Hldlniava V l h o n I n, I,1 V a hjhvi 3a I o I l n V 31 V h fi 11 fi

RADYO

294

295

RADYO

^N, *r

a

Sirkeci'deki Büyük Postane'nin üst katından yapılan yayınlarda Bedayi-i Musiki Cemiyeti'nin saz heyeti bir yayında, (soldan sağa) Cevdet Çağla, Tahsin Karakuş, Seniha, Vecihe Daryal, Cümbüş Cemal, Yaşar Özsoy, Klarnetçi Şeref. Cengiz Kahraman arşivi

bağlanması ile il radyosu olma hüviyetini yitirdi. TRT 1974'te istanbul, Ankara ve İzmir radyolarının ikinci programlarını ortak yayına bağladı; 1976'da 1., 2. ve 3. program düzenine geçti; 1978'de ise çok kısa dalga (FM) yayınlarını başlattı.

istanbul'da bağımsız özel radyoların ilki, Eylül 1946'dan itibaren klasik müzikle sınırlı bir yayın yapan İstanbul Teknik Üniversitesi Radyosu'dur. Daha sonra 1950' de İstanbul Teknik Okulu Radyosu, 1951" de İstanbul Üniversitesi Fen Fakültesi Radyosu, 1954'te Polis Radyosu devreye girmiştir. 1990'larda özel TV kanalı ve radyo istasyonlarının birbiri ardına kurulduğu dönemde İstanbul'da da çeşitli özel radyolar yayına girmiş, bu radyo vericilerinin sayısı 1993'te 30'a, 1994'te 50 civarına çıkmıştır.

İstanbul'da 1935'te kayıtlı radyo alıcı sayısı 3.244'tü. Bu sayı Türkiye'deki tüm alıcıların yüzde 52,3'üydü. İstanbul'daki alıcıların yüzde 9'u yabancı uyrukluların, yüzde 40 kadarı azınlıkların mülkiyetin-deydi. Alıcıların hemen hemen tümü İstanbul'un zengin semtlerinde bulunuyordu. 1949'da ise, İstanbul'da radyo alıcısı sayısı 98.502'ye çıkmıştı (Türkiye'ye oranı yüzde 36,5).

1990'larda İstanbul'daki radyo alıcısı sayısını tespit edebilmek pek çok alıcının kayıtlı olmaması yüzünden güçtür. Öte yandan evlerde televizyonun yarattığı rekabet ortamında, radyo uzunca bir süre önemli ölçüde gerileme göstermiştir. Ancak 1990'dan sonra özel radyoların kurulması ve bunların gün boyunca gençliğe ve çeşitli toplumsal, siyasal, ideolojik eğilimdeki gruplara seslenen yayınlar yapmaları nedeniyle bütün Türkiye'de olduğu gibi İstanbul'da da, radyonun önemi ve dinlenme oranı yükselmiştir.