I- övünmesi, Çok İyi Arapça Bildiği İddiası: 3 Iı- hz. Muhammed'i Şehvetperestlîkle Suçlaması 4

X- Kısas İle İlgili Sözleri

Turan Dursun, 57 nci sayfada şunları söylüyor:

"islâm, yeni bir dünya nizâmı getiriyordu. Bu nizâm, kuşkusuz Câhiliye çağının anarşi ve zorbalığından daha ileriydi, belli bir uygar­laşmanın hukuki çerçevesi getirilmişti, insanlar yeni nizama uyacak­lardı. Bunun yaptırımı, hem bu dünyada hem de öteki dünyada en ağır cezalardı.

Bu dünyadaki cezalar, özet olarak kısasa kısastı.

Bakara sûresi şöyle diyordu: "Ey inananlar, öldürmede kisas size farz kılındı. Hüre hür, köleye köle, kadına kadın." (178. aycı)

Bu şekilde kısas istemek ölenin velisinin hakkıydı. Eğer bir müs-lüman erkek, kâfir erkeği öldürürse, kısas uygulanmazdı. Bakara sure­si, cezayı bireye değil, eski kabile hayatının bir kalıntısı olarak toplu­luğa vermiş oluyordu. Ölenin karşılığında kan bedelini, öldürenin top­luluğundan bir eşidi oluşturabiliyordu. Kısas yerine bedel de ödenebi­lirdi. Kadın Müslümanm değeri, erkeğin yarısı kadardı."

Bu sözlerinden, sanki kısas gibi ağır bir cezanın, daha önce hiç olmadığı, bu cezayı tslâmm getirdiği anlamı çıkmaktadır. Oysa haksız yere adam öldüreni öldürmek, bir başkasının vücudunu yaralayanı ay­nı şekilde cezalandırmak hem Arap kabileleri arasında uygulanagelen bir hüküm, hem de yahûdîler arasında uygulanan bir ceza idi. Mâide Sûresinin 45 nci âyetinde, Tevrat'ta yahûdîlere: cana can, göze göz, buruna burun, kulağa kulak, dişe diş ve yaralamalara karşılıklı kısasın farz edildiği belirtilmektedir. Tevrat'ın, Çıkış: 24/12-25 nci âyetlerinde bu kısas hükümleri anlatılmaktadır.

Kur'ân gelince toplumun yararına olan hükümleri bırakmış, zara­rına olan hükümleri kaldırmıştır. Kısas, toplumun huzur ve güvenini sağlayan bir yasa idi. Önceki İlâhî Kitapta da vardı. Kur'ân da, kendin­den önceki ilâhî Ktapta var olan bu yasayı kabul etmiş, "Ey sağduyu sahiplen, kısasta sizin için hayât vardır!" (Bakara: 178) demiştir.

Turan Dursun'un iddiasına göre eğer bir müslüman erkek, kâfir erkeği öldürürse kısas uygulanmazdı. Bakara Sûresi, cezayı bireye de­ğil, eski kabile hayatının bir kalıntısı olarak topluluğa vermiş oluyor­du. Ölenin karşılığında, kan bedelini, öldürenin bîr eşiti oluşturabili-yordu. Kısas yerine bedel ödenebilirdi. Kadın müslümanın değeri, er-kcğİn yarısı kadardı.

Aslında yazar, fıkıh ihtilâflarını, İctihâd görüşlerini Kur'ân'ın açık hükmü gibi göstererek kamuyu yanıltmak çabası içindedir. Gerçekte "Kur'ân cezayı bireye değil, gelenek uyarınca topluluğa vermiş olu­yordu" sözü, Kur'ân'ın: "Hür karşılığında hür, köle karşılığında köle, kadın karşılığında kadın" İfadesine uyar mı? Bir kere birinin yaptığı suçu başkalarına yüklemek, Kur'ân'ın genel ve en temel prensibine ay­kırıdır. Kur'ân'a göre "Hiç kimse, başkasının günâh yükünü taşımaz." (îsrâ: 15) Kinişe, işlemediği suçtan sorumlu olmaz. Kısasta sadece su­çu İşleyen cezalandırılır.

