HəZİNİ “HƏDİSİ-ƏRBƏİN” TƏRCÜMƏSİ

HEKAYƏTİ-ÜXRA
Munuŋ üstə bir dəxi diŋlə xəbər,

Mə'rifətdən var isə səndə əsər.

Var idi Musa zəmanində əyan,

Sol Bəni-İsrail içrə bir cəvan.

Kim, bəqayət fasiq idi bir kişi,

Cümlə fisq olmışdı ömründə işi.

Mən’ edə bilməzdi heç kimsə anı,

Almaz idi heç kimiŋ ol pəndini.

Çün anıŋ fisqində aciz oldılar,

Həzrəti-Həqqə təzərrö' qıldılar.

Həqq bularıŋ zarisin qıldı qəbul,

Diŋlə imdi necə oldı ol füzul.

Musayə vəhy eylədi kim, yeri-var,

Anı ol səhriŋ içindən sür-çıxar.

Ta ki anıŋ fisqi ucından bu gün

Kim, o şəhriŋ üstinə od düşməşün.

Çünki çıxdı şəhr içindən xarü zar,

Yenə bir kuyə varub qıldı qərar.

Bir neçə gün anda qıldı çün məaş,

Anda dəxi fisqi yenə oldı faş.

Yenə Musayə Xuda əmr eylədi,

Var anı,andan dəxi sürgil dedi.

Qavdı çün Musa anı andan yenə,

Bu kəzin yüz dutdı yazı yüzinə.

Vardı bir səhrayə düşdi ol zəman,

Yox idi anda xəlayiqdən nişan,

Anda adəm yox idi, həm mürğü mur,

Nə su var idi, nə vəhşi,nə tüyur.

Bir neçə gün gəzdi anda mübtəla,

Taqəti qalmadı,oldı binəva.

Düşdi xəstə, oldı pəs halı xərab,

Yüzi-gözi dopdolu gərdü türab.

Ol zəman halını aŋladı, ağladı,

Bağrını həsrət odilə dağladı.

Dedi kim, başım qatında bu zəman

Anam olsa, halımı görsə əyan.

Ağlayaydı halımı böylə görüb,

Həm dutaydı başımı, halım sorub.

Anam olsaydı yanımda gər bu dəm,

Ol görərdi kim, məraz (?) çəkməkdəyəm.

Gər ölürsəm, xoş-təmiz yuyar idi,

Qəbrümə tərtib ilə qoyar idi.

Gər həlalım munda olsaydı mənim,

Yüzini yırtub, qılaydı şivənim.

Munda hazir olsa gər oğlanlarım,

Ol mənim canım içində canlarım.

Kim, cənazəm bilə yeriyüb olar,

Ağlaşurlardı mənimçün zarü zar.

Zari qılub aydalardı, ey Xuda,

Rəhmətiŋlə atamuzı yarlığa,

Atamuz kim, ol zəif idi qərib,

Asi idi, Həqq qatında binəsib.

Ol ki sürülmüş idi yerdən-yerə,

Anı xar etmişdi aləm yeksərə.

Us əli boş qıldı dünyadən güzar,

Uş gedər məgbunü xarü şərmsar.

Zarisinə anlarıŋ şayəd Xuda,

Rəhm edəydi kəndü lütfindən maŋa.

Böylə dedi Həqqə dutdı yüzini,

Pəs gətürdi dilə kəndü sözini.

Söylədi kim, ey Xudayi-pürkərəm,

Çün məni ayırdıŋ anlardən bu dəm.

Həm Vətəndən sən məni dur eylədiŋ,

Dünyədə mərdudü məhqur eylədiŋ.

Eylədiŋ məhrum olardən sən məni,

Rəhmətiŋdən qılma məhrum barı sən.

Bağrımı yaxdı olarıŋ firqəti,

Cümləsiniŋ qaldı canda həsrəti.

Cümləsindən çünki oldum namurad,

Qıl məni şimdi cəhənnəmdən azad.

Bəhri-rəhmət mövcə gəldi ol məcal,

Gör anıŋlan neylədi ol zülcəlal.

İki huri ol zəman oldı zühur,

Zahiri,həm batiniydi külli-nur.

Anəsi şəklindədir anıŋ biri,

Zövcəsi nisbət biri gör bu sirri.

Dəxi cənnətdən bir az qılman aŋa,

Uşağı şəklində göndərdi Xuda.

Bir mələk girdi atası şəklinə,

Gəldi başi qatinə kəndü yenə.

Çevrə-yanında oturdılar bular,

Tə'ziyə dutub qamu ağlaşdılar.

Çün buları gördi yanında cəvan,

Ol sifətlər birlə kim, dedim əyan.

Şad olub, köŋli açıldı qayğudan,

Həqq anı qurtardı cümlə qorxudan.

Canını dapşurdı ol dəm həzrətə,

Qərq oldı dürlü-dürlü rəhmətə.

Musaya Allah yenə vəhy eylədi,

Var filan səhrayə,ya Musa,-dedi.

Dustlarımdan biri anda bu məcal,

Eyləmişdür bu fənadən intiqal.

Tərk qıldı bu fəna külxanını,

Baqi gülzarə ivərdi canını.

Tez yeri, dut qap, qətür anı rəvan,

Qıl namazını, dəxi dəfn et həman.

Çün muni eşitdi Musa biqərar,

Yügürüb getdi orayə bərqvar.

Gördi Musa, tanıdı əlhal anı,

Ayıtdı: Ya fəzl əyəsi, həyyü qəni.

Tanıdım mən, ol kışidir bu həmin,

Əmr qıldıŋ, sürdüm anı, ey müin.

Bu, nə lütf olur, nə fəzlü nə əta?

Şimdi dustum deyü eylərsən nida.

Huri-qılman, həm məlaik dopdolu,

Çevrəsin almış, otururlar qamu.

Ey Xuda, muni əyan eylə maŋa,

Mən bu sirri görübən, qaldım taŋa.

Həqq nida qıldı ki,ya Musa, həman

Oldurur ki, tanıdıŋ bəllü-bəyan.

Çümləsindən oldı növmid ol yəqin,

Döndi ol, dərgahimə dutdı yuzin.

Ağladı, qıldı təzərrö' bikəran,

Ol səbəbdən əfv qıldım, bil əyan.

Oldı çün bikəsü qəribü binəva,

Ata-ana, əhli-beytindən cüda.

Görübən ol halını rəhm eylədim,

Rəhmətim xanilə anı toylədim.

Bir qərib etdisə cəhandən intiqal,

Ağlar aŋa yerü gög, əhli-laməhal,

Çünki məxluqim anıŋçün aglaya,

Rəhm edüb ah ilə bağrın dağlaya,

Mən qamulardan rəhiməm, bil əyan,

Səhil işdən yarlığaram bigüman.

Bir bəhanə istərəm cud etməgə,

Bəndəmi fərxəndəvü məs'ud etməgə.