| 4. Mənalı susqunluq;
Şiələrin Əbu Bəkr, Ömər və Osmanın xəlifə olduqları dövrdə xilafətin mənimsənilməsinə qarşı mövqelərindən biri də mənalı sükut idi. Çünki bir tərəfdən, haqqın Əli (ə) ilə olduğunu və digərlərinin xəlifəliyə layiq olmadıqlarını bilir, bir tərəfdən də İslam və müsəlmanların məsləhətini, Əmir əl-Mömininin (ə) təbrincə desək, yeni müsəlmanları nəzərə alır, digər tərəfdən isə daxili və xarici düşmənlərin pusquda durduqlarını görürdülər. Ona görə də bütün bunları nəzərə alıb, susmağı daha uyğun hesab edirdilər. Belə ki, silaha əl atmır, Əlinin (ə) haqqını silah gücünə almağa can atmırdılar. Əlbəttə, bu, tam mənada sükut deyildi. Çünki haqq heç bir zaman tam susmamışdır. Ona görə də məsləhət gördükləri yerdə Əlinin (ə) haqqını xatırladırdılar.
Dostları ilə paylaş: |