Ancak öldürenin velîlerine, yani en yakın akrabasına kısastan vazgeçme hakkı tanınmıştır ki Tevrat'ta da böyledir. Kısasın asıl amacı, toplum düzenini sağlamaktır. Eğer öldürülenin yakınları, katili ba­ğışlar da diyete (kan bedeline) razı olurlarsa o zaman kabile dayanış­masının bir gereği olarak diyeti, katilin akrabası öder. Bunda yardım­laşma yanında, aile içinde yetişmiş bireyin davranışlarının, familya ta­rafından kontrol edilme amacı da güdülmüştür. Zira ferdin suçunun, kendisine de zarar vereceğini düşünen aile, fertlerinin davranışlarını kontrol eder, onların yanlış bir şey yapmalarına engel olmağa çalışır. Maamâfîh âkile denilen bu uygulama, Kur'ân'ın emri değildir. Kur'ân'da böyle bir hüküm yoktur. Ama Tevrat'ta vardır. Kur'ân'ın açıkça belirlediği kısas hükmüne göre suçu işleyen cezalandırılır.

Turan Dursun'a göre: "Bir müslüman erkek, kâfir erkeği öldürür­se kısas uygulanmaz." Kur'ân'ın açık anlatımında müslüman kâfir kay­dı yoktur. Hür deyimi içine, müslim, gayri müslim bütün hürler girer. Köle deyimi içine de dini ne olursa olsun bütün köleler girer. Bu müs­lüman kâfir ayırımı, Kur'ân'a âit değildir, fıkıhçıların görüşleridir. Bu konuyu daha iyi kavrayabilmek İçin Bakara Sûresinin, kısasla ilgili 178-179 ncu âyetlerinin tefsîrini verelim:

"Ey inananlar, öldürmede kısas size farz kılındı. (Binaenalayh, kaatilin de öldürülmesi gerekir). Hüre hür, köleye köle, kadına kadın. Ama kim (yani kaatil, müslüman) kardeşi tarafından affedilirse, o za­man (affedenin, örfe göre) uygun olanı yapması, (uygun diyet iste­mesi, affedilenin de) güzelce onu ödeme (si) gerekir. Bu, Rabbiniz tarafından bir hafifletme ve acımadır. Kim bundan sonra da saldırıya kalkarsa artık onun için acı bir azap vardır. Ey akıl sahipleri, kısasla sizin için hayat vardır, böylece korunursunuz."

Bu iki âyetin iniş sebebi hakkında birkaç rivayet vardır. Katâde'dcn anlatıldığına göre: Cahiliyye çağında kabileler, kendilerini birbirlerinden üstün görürlerdi. Şayet kuvvetli olan kabilenin kölesi Öldürülse, onun yerine bir hür; kadın öldürülse, yerine bir erkek; hür bir erkek öldürülse yerine iki hür erkek öldürmek isterlerdi. Böylece o kabile; kölelerinin, başkalarının hürlerine; kadınlarının, başkalarının erkeklerine; bir hürlerinin, başkalarının iki hürrünc denk olduğunu ileri sürerek övünmüş olurdu, işte Yüce Allah, bu âyeti indirerek ancak köie karşılığında kölenin, kadın karşılığında kadının kısas edilebilece­ğini bildirdi ve insanları böyle aşırılıklardan menetti. Daha sonra da Mâide Süresindeki: "Onlara (israil oğullarına) Tevrat'ta cana canın, göze gözün, buruna burnun, kulağa kulağın ve yaralamaların da bir­birine karşı kısas edileceğini yazdık." mealinde bulunan 45 nci âyetini indirdi. Buna benzer bir rivayeti de tabiûndan bir topluluk, Şa'bî'den nakletmiştir.

Âyetin mânâsı: Ey inananlar öldürülenin katiline kısas yapmanız, size farz kılındı. Kimse kimseye karşı haksızlık yapmasın, aşırı gitme­sin. Hür bir insan, hür bir insanı Öldürdüğü zaman yalnız o hürrü öldü­rün; köle, köleyi öldürdüğü zaman da yalnız onu öldürün. Kadına kar­şılık da sadece katil kadını öldürün. Hür yerine birçok hür, köle yerine hür; kadın yerine erkek öldürmeyin. Her kim için kardeşi tarafından (yani maktulün velisi tarafından) kısastan birşey, diyete bırakılmış olursa arlık diyeti isleyen kişi, işi yokuşa sürmeden güzelce hakkını alsın, diyeti veren de işi sürüncemede bırakmadan borcunu ödesin. Kı­sastan vazgeçip, cezanın diyete indirilmesi, Rabbinizden size bir rah­mettir. Halbuki sizden önce yahudîlerde diyet almak yasaktı. Maktulün velileri yalnız kısas yapmak zorunda bırakılmışlardı. Size ise kısası diyete indirme kolaylığı sağlandı, imdi kim diyeti aldıktan sonra katili de Öldürmeğe kalkarsa onun için acı bir azap vardır. Kim kendisine çizdiğim yolun dışına çıkar da cahiliyye âdetine dönerse onun için acı bir azap vardır.

