HəZİNİ “HƏDİSİ-ƏRBƏİN” TƏRCÜMƏSİ

ƏL-HƏDİSİ-ÜXRA
Munuŋ üstə bir dəxi diŋlə xəbər,

Böylə dedi Bu Hərirə-mötəbər.

Həqq rəsulindən rəvayət eylədi,

Dedi ki, Seyyid hekayət eylədi.

Etməmişdi bir kişi zərrə əməl,

Eyləmişdi dünyadə tul əməl.

Leyk Həqqi birləmişdi ol yəqin,

Əldə tövhid idi ümmidi həmin.

Çün əcəl yasduğinə başın qodı,

Əhlinə böylə vəsiyyət eylədi.

Mən öləndən sonra odə urasız.

Kül olunca cismimi yandurasız.

Həm külimni göndərə yel seyrinə,

Savurun bəhrə ki, gedə qə'rinə.

Söylədi muni çü bağlandı nəfəs,

Mürği-ruhi uçdı, boş qaldı qəfəs.

Dedügini işlədilər ol zəman.

Yandurub kül etdilər anı rəvan.

Həm külini dutubən dərya saru,

Yelə savurdılar anı subəsu.

Qəbzəsinə aldı Allah nagəhan,

Pəs aŋa sordı, dedi kim, ya filan,

Öz-öziŋi böylə neçün eylədiŋ?

Yandurub dəryayə savuruŋ dediŋ?

Dedi xövfindən sənin, ey Kirdigar,

Kim, çox olmışdım qatiŋdə şərmsar.

Həzrətiŋə cism ilə mən rusiyah

Xövf qıldım gəlməgə, ey padşah.

Ol səbəbdən odə yaxdurdım bu dəm,

Ta vücudim ola deyü kələdəm.

Muni eşitdi Xudayi-müstəan,

Bəhri-rəhmət cuşə gəldi ol zəman.

Həqq-təala ol qula rəhm eylədi,

Cürmiŋi cümlə bağışladım,-dedi.

Çünki iqrar eylədin üsyaniŋə,

Qılmadıŋ əhrar sən tüğyaniŋə.

Pəs saŋa mən dəxi rəhmət eylədim,

Ruhiŋi öz fəzlüm ilə toylədim.

Sən Məhəmməd ümmətiŋ, ey kərim,

Cürmini əfv et, bağışla, ey rəhim.