Hareket bozukluklari tani ve tedavi rehberi Türk Nöroloji Derneği Hareket Bozuklukları
| Sendrom
|
Frekans | |
|
Aktivasyon | ||
|
Fizyolojik-AF |
8-12 |
Postür-Hareket (P-H) |
|
ET |
4-12 |
Postür-Hareket |
|
OT |
13-18 |
Postür |
|
Task-spesifik |
4-10 |
Postür-Hareket |
|
PH |
4-6 |
İstirahat, P-H |
|
Serebellar-Holmes |
2-4 |
İstirahat P-H |
|
Palatal |
1-4 |
İstirahat P-H |
|
Toksik-ilaç |
2-12 |
İstirahat P-H |
|
Nöropatik |
4-11 |
İstirahat P-H |
|
Psikojenik |
4-10 |
İstirahat P-H |
|
Post-travmatik |
2-8 |
İstirahat P-H |
Tablo 12. Tremorlarda klinik görünüm ve frekans bazında ayırıcı tanı (Deuschl’dan değiştirilmiştir).
Kaynaklar:
Cercosimo GA, Koller WC. Essential tremor, in Watts RL, Koller WC (eds), Movement Disorders Neurologic Principles & Practice. Newyork: McGraw-Hill, pp. 4431-458. 2005.
De Recondo A, Rondot P, Loc ’h C et al. PET study of dopaminergic system in case ofsecondary unilateral tremor after mesencephalic hematoma. J. Rev. Neurol (Paris) 149:46, 1993.
Deuschl G. Clinical and Neurophysiologic Differential Diagnosis of Tremor. AAN Syllabus 2DS.005-pp. 51-65. 2009.
Deuschl G, Toro G, Vails SoleJ, et al. Syptomatic and essential palatal tremor. Brain 117;775, 1994.
ElbleR. The Pathophsiology of Tremor, in Watts RL, Koller WC (eds), Movement Disorders Neurologic Principles & Practice. Newyork: McGraw-Hill, pp. 481-492. 2005.
Me Manus PG. Sharbrough FW. Orthostatic tremor: Clinical and electrophsiologic characteristics. Muscle Nerve 16:1254, 1993.
Manyam B. Uncommon Forms of Tremor. Watts RL, Koller WC (eds), Movement Disorders Neurologic Principles & Practice. Newyork: McGraw-Hill, pp. 459-480. 2005.
Shannon K Tremor. AAN Syllabus 8SB.004. 2008.
DİSTONİLER
DİSTONİ- TANISAL YAKLAŞIM
Prof. Dr. Raif Çaknıur Dokuz Eylül Üniv. Tıp Fak. Nöroloji ABD
Tanım:
Distoni, spontan olarak ya da istemli hareketler sırasında ortaya çıkarak, kıvrılıcı hareketlere ya da anormal postürlere yolaçan istemsiz kas kontraksiyonları olarak tanımlanabilir. Distoniye eşlik eden hareketler ise tremor (distonik tremor) benzeri veya myoklonusu anımsatacak şekilde oldukça hızlı olabilir.
Distoni klasik bilgilere göre bazal ganglion hastalıklarının hiperkinetik formları arasında kabul edilmektedir. Ancak bugünkü bilgiler ışığında distoninin bazal ganglion hastalıklarının ne hipokinetik, ne de hiperkinetik kategorisine tam olarak uymadığı söylenebilir.
Sıklık:
Distoni hareket bozukluklarının en az anlaşılabilmiş formunu oluşturmaktaysa da, görülme sıklığı olarak hareket bozuklukları kliniklerinde Parkinson Hastalığından sonra 2. sırada yer almaktadır. Değişik toplumlarda yapılan epidemiyolojik çalışmaların farklı sonuçlar vermesi nedeniyle, primer distoni grubunda prevalans değerlerinin jeneralize distoni için 0.2-5/100000 ve fokal distoni için 3-29.5/100000 arasında değiştiği söylenebilir.
En sık görülen distoni formları fokal distonilerdir. Distoniler arasında en sık servikal distoninin (% 42.7) görüldüğünü, bunu sırasıyla blefarospazm (% 21), jeneralize distoni (% 9.9) ve kranial segmental distoninin (% 6.5) izlediğini göstermiştir.
Sınıflama:
Distoniler genellikle başlangıç yaşma (Genç başlangıçlı: <26 yaş, Erişkin başlangıçlı: >26 yaş), anatomik dağılımına (Tablo 1) ve etiyolojisine (Tablo 2) göre sınıflanırlar.
Tablo 1: Etkilenen Vücut Bölgesi Dağılımına Göre Distoni Sınıflaması
Fokal: Tek bir alan etkilenmiştir. Örneğin: blefarospazm (üst yüz yarısı kasları), oromandibüler distoni (çene, dil, orofarinks kasları), spazmodik disfoni (vocal kord), yazıcı krampı (üst ekstremite kasları) ve servikal distoni ya da spazmodik tortikolis (boyun bölgesi kasları).
Yüklə 1,85 Mb.
Dostları ilə paylaş:
