Hayat devam ediyor

HAYAT DEVAM EDİYOR
M. Cenap Gündüz

SMMM

Nejat Koyuncu’nun ardından ,
Cenaze törenlerine katılmak sevimsiz ama kaçınılmaz bir görevdir. Yıllardır tanıdığınız, bir şeyler paylaştığınız, sevdiğiniz, saydığınız O insan bu dünyada yoktur artık. Ve siz Onu olabildiğince görkemli bir şekilde son yolculuğuna uğurlamak istersiniz tüm üzüntünüze rağmen. Defin işlemi bitene kadar cemaati şöyle bir gözden geçirir, kimin gelip kimin gelmediğini inceler, katılmayanlara içinizden sitem edersiniz. Daha çok insan görmek ister, onlar da sizin gibi gelip bu acıyı paylaşsınlar istersiniz. Onun ruhuna dualar eder, iyilik, güzelliklerinden bahsedersiniz hep. Sanki O bir insan olarak günahıyla, sevabıyla, hatasıyla yaşamış biri değilmişçesine hiç aleyhinde konuşmazsınız. Hep kusursuzluklarıyla, sizinle olan iyi ilişkileriyle anar, belleklere son yolculuğunda Onun güzelliklerini kazımaya çalışırsınız. Çünkü aleyhinde konuşursanız Onun kendisini savunma imkanı yoktur artık ve bu da bir çeşit yargısız infaz olur. Bu nedenle dinler de töreler de ölenleri hayırla yad etmemizin doğru olduğu konusundaki tavsiyelerle doludur.
Sonunda cenaze töreni bitmiş herkes dağılmıştır ve siz kaybettiğiniz insanın acısıyla yıkılmış bir haldesinizdir. Cemaatin çokluğuna bakarak rahmetlinin hayattayken ne kadar çok sevildiğini düşünür, teselli bulmaya çalışırsınız. Sizin gibi düşünen başkaları da vardır ve henüz sıcak olan bu acıyla onlar da bir şeyler yaparak teselli bulmaya çalışırlar. Sonunda hep beraber her ölüm yıldönümünde Onu kabrinde ziyaret etmeğe karar verirsiniz. Çok olumlu bir düşüncedir bu ve çok da taraftar bulur o an için.
İşte her şey de ondan sonra başlar. Daha ilk sene-i devriyesinde bile cenazesine katılanların ancak onda biri gelir mezar başına. Sonra her yıl daha da azalır bu sayı. Siz ise her yıl bir sonraki yıl daha çok insanın geleceğini ümit eder durursunuz. Ve bir gün bir bakarsınız ki sizden başka kimse kalmamış mezar başında. Sonra bir gün başka bir dostunuzun öldüğünü haber verirler. Gene üzülür, gene yıkılır, gene koşarsınız cenazeye ve gene yeniden başlar her şey.
Acaba cenaze törenlerine katılmak mı, bu törenlerde rahmetliyi hayırla yad etmek mi, yoksa hiç olmazsa senede bir gün mezarını ziyaret edip onu anmak mı önemlidir artık anlayamazsınız. Sizin de bir gün mezarınıza kimselerin gelmeyeceğini düşünür ama fazla üzülemezsiniz buna. Çünkü hayat devam etmektedir ve insanlar güncel uğraşlar içinde pek de ölülerini anamaz olmuşlardır bu yüzyılda.

Bu karmaşık düşünceler içinde belleğinizi toparlayıp tek tek sayamadan topluca bir dua edersiniz tüm ölmüşlerinizin ruhuna ve son bir kez daha arkanıza bakıp hüzünle ayrılırsınız mezarlıktan.