H. Fırat (Not 1: Parentez içindeki rakamlar kitabın orjinal sayfa numarasıdır. Sayfa numaraları o sayfanın sonunu işaretler)

Bir karış kar yağdığında kent yaşamı günlerce felç olmaktadır. Kış boyunca tüm Türkiye’de onbinlerce köyün-kasabanın dış dünya ile bağlantısı kesilmektedir. Bugün büyük kentlerin göbeğinde bile onlarca yoksul insan donarak ölmektedir. Sel baskınları her yıl yüzlerce insanın canını almaktadır. Gecekondu bölgelerine yığılan çöpler patlamakta, onlarca insan yaşamını yitirebilmektedir. Çöplüklerin yığılı olduğu semtlerde her türlü salgın hastalık kol gezmektedir vb.

Düzenin egemenleri bu sorunları çözmek bir yana, halihazırda verdikleri sınırlı hizmetleri bile paralı hale getiriyorlar. “Ucuz ve kaliteli hizmet sağlamak”, “yerel yönetimleri özerkleştirerek demokratikleştirmek” vb. yalanlar eşliğinde, belediyeleri ve belediye hizmetlerini de özelleştirmeye hazırlanıyorlar. Yerel yönetimler eliyle, temel eğitim veren okulları, tüm sağlık hizmet ve kuruluşlarını tamamıyla ücretli hale getirecekler. Ormanlar ve müzeler de bu yağmadan payını alacak.

Artık belediyeler birer şirket, biz ise müşteri olacağız. Özelleştirilen belediye hizmetlerini eline geçiren yerli ve yabancı haramiler, halen bir kısmından ücretsiz olarak yararlanmakta olduğumuz hizmetler için boğazımıza yapışacaklar. Ve bu arada, tüm kamu hizmetlerini sırtından atan merkezi devlet ve belediyeler, buna rağmen vergi adı altında bizi soymaya devam edecekler.

İşte onların işbaşına gelir gelmez sunacakları “yeni hizmetler” bunlardır.(156)

Sermayenin sınıf diktatörlüğü yıkılmadan emekçilerin sorunları çözülemez!

Yeni saldırılarla daha da derinleşecek olan bu sefalet tablosu, üç-beş yeteneksiz yerel yöneticiyle açıklanamaz. Sorunun asıl kaynağı kapitalist sömürü düzenidir.

Tüm bu sorunları sorun olmaktan çıkaracak yeterli zenginlik ve kaynak elbette var bu ülkede. Fakat bunlar sermayenin elinde ve tekelindedir. Bu böyle devam ettiği sürece, sorunlarımız çözülmek bir yana daha da büyüyecektir. Nitekim büyüyor da.

Sadece zenginlikler ve kaynaklar değil, devlet bütçesi de sermaye sınıfının hizmetindedir. Devlet gelirleri binbir yolla sermaye kodamanlanna peşkeş çekilmektedir. Bütçenin yüzde 50’si borç ve borç faizi altında yerli ve yabancı sermayeye aktarılmaktadır. Sermayenin bu sınıf diktatörlüğü sürüp gitsin diye, devletin baskı ve terör aygıtları için her yıl milyarlarca dolar harcanmaktadır. Hortumcuların içini boşalttığı bankaların zararı emekçilerin sırtına yüklenmektedir.

Tüm bunlara karşılık eğitime, sağlığa ve altyapı hizmetlerine bütçeden ayrılan pay yüzde 3’lük, yüzde 5’lik oranları geçmiyor. Sözde temel kamusal hizmetler sunmakla yükümlü belediye bütçeleri ise yalnızca kırıntılardan oluşmaktadır. Bunun bile nasıl kullanıldığı da ayrı bir sorun. Yerinde kullanılsa bile bu kırıntılarla hangi temel hizmetler verilebilir, onmilyonlarca emekçinin hangi temel sorunu çözülebilir, hangi temel ihtiyacı karşılanabilir?

Karşımızdaki tablo yeterince açık ve nettir. Zenginlikler burjuvazinin elinde, iktidar bu asalak sınıfın tekelinde kaldığı sürece, işçi ve emekçilerin temel sorunlarının çözülmesi mümkün değildir. Çözüm için işçi sınıfı bir devrimle iktidarı ele alması, böylece tüm birikmiş zenginlikleri ve kaynakları emekçilerin hizmetine sunması gerekir. Ancak bu takdirde tüm temel sorunların çözümü kesin ve tam olarak sağlanayabilir. Yerel hizmetler kapsamındaki sorunların çözümü de ancak böylece olanaklı hale gelir. Yerel yö(157)netimlerde gerçek bir demokratik katılım ve işleyiş de ancak bu koşullarda hayat bulabilir. Doğayı tahrip etmeden ve çevreye zarar vermeden sağlıklı bir kentleşme, insanca yaşanacak bir gelecek ancak bu koşullarda sağlanabilir.

Bunun dışındaki her çözüm iddiası ya bir hayaldir, ya da kaba bir yalan ve aldatmacadır.

Reformist partiler dayanaksız hayaller yayarak sermaye düzenine hizmet ediyorlar!

Kokuşmuş düzen partilerinin yalan ve aldatmacaları yetmezmiş gibi, şimdi de dünün devrimcisi olup da bugün devrimden yüz çevirmiş reformist sol partiler bu türden aldatmacalarla ortaya çıkıyorlar. Onlar emekçilerden oy desteği talep ederek, karşılığında emekçilerin “yerel iktidar”ını kuracaklarını ve sorunlarını çözeceklerini söylüyorlar.

Burada en kabasından çifte bir aldatmaca vardır.

İlkin, her kapitalist ülkede olduğu gibi bugünün Türkiye’sinde de, sermaye sınıfının merkezi olarak kurulmuş sağlam bir iktidarı vardır ve bu iktidar binbir kolla yerel planda da hüküm sürmektedir. Sermayenin bu merkezi iktidarı yıkılmadıkça, yerine işçi sınıfının devrimci iktidarı kurulmadıkça, salt belediye yönetimleri üzerinden yerelde halk iktidarlaşmasından sözetmek, emekçi kitleleri dayanaksız hayallerle aldatmak demektir.

Öte yandan, temel zenginlikler ve kaynaklar sermaye sınıfının özel mülkü olarak kaldığı, yanısıra devlet bütçesi de bu sınıfın hizmetinde kullanıldığı sürece, yerel planda halkın herhangi bir temel sorununu çözmek olanaklı değildir. Salt belediye yönetimlerini almakla sorunların çözülebileceğini iddia etmek, toplumumuzun bu temel önemde gerçeğini gizlemek, emekçileri bir başka yönden kabaca aldatmak demektir.

Sonuç olarak, “Demokratik Güçbirliği” adı altında ortaya çıkan reformist sol partiler, bu çifte aldatmacayla gerçekte sermaye dü(158)zenine hizmet etmektedirler. Onların, dün sermayeye hizmette kusur etmediğini kanıtlamış düzen partileriyle bugün bu kadar rahat birleşebilmelerinin gerisinde de zaten bu aynı gerçek vardır.

Devrimci sınıf mücadelesini yükseltelim!

Sınıfın bağımsız devrimci adayları olarak, bu yalın gerçekleri bir kez daha dile getirmek; sermaye iktidarının seçim oyununu bozmak, sermaye uşağı düzen partilerinin kirli yüzlerini teşhir etmek, işçi ve emekçileri gerçek çözüm için mücadeleye kazanmak amacıyla bir seçim çalışması yürütüyoruz. Yalanlarla, altı boş vaatlerle süslü sahte çözümlere karşı, sınıfın devrimci programıyla ortaya çıkıyor, işçi ve emekçilerin çıkarlarını savunuyoruz.