و مامن دابة فی الارض الا علی الله رزقها
HEKAYƏTİ-ÜXRA
Eylə kim gəlmiş xəbərdə, ey ulu,
Xaliqü Pərvərdigarü fərdi-Hu.
Bir yaşıl quş yaradupdur dər-həva,
Guş qılgil vəsfini edəm saŋa.
Arxasində bir cida nisbətlü şey,
Yaradupdur ol qədimü fərdi-həyy.
Bir anıŋ tək yenə qarnında dəxi,
Yaradupdur, sən eşitgil, ya əxi.
Həm yaratmışdur yenə Pərvərdigar,
Bir balığ nisbətlü nəsnə aşikar.
Bəhr içində qutidür anıŋ səmək.
Yəni kim, verdi aŋa balığ yemək.
Arasına dişiniŋ balığ əti
Girübəni incidür anı qatı.
Dişlərinə çünki ət zəhmət verür,
İncidür çox-çox, aŋa möhnət verür.
Çıxarur başını dəryadən rəvan,
Ağzını acub durar ol bir zəman.
Ol yaşıl quş ol zəman gögdən enər,
Pəs gəlür anıŋ dəhaninə qonər.
Ol nəhəngiŋ ağzına ol dəm girər,
Ətləri dişi arasında görər.
Ol əti dişi arasından qamu
Çıxarubən yeyər anı, ey nikxu.
Əngəginə dayanur iki cida,
Çeynəyüb qoymaz ki, ol quş yuda.
Dişlərini arıdur anıŋ təmam,
Uçubən gedər həvayə şadkam.
Qayıdur balıq yerinə həm yenə,
Qıl təəccüb Taŋrınıŋ təqdirinə.
Rizqini quşıŋ balıq dişindən ol,
Yaradupdur, yetürər hər dəmdə bol.
Rahətinə balığıŋ ol fərdi-Rəbb,
Eyləmişdir yenə ol quşi səbəb.
Bir-birisinə səbəbdür ol iki,
Hikməti çox Xaliqiŋ munuŋ təki.
Xansı birini gətürə qul dilə?
Pəs gərək kim, hər zəman şükrin qılə.
Çün yetürür rizqiŋi hər dəm Xuda,
Assısı yox qəmü təşvişiŋ saŋa.
Dostları ilə paylaş: | 