Ayetin baş tarafı, kısası genel prensip olarak farz kılmakta, fakat maktulün velisine kaatili affetme yetkisini de vermektedir. Bu husus, ümmet için bir rahmettir. Kısastan maksat, toplumun huzurunun temi­nidir. Çünkü haksız yere öldürülenin kaatili de hayattan mahrum edil­mezse bu durum, maktulün yakınları arasında bir infiale, kan davası­nın sürüp gitmesine ve iki taraf arasında ardı arası kesilmez öldürme­lerin cereyanına sebeb olur. Ama kaatil, şeriatin bir emri olarak öldü­rülünce iki taraf da yatışır, kardeş olarak yaşamalarını sürdürür. Kısasın yanında af yetkisinin de tanınması, Kur'ân hükmüne her zaman uy­gulanabilecek bir elâstikiyyet vermiştir.

Allah, âyetin başiyle kaatilin öldürülmesini farz kılmıştır. Bu hü­küm, bütün katillere şamildir. Kaatil, ister hür olsun, ister köle olsun; ister kadın olsun, isLer erkek olsun; ister müslüman, ister zimmi olsun değişmez. Her kaatil öldürülür: "Hürre karşılık hür..." cümlesi ise, geçen hükmü, teyid şeklinde açıklamakta ve bazı kabilelerin tatbikatı­nı yasaklamaktadır. Onlar kölelerine karşılık hür öldürmek istiyorlar­dı. Âyet onların bu zulmünü önlemekte ve ancak kaatilin öldürüleceği­ni emretmektedir.

Buna göre âyette öldürülmüş olan bir hürrün, öldürülmeyeceğine dair bir delil olmadığı gibi kadın öldüren erkeğin öldürülmeyeceğine dair bir delil de yektur. Âyetin başı, genel bir hüküm ifade eder. Hür yerine hürrün öldürülmesinin zikredilmesi, öteden beri uygulanan bir zulmü iptal etmektedir. Zulmen öldürülen herkes: "Kim zulmen Öldü-rülürse, onun velisine yetki veririz ama o da Öldürmede aşın gitme­sin." ¹¹² âyetinin kapsamına girer. Maktul müslüman olsun, zimmî ol­sun, hür olsun, köle olsun, kadın olsun, erkek olsun velisine kısas tale-betme yetkisi verilmiştir. Mâİde Sûresinin 45 nci âyetinde de "cana can, göze göz"ün kısas edileceği beyan edilmektedir. Ehli kitap hak­kındaki bu hükmü nesheden bir âyet inmemiştir. "Kim size tecâvüz ederse, onun size tecavüz ettiği kadar siz de ona tecavüz ediniz!"¹¹³

"Ceza verirseniz, size edilen azap kadar ceza veriniz."¹¹⁴ âyetleri de kısası emretmektedir. Sünnet de kısastaki bu genel hükmün, kölelere de şamil olduğunu gösterir. Peygamber (s.a.v.), müslümanlann kanla­rının birbirine denk olduğunu söylemiş, köle ile hür arasında ayırım yapmamıştır. Peygamber (s.a.v.); "Kölesini, öldüreni öldürürüz, onun burnunu, kulağını kesenin burnunu, kulağını keseriz ve onu iğdiş ede­ni iğdiş ederiz " ¹¹⁵ buyurmuştur.

Kitabı Mukaddes'te Kısas hükümleri şöyledir: "Bir adamı vuran, vurduğu ölürse mutlaka öldürülecektir... Ve babasına, yahut anasına vuran mutlaka öldürülecektir. Ve adam çalan, onu satmış olsun, yahut kendi elinde bulunsun mutlaka öldürülecektir. Ve babasına, yahut ana­sına lanet eden mutlaka öldürülecektir.

Eğer bir adam kölesine, yahut cariyesine değnekle vurur ve onun eli alünda ölürse mutlaka cezalandırılacaktır. Ancak bir yahut iki gün yaşarsa cezalandırılmayacaktır; çünkü o kendi malıdır. Ve eğer adam­lar kavga edip bir gebe kadına çarparlar ve onun çocuğu düşerse ve bir zarar olmazsa, kocasının kendi üzerine tayin edeceği gibi tazmin ede­cek ve hakimler vasıtası ile verecektir. Fakat zarar olursa o zaman can yerine can, göz yerine göz, diş yerine diş, el yerine el, ayak yerine ayak, yanık yerine yanık, yara yerine yara, bere yerine bere verecek­sin." (Çıkış, 2/2-25)

Kur'ân'ın ifadesinde köleye karşılık hürrün öldürülmeyeceği şek­linde bir beyan yoktur. Ancak Mâliki ve Şafiî fıkıhçılara göre köle karşılığında hür, zİmmî (gayri müslîm) karşılığında müslüman öldü­rülmez. Ancak kadın öldürmüş olan erkeğin öldürüleceğinde icmâ' (oy birliği) vardır.

Herhalde Mâliki ve Şâfiîlerin, bir köle öldüren hürrün, öldürdüğü köleye karşılık kısas edilmeyeceği hükmü, biraz Önce kaydettiğimiz Kitabı Mukaddcs'in hükmünden esinlenmiştir. Hattâ sanıyoruz ki Kitabı Mukaddesin bu hükmü, Araplar arasında da uygulanıyor ve on­lar köle katleden hürrü öldürmüyorlardı, işle onların bu örfü, îmâm Mâlik'in ve onun talebesi Şafiî'nin içtihadına kaynak olmuştur. Fakat bu görüş, âyetlerin ruhuna ve Islâmın genel eşitlik prensibine aykırı­dır. Bu bakımdan Ebû Hanîfe'nin içtihadı, Kur'ân'ın ruhuna daha uygundur. Âyetin zahirinde de insanlar arasında böyle ayırım yapılacağı­nı gösteren bir husus yoktur. Kaatil kim olursa olsun, birisini zulmen öldürmüşse kendisi de öldürülür. Kanda köle kadın, müslüman ve zimmî hep birbirine eşittir. Müslümanın malı nasıl haramsa zimmîninki de haramdır. Zimmînin malını çalanın da eli kesilir. Hz. Peygamber (s.a.v.), zimmîye karşılık müslümandan fidye almış ve: "Ben, zimmetine riâyet edenin hakkını korurum" demiştir.

Âyetten anlaşılıyor ki insanların vasıflarındaki farklılık, kısasta hükmü değiştirmediği gibi sayıdaki farklılık da hükmü değiştirmez. Yani bir şahsı, birkaç kişi beraberce öldürmüş olsa. Zahiriyye, Hanbelî mezhebi hariç, bütün mezheplerin ittifakiyle o topluluk öldürülür.

Bu hüküm, ilk bakışta ağır bir ceza gibi gelirse de ağır değildir. Allah'ın adaleline uygundur. Çünkü kısas, nefsi müdafaa gibi meşru bir sebep olmadan bir adamı zulmen öldürenlere uygulanır. Birisinin

yaşama hakkını yok yere, kaba gücüne dayanarak elinden alan kimse­ye, kendisinden daha güçlünün var olduğunu bildirmek, onun da elin­den hayat hakkını almak lâzımdır. Birisini haksız yere öldürdüğü tak­dirde kendisinin de öldürüleceğini bilen insan, kimseyi öldürmeğe ce­saret edemez. Böylece toplumda öldürme olayları çok azalır. Arada sı­rada gözü dönmüş kaaüllcr çıkarsa onlar da Allah'ın kanunuyla orta­dan kaldırılınca topluma tam bir huzur havası hakim olur. Sonra zâlimler öldürülünce, mazlum olarak öldürülen kimsenin akrabalarının kalbinde kin ve intikam hissi kalmaz. Hak yerini bulur. Devlet cezayı verdiği için, fertler öldürmek suretiyle ceza vermeğe kalkmazlar. Kan dâvaları, kavgalar ortadan kalkar. Belki birçok yılda bir kişi öldürülür ama toplum yaşar. Yüce Allah, 2/179 uncu âyette bu cezanın hikmeti­ni açıklamış, "Ey akıl sahiplen kısasta sizin için hayat vardır, korun­manız için bu hüküm size farz kılındı" buyurmuştur.

Turan Dursun: Diğer eczalar da, yapılanın misliyle kısastı. "Eğer bir topluluğa azap edecekseniz, size yapılan azabın eşiyle azabedin." Nahl suresinin 126. ayetinde böyle emrediliyordu.

Kısasa kısas uygulanarak organ kesme türünden cezalar yanında, kırbaçlamak gibi gene ezaya dayanan cezalar da vardı.

Zinanın cezası ise recm idi, yani toprağa gömüp taşlamak, (s. 58) diyor.

Nahl Sûresinin 126 ncı âyetini, yine kasten yarım almış. Âyetin sonundaki "Sabrederseniz, bu, sizin için daha hayırlıdır!" cümlesini almamış. Çünkü püf noktası burada. Âyet, affetmeyi, öc almağa tercih etmektedir.

Yapılan kötülüğü cezalandırmanın amacı, intikam almak, kin ve Öfkeyi taîmin etmek değil, toplum düzenini korumaktır. Âyette, top­lum düzenine zarar vermeyecekse suçu bağışlamak Öğütlenmektedir.

Âyetin asıl amacı, suçlara misliyle karşılık verip intikam almak değü, işlenen bir suça, hak ettiğinden daha ağır bir ceza vermeyi Önle­mektir. Yani âyet, intikamı değil, adaletten ayrılmamayı emretmekte­dir. "Eğer ceza verecekseniz, size yapılan kötülük kadar, islenen suç kadar ceza verin; ama affederseniz, bu sizin için daha hayırlıdır!"

Bu ifadenin asıl amacı, işlenen bir hatâyı, ondan daha ağır bir ceza ile cezalandırmayı önlemektir. Çünkü bazı kimseler, ailesinden veya yakınlarından bir adam öldüreni öldürmekle kalmaz, onun çolu-ğunu, çocuğunu, yakınlarını dahi öldürerek intikam alırlardı. Kur'ân, bu tür aşırı davranışları yasaklamıştır. Suçun cezası, ancak dengi ile olur. Suça daha ağır ceza vermek zulümdür. Bu prensip: "Biri size saldırırsa, siz de onun size saldırdığı kadar ona saldırın, Allah'tan korkun." (Bakara: 194) âyetinde ifâdesini bulmuştur.

Zina Cezası:

Yazar, zinanın cezasının recm (taşlayarak öldürme) olduğunu söylüyor. Evet bu hüküm, İslâm hukukuna girmiş ve çok nadir de olsa uygulanmıştır. Ama Kur'ân'da böyle bir hüküm yoktur. Kur'ân'da zinanın cezası recm değil, yüz sopadır. Cinsel ilişki suçunu dört çeşide ayıran Kur'ân, her birine ayn bir ceza belirlemiştir:

Nisa Sûresinin 15 nci âyetinde kadınların kendi aralarında sapık ilişkilerinden (sevicilikten) söz edilir ve böyle kadınların, ölünceye, ya da Allah kendilerine bir yol gösterinceye (yani bunlar evlenip gidince­ye) dek evde göz hapsinde tutulmaları emredilir.

Erkek-erkek arasındaki cinsel ilişkinin cezası ta'zîrdir, yani bunu yapanların yüzüne birkaç tokat vurmak, herkesin içinde yüzlerine tü-kürüp rezil etmek, böylece hem bunların, hem de başkalarının bir daha böyle bir şey yapmalarım Önlemektir. (Nisa: 16)

Nûr Sûresinin ikinci âyetine göre hür kadın ve erkek zina ettikleri takdirde bunların her birine yüz sopa vurulur. Demek ki hür kadın ve erkek arasında serbest irade ile işlenen zina suçu, dört tanıkla saptanır­sa bu suçun cezası yüz sopadır.

Zina eden evli cariyenin cezası da hür kadının cezasının yarısı, yani eİIİ sopadır.

işte