HəZİNİ “HƏDİSİ-ƏRBƏİN” TƏRCÜMƏSİ

Könül cəm eyləmək – fikrini toplamaq, ağlını başına yığmaq : "Çünki munı bidin imdi diləgil, Könlini cəm eylə yaxşı anləgil".

Tərcümənin dilindəki ay­rı-ay­rı fra­zeo­lo­ji va­hid­lər isə, ümu­miy­yət­lə, bu­gün­kü ədə­bi di­li­miz­də iş­lən­mir. Mə­sə­lən: "Əcəl yas­duğı­na ba­şın qo­maq" - öl­mək, dün­ya­dan köç­mək: "Çün əcəl yas­du­ğı­na ba­şın qo­dı, Əh­li­nə be­lə və­siy­yət ey­lə­di".

"Qəl­bi qəra ey­lə­mək" -qəl­bi xə­bis et­mək: "De­di, mal qəl­bi qə­ra ey­lər yə­qin, Dil­lə­ri pür­nur edər elm, ey əmin".

"Ləb tə­rpət­mək" - ağ­zı­nı açıb da­nış­maq, dil­lən­mək: "De­di kim, de­mən ana dəx, ya nə­bi, Bu sö­zə təprət­mə­zəm hər­giz lə­bi".

Yü­zi üs­tə gəl­mək - itaət­lə gəl­mək, təzim­lə gəl­mək: "Mən sa­na bel bağ­la­mı­şam, ey Kir­di­gar, Gəl­mi­şəm yü­zim üs­tə, ey Pər­vər­di­gar".