HəZİNİ “HƏDİSİ-ƏRBƏİN” TƏRCÜMƏSİ

Ca­nı­nı dap­şur­maq - can is­mar­la­maq: "Ca­nı­nı dap­şur­dı ol dəm həz­rə­tə, Qərq ol­dı dür­lü-dür­lü rəh­mə­tə"; "Ol xitabi çün eşit­di aşi­kar, Düş­di, can is­mar­la­dı biix­ti­yar". İkinci ifa­də­nin tər­ki­bin­də­ki is­tər "is­mar­la­maq" sö­zü, is­tər­sə də fra­zeo­lo­ji va­hid bü­töv­lük­də müasir ədə­bi di­li­miz­də iş­lən­mir. Ma­raq­lı­dır ki, "Əs­rar­na­mə" tər­cü­mə­sin­də də hər iki fra­zeo­lo­ji va­hid­dən is­ti­fa­də olun­muş­dur (38, 16b, 34b). "Əs­rar­na­mə"də həm­çi­nin ey­ni məna­da "can təs­lim et­mək" ifa­də­si də iş­lən­miş­dir (38, 35a).

"Hə­di­si-ər­bəin" tər­cü­mə­sin­də iş­lən­miş da­ha bir ne­çə fra­zeo­lo­ji va­hid müasir ədəbi di­li­miz­də iş­lən­mə­di­yi üçün xü­su­si ma­raq do­ğu­rur: