Her Gün Bir Defa (English Title: One Day at a Time)

Beni nasıl böyle sevebiliyor ve aynı zamanda

Tanrı olabiliyorsun?

Aklım sevgini anlamayabilir,

Ama sevgin yüreğim için güneş ışığıdır.

12 Haziran

“Sizleri Mesih’te sonsuz yüceliğine çağıran ve tüm lütfun kaynağı olan Tanrının Kendisi..” (1.Petrus 5:10)

Tanrının lütfu, bu lütfu hak etmeyen kişilere Tanrının sunduğu iyilik ve onları kabul etmesidir. Lütuf görenler aslında iyiliğin tam aksini hak ederler, ama İsa Mesih’e Rableri ve Kurtarıcıları olarak güvendikleri için hak etmedikleri iyilik olan lütfu alırlar.

Lütuf hakkında bilinen en iyi dört ayeti örnek olarak yazalım! “Yasa Musa aracılığı ile verildi, ama lütuf ve gerçek İsa Mesih aracılığı ile geldi” (Yuhanna 1:17). İnsanlar, İsa Mesih’te olan kurtuluş ile Tanrının lütfu ile karşılıksız olarak aklanırlar. (Romalılar 3:24) “Rabbimiz İsa Mesih’in lütfunu bilirsiniz. O’nun yoksulluğu ile siz zengin olasınız diye, O zengin olduğu halde sizin uğrunuza yoksul oldu” (2.Korintliler 8:9). “İman yolu ile, lütuf ile kurtuldunuz. Bu sizin başarınız değil, Tanrının armağanıdır. Kimsenin övünmemesi için iyi işlerin ödülü değildir.” (Efesliler 2:8,9)

Bazı kişiler Tanrının lütfunu O’nun tüm erdemlerinin en büyüğü olarak yüceltirler. Örneğin, Samuel Davis şöyle yazar:

Mucizelerin yüce Rabbi!

Senin tüm yolların tanrısal niteliklerini sergilerler;

Ama Senin lütfunun parlak yücelikleri,

Senin diğer mucizelerinin çok üstünde parlarlar.

Senin gibi bağışlayan bir Tanrı var mı?

Ya da seninki gibi zengin ve karşılıksız bir lütufa kim sahip?
Ama kim Tanrının niteliklerinden birinin diğerinden daha büyük olduğunu söyleyebilir?

Tanrı her zaman Yeni Antlaşmada olduğu gibi Eski Antlaşmada da bir lütuf Tanrısı olmuştur. Ama O’nun karakterinin bu görünümü Mesih’in gelişi ile birlikte yeni ve çekici bir şekilde açıklanmıştır.

Bir kez Tanrının lütfunun birazını anlar isek, sonsuza kadar tapınan kişiler haline geliriz. Kendimize şu soruyu sorarız: “Neden beni seçmesi gereksin ki? Rab İsa’nın hak etmeyen biri için neden Kendi yaşamının kanını dökmesi gereksin? Tanrı beni neden yalnızca cehennemden kurtarmak ile kalmasın, ama aynı zamanda beni daha şimdiden göklerdeki ruhsal bereketler ile bereketlesin ve sonsuzluğu cennette O’nunla birlikte geçirmemi sağlasın?” bizim gibi sefilleri kurtaran şaşırtan lütuf şarkısını söylememize hayret etmemiz gerekir!

O zaman Tanrı, Lütfunun bizim kendi yaşamlarımızda da yeniden üretilmesini ve bizler aracılığı ile diğer kişilere de akmasını isteyecektir. O, bizlerin diğer kişiler ile olan ilişkilerimizde lütufkar davranmamızı ister. Sözlerimiz tuz ile terbiye edilmiş gibi her zaman lütuf ile dolu olmalıdır (Koloseliler 4:6). Başkalarının zengin olabilmesi için bizim kendimizi yoksul kılmamız gerekir. (2.Korintliler 8:9) Hak etmeyen ve sevilmesi zor olan kişilere iyilik yapmalı ve onları kabul etmeliyiz.

13 Haziran
“Merhameti bol olan Tanrı…” (Efesliler 2:4)

Tanrının merhameti O’nun suçlu, başarısız, sıkıntı ya da ihtiyaç içinde olan kişilere gösterdiği acıması, iyiliği ve şefkatidir. Kutsal Yazılar Tanrının merhametinin bol olduğunu (Efesliler 2:49 ve herkese bol sevgi gösterdiğini (Mezmur 86:5) vurgularlar. O’nun merhameti boldur (1.Petrus 1:3); sadakati gökyüzüne ulaşır (Mezmur 57:10). “Çünkü gökler yeryüzünden ne kadar yüksek ise, kendisinden korkanlara karşı sevgisi de o kadar büyüktür.” (Mezmur 103:11) Tanrıdan “merhametler Babası” olarak söz edilir. (2.Korintliler 1:3) “Rab çok şefkatli ve merhametlidir.” (Yakup 5:11) Tanrı, merhametini taraf tutmadan boca eder; “O, güneşini hem kötülerin hem iyilerin üzerine doğdurur; yağmurunu hem doğruların hem iyilerin üzerine yağdırır” (Matta 5:45). İnsanlar kendi yaptıkları iyi işler ile kurtulmazlar (Titus 3:5), ama O’nun egemen merhameti aracılığı ile kurtulurlar (Mısır’dan Çıkış 33:19; Romalılar 9:15). O’nun merhameti Kendisinden korkanlar için sonsuza kadar sürer (Mezmur 136:1; Luka 1:50). Ama tövbe etmemiş kişi için var olan yalnızca bu yaşamdır.

Lütuf ve merhamet arasında bir farklılık mevcuttur. Lütuf, Tanrının beni hak etmediğim bereketlere boğması anlamına gelir. Merhamet ise, bana hak ettiğim cezayı vermemesi anlamına gelir.

Kutsal Yazıların her öğretişine bağlı olan bir görev vardır. Tanrının merhametleri her şeyden önce bedenlerimizin diri, kutsal ve kabul edilebilir kurbanlar olarak Tanrıya sunulmasını talep ederler. (Romalılar 12:1) Bu bizim yapabileceğimiz en makul, en akılcı, en mantıklı ve en sağduyulu şeydir.

Tanrı, sonra, bizim birbirimize karşı merhametli davranmamızı ister. Merhamet gösteren kişiler için özel bir ödül vaat edilmiştir: “onlara merhamet edilecektir” (Matta 5:7). Rab, kurbandan çok merhametten hoşlanır (Matta 9:13). Yani, bir kurbanın büyük işleri, eğer kişisel tanrısayarlıktan ayrı iseler, kabul görmezler.

İyi Samiriyeli komşusuna merhamet gösteren kişidir. Açları doyurduğumuz, yoksulları giydirdiğimiz, hastalara baktığımız, dul ve yetimleri ziyaret ettiğimiz ve ağlayanlar ile ağladığımız zaman, merhamet göstermiş oluruz.

Bize haksızlık eden birinden öç alma fırsatımızı reddettiğimiz zaman, ya da hata yapmış kişilere sevgi gösterdiğimiz zaman, merhametli davranmış oluruz.

Ne olduğumuzu hatırlamamız ve bize merhamet gösterilmesi için dua etmemiz gerekir (İbraniler 4:16), aynı şekilde diğer kişiler için de dua etmeliyiz (Galatyalılar 6:16; 1.Timoteos 1:2).

Son olarak, Tanrının merhametlerinin yüreklerimizi O’nu övmek için şarkılar söylemeye akord etmesi gerekir.