Her Gün Bir Defa (English Title: One Day at a Time)

Mesih, bizden asla gereğinden fazla yoğun bir hizmet beklemez.

O’nun hiç bir hizmeti, O’nun Ayaklarının dibinde zaman geçirmemize engel olmaz.

Beklenti dolu sabırlı bir tutumu, genellikle

Tam olarak yerine getirilmiş bir hizmetten daha üstün tutar.
Meryem, kendisinden alınmayacak olan iyi olanı seçmiştir. Diliyorum ki, her birimiz aynı şeyi yapalım!
3 Temmuz
“Konuksever olmaktan geri kalmayın. Çünkü bu sayede bazıları bilmeden melekleri konuk ettiler.” (İbraniler 13.2)

Konukseverlik yalnızca kutsal bir görev değildir (konukseverliğe yabancıları dahil etmeyi unutmayın); konukseverlik içinde görkemli sürprizler vaadini barındırır (çünkü bu sayede bazıları bilmeden melekleri konuk ettiler).

İbrahim için yine her zamanki gibi sıradan bir gün başlamış idi. Çadırının kapısının önünde otururken birden bire karşısında üç adam belirdi. İbrahim, onlara orta doğu geleneklerine uygun bir şekilde karşılık verdi; onarlın ayaklarını yıkadı, bir ağacın altında serin bir yerde dinlenmelerini sağladı, sürüye gidip bir dana seçti ve Sara’ya biraz pide pişirmesini söyledi, sonra onlara lezzetli bir yemek hizmeti sundu.

Bu arada bu üç adam kimdi? Adamlardan iki tanesi melek idi; üçüncüsü ise Rabbin meleği idi. Biz, Rabbin meleğinin bir İnsan olarak görünen Rab İsa olduğuna inanıyoruz (bakınız Yaratılış 18:13; bu ayette melek, “Rab” olarak adlandırılır.

Böylece, İbrahim yalnızca melekleri ağırlamadı, aynı zamanda O’nun beden almış olarak gerçekleşen pek çok görünümlerinden birinde Rabbin Kendisi olarak ağırladı. Ve her ne kadar şaşırtıcı da olsa, bizler de aynı ayrıcalığa sahibiz!

Kaç tane Hıristiyan aile evlerinde tanrısayar erkekleri ve kadınları ağırlamak ile elde ettikleri berekete tanıklık edebilirler? Çocuklarına aktardıkları Tanrı hakkındaki düşünceler çocuklarını tüm yaşamları boyunca izlerler. Rab için gayret yeniden alevlendirilmiştir, üzgün yürekler teselli edilmiştir, sorunlar çözüm bulmuştur. Varlıkları ile evimize iyilik getiren bu “meleklere” ne kadar çok şey borçluyuz!

Ama aynı zamanda Rab İsa’ya konuğumuz olarak sahip olmak da hiç bir şey ile kıyaslanamayacak bir ayrıcalıktır. O’nun halkından birini O’nun adı ile ne zaman evimize kabul etsek, O’nu evimize konuk etmiş oluruz. (Matta 10:40) Eğer buna gerçekten inanıyor isek, harika konukseverlik hizmetini en üst derecesinde yaşamış oluruz. “Söylenmeksizin birbirinize konukseverlik gösterin.” (1.Petrus 4:9) Her konuğa Mesih’in Kendisine davranıyor gibi davranacağız. Ve evlerimiz İsa’nın bulunmaktan hoşlandığı Marta ve Meryem’in Beytanya’daki evleri gibi olacak.

4 Temmuz
“Halkın sende sevinç bulsun diye bize yeniden yaşam vermeyecek misin?” (Mezmur 85:6)

Doğru yoldan yanlış yola sapılması genellikle kanser gibidir; böyle olduğunun farkına varmayız. Ruhsal olarak yavaş yavaş öyle soğuruz ki, ne kadar dünyasal hale geldiğimizin farkına varmayız. Bazen bir felaket, bir kriz ya da bazı Tanrı peygamberlerinin sesi duyduğumuz ihtiyaca uyanmamızı sağlar. Yalnızca o zaman Tanrının vaadini iddia edebiliriz: “Susamış toprağı sulayacak, kurumuş toprakta dereler akıtacağım.” (Yeşaya 44:3)

Tanrı Sözüne olan coşkulu gayretimi kaybettiğim zaman, dua yaşamım can sıkıcı bir rutin haline dönüştüğü zaman (ya da tamamen çöktüğü zaman)ve ilk sevgimden ayrıldığım zaman uyanışa ihtiyaç duyarım. Yerel paydaşlık toplantıları y erine televizyon programlarına daha çok ilgi duyduğum zaman, işime zamanında giderken toplantılara geç kaldığım zaman, işimde düzenli çalışmama ama toplantılara ara sıra gittiğim zaman, para için yapmaya istekli olduğum şeyleri Kurtarıcı için yapmaya istekli olmadığım zaman, Rabbin işi için harcadığım paradan daha fazlasını kendi ilgilerim için harcadığım zaman, uyanışa ihtiyacım var demektir.

Kin, öfke, acı duygular barındırdığım zaman uyanışa ihtiyacım vardır. Dedikodu yaptığım ve acı sözler söylediğim zaman, yaptığım hataları itiraf etmeye isteksiz olduğum zaman, ya da yaptığı hataları bana itiraf eden diğer kişileri bağışlamaya istek duymadığım zaman, evde kavga ettikten sonra toplulukta hiçbir şey olmamış gibi tatlılık ve ışık içinde davrandığım zaman, uyanışa ihtiyaç duyarım. Konuşmalarımızda dünyaya uyum sağlar hale geldiğimiz zaman, yürüyüşümüz ve yaşam biçimimizin tamamı dünyanınkine benzediği zaman, uyandırılmamız gerekir. Gurur, ekmeğe doymuşluk ve umursamazlık gibi Sodom’a özgü günahlara yer verdiğimiz zaman, uyanışa duyduğumuz ihtiyaç ne kadar da büyüktür (Hezekiel 16:49).

Soğukluğumuzun ve kısırlığımızın farkına varır varmaz, 2.Tarihler 7:14 ayetindeki vaadi talep edebiliriz. “adım ile çağrılan halkım alçakgönüllülüğü takınır, bana yönelip dua eder, kötü yollarından döner ise, gökten onları duyacağım, günahlarını bağışlayıp ülkelerini sağlığa kavuşturacağım.”

Kabul etmek uyanışa götüren yoldur!