HəZİNİ “HƏDİSİ-ƏRBƏİN” TƏRCÜMƏSİ

فی عیشة راضیة فی جنة عالیة ^

Yə’ni oldum Həqq rizasiçün şəhid,

Əhli-cənnətdən olub ol dəm səid.

Cənnətiŋ eyşi ilən razi olam,

Həzrəti-Həqdən necə izzət bulam?

Durdı ol baş qatda çünkim bu dəxi,

Xəşmə gəldi pəs yenə ol duzəxi.

Dedi kim, birini dəxi gətürüŋ,

Bu siyasət məclisinə yetüruŋ.

Sordı pəs qeysər aŋa dəxi yenə,

Sən girərmisəŋ dedi bizim dinə?

Bir ulu şəhrə səni qılım əmir,

Həm müqərrəb sən təki olmaya bir.

Nagəhan şeytan aŋa buldı məcal,

Pəs şəqavət irişüb, sə’b oldı hal.

Vəsvəsilə çünki oldı biqərar,

Dünyəni din üstə qıldı ixtiyar.

Pəs dedi kim, diniŋi qıldım qəbul,

Necə hökmindürür, eylə olsun ol.

Çün şəqavət dutdivü yüz ülfətə,

Kafir oldivü sücud etdi bütə.

Pəs dedi qeysər vəzirinə rəvan,

Tez muŋa xəl’ət gətürün bu zəman.

Ol filan şəhrə bunı tikiŋ əmir,

Veriŋiz tuğü nəqaravü nəfir.

Pəs vəzir ayıtdı aŋa, ey padşah,

Bir sözüm var, söyləyim, olgil agah.

Dedi qılmayınca bunı təcrübə,

Biz muŋa necə verəlim mərtəbə?

Dedi qeysər təcrübə nədir, degil,

Qılduralım biz muŋa, tez söyləgil.

Dedi gər doğru isə sözində bu,

Mən dedügim işləsün, dursun uru.

Dursun, ursun yoldaşınıŋ boynını,

Biləlim gerçəkdir anıŋ oynını.

Durdı ol məl’un ki, bəcidd ol zəman,

Yoldaşınıŋ boynın ura, tökə qan.

Pəs vəzirin sözi ilə ol pəlid,

Durdı, bir yoldaşını qıldı şəhid.

Dedi pəs qeysər vəzirə, şimdi dur,

Muŋa çox xəl’ət gətürsünlər buyur.

Dəxi yazgil sən muni beglərbegi,

Beglərimdə olmaya mundan yegi.

Padşaha pəs yenə dedi vəzir,

Söyləyim bir söz dəx, anı diŋlə bir.

Dedi bir kişi ki öz yoldaşınıŋ

Kim, riayət etməyə həqqin anıŋ,

Qılmadı yoldaşinə çünkim vəfa,

Ol vəfa xaçan qıla bu dəm saŋa?

Olmaya muni böyütmək əql işi,

Pəs ölüb yoğ olsa, yegdir bu kişi.

Padşahə çün muni dedi vəzir,

Eşidübən padşəh sözin vəzir.

Yenə cəllad urdı boynını anıŋ,

Tiğinə dedi ki, ömrin kəs munuŋ.

Düşdi meydanə anıŋ başi məgər,

Ol dəxi meydan içində dövr edər,

Üç kərrət dövr eylədi meydan ara,

Oxıdı bu ayəti Qur’an ara.