HəZİNİ “HƏDİSİ-ƏRBƏİN” TƏRCÜMƏSİ

HEKAYƏTİ-ÜXRA
Munuŋ ustə bir hekayət gəldi uş,

Canü dildən bu hədisə eylə guş.

Varmış idi bir kişi Həccə məgər,

Gör ki, necə eylədi ol mö’təbər.

Hacilər cün Ərəfəyə durdilər,

Həzrətə qıldı münacatı bulər.

Ol kişi aldı əlinə yeddi daş,

Zari qıldı, gözlərindən tökdi yaş.

Ayıtdı: Ya daşlar, güvah oluŋ maŋa,

Mən şəhadət eylərəm birdir Xuda.

Həm Məhəmməd Həqq rəsulidir anıŋ,

İxtiyar etdügi qulıdır anıŋ.

Çünki dedi muŋi, pəs diŋlə yenə,

Xaliq ol dəm uyxu verdi çeşminə.

Çün uyudı, düşdə gördi ol cəvan,

Nagəhan qopmış qiyamət dər-zəman.

Məhşər əhli çağruşur vahəsrəta,

Çünki muni böylə gördi ol fəta.

Ədl içün mizan quruldı nagəhan,

Həqqü batil sorulur yaxşı-yaman,

Çünki yetdi növbət ol şəxsə məgər,

Sordılar ə’malini pəs sərbəsər.

Müstəhəqq oldı əzabə ol kişi,

Ah qıldı, artdı ol dəm təşvişi.

Sürdilər muni cəhənnəmdən yaŋa,

Görəlim ki, şimdi neylər ol Xuda.

Çün cəhənnəm ağzına yetürdilər,

Gəldi nagahin bir həcəri gördilər.

Saldı damunuŋ qapusinə özin,

Vermədi yol muni salmağə yəqin.

Ləşkərinə Malik əmr etdi rəvan,

Dedi tez daşı qoparıŋ bu zəman.

Ləşkəri Malikin ol dəm gəldilər,

Daşə çox-çox zur baz qıldilər.

Qopara bilmədilər daşı məgər,

Bir qapuyə dəxi qıldılar güzər.

Gəldilər ol şəxsi yenə dutmağa,

Ol qapudən yenə odə atmağa.

Gəldi ol daşdan biri dəxi o dəm,

Saldı qapuyə özini ol dər-qədəm.

Həm aŋa dəx zurbaz qıldılar,

Yenə andan dəxi aciz qaldılar.

Əlməhsəl, yeddi qapuyi təmam,

Cümlə gəzdürdilər anı, ey hümam.

Hər birini qablamış daşın biri,

Heyrətə vardı mələklər yer-yeri.

Çünki muni böylə gördilər həman,

Anı ərşə aparurlar ol zəman.

Ərzə qıldılar Xudayə halını,

Dedilər Həqqə anıŋ əhvalını.

Həqq-təala qıldı lütfindən nida,

Dedi: Ya qulum, bəşarətdir saŋa.

Şahid etdiŋ özüŋə daşı əyan,

Qılmadı həqqiŋi zaye bu zəman.

Pəs necə mən həqqiŋi zaye qıləm?

Şahidəm mən dəxi anı bilürəm.

Həqq zəbanilərə əmr etdi rəvan,

Ol qulumnı aparın suyi-cinan.

Cənnətə apardılar anı bu hal,

Gördi bağlu girməgə yoxdur məcal.

Pəs şəhadət gəldi ol dəm ol qulə,

Açdı qapuni rəvani, zövq ilə.

Fəthi-“la ilahə illəllah”dürür,

Həm Məhəmməd Həqq rəsulüllahdürür.

Qapu açıldı, kişi girdi rəvan,

Köŋliŋ açdı, azad oldı qayğudən.

Şükr qıldı çün oyandı uyxudən,

Köŋli azad oldı ol dəm qayğudən.

Şükr dərgahinə ki, ey padşah,

Bizi tövhid əhli qıldıŋ, ya İlah.

Qıldın ümməti-Mustəfayə sən bizi,

Həm anıŋla eyləgil həşrimizi.

Hörmətinə Əhmədiŋ, ey Kirdigar.

Həzrətiŋdə qılma bizi şərmsar.