HəZİNİ “HƏDİSİ-ƏRBƏİN” TƏRCÜMƏSİ

ƏL-HƏDİSÜS-SALİS
ان الله تعالی ینظر الی وجه الشیخ صباجاَ ومساًء ویقول یا عبدی قد کبرسنک ورق جلدک ورق

عظمک و اقترب اجلك وحان قدومك الی فاستحی منی فانا استحی من شيبتك ان اعذبك في النار 3
Diŋlə üçinci hədisi sidq ilə,

Ta anı nəzmə gətürüm zövq ilə.

İbn Malik kim, Ənəsdir adı,

Bu hədisi ol rəvayət eylədi.

Dedi kim, buyurdı ol fəxri-cəhan,

Ol şəfi'i-mücrimani-insü can.

Lütfi ilən ol Xudayi-dadgər,

Daŋ-axşam pirlərə eylər nəzər.

Der ki, ömriŋ keçdi, ulaldı yaşıŋ,

Sümügin incəldi, həm titrər başıŋ.

Yaxın oldı vəqt kim, ey bixəbər,

Edəsəŋ bizdən yaŋa imdi səfər.

Tövbə eylə, şimdi məndən et həya,

Asiliği qoy, rücu etgil maŋa.

Pirlikdən mən utanıram bu dəm.

Kim, əzab edüb saŋa mən zəcr edəm.

HEKAYƏT
Bir rəvayət gəldi, şimdi diŋləgil

Kim, münasib bu hədisə aŋləgil.

Pirlərin gör Həqq qatında hörmətin,

Padşahın qapusində qürbətin.

Gedər idi bir gün ol şir Əli,

Daŋ namazına məgər kim ol vəli.

Ol pirə hörmət qılıb şiri-Xuda,

İrəlü ötməkligi görməz rəva.

Qoca gedər asta, ardınca Əli,

İrəlü ötməzdi andan ol vəli.

Vəqt irişdi kim, doğaydı aftab,

Məscidə irişdilər min külli-bab.

Qoca girməz məscidə, ötdi gedər.

Ol məgər nəsranidir, yeri səqər^...

Pir olduğına hörmət eylədi,

Ol ədəb həqqin riayət eylədi.

Pəs maŋa əmr etdi Taŋrı ki, yeri

Dut, rükudən qalxməsün peyğəmbəri.

Qalməsüŋ ta kim cəmaətdən Əli,

Gəlsün irişsün nəmazə ol vəli.

Bu əcəbmidir, əya sahibvəfa,

Oldurur bundan əcəb,-dedi Xuda.

Eylədi ol dəm maŋa böylə xitab,

Qoymagil doğmağə bir dəm aftab.

Tez iriş, dutgil qanadınlə rəvan,

Ol Əliniŋ hörmətindən bu zəman.

Qıl təsəvvür özüŋə sən, ey cəvan,

Öz xəyalindən muni eylə bəyan.

Şeyxi-nəsrani içün ol Kirdigar

Munca lütf etdi Əliyə aşikar.

Bir müsəlman pirə hörmət qıləsən,

Gör ki, sən necə məratib buləsən.

Hörmətinə pirlərin, ey padşah,

Şərri-şeytandən bizi eylə nigah.

Abruyi həqqiçün yaşlulərin

Çeşm suyi həqqiçün yaşluləriŋ,

Kim, bizi səndən yaŋa irşad qıl,

Həm cəhənnəmdən bizi azad qıl.