneme aittir. Bu sayının “Birleşelim, Savaşalım, Kazanalım” kö şesinde yeralan yazı var önümüzde. Sözkonusu yazının başlığı bir soru ve yanıtından oluşuyor: “Birlikler İçin Model mi Arıyoruz? Cevabı Neden Ölüm Orucu Olmasın!” Geçmiş deneyimlere atıfta bulunarak tepeden kurulan ve genellikle kağıt üzerinde kalan masabaşı birliklerini eleştirerek başlıyor yazı. Gerçek ve kalıcı bir liklerin mücadele içinde kurulan ve sınanan birlikler olduğu be lirtiliyor ve zindan direnişlerinde kurulan birlikler buna örnek olarak veriliyor:
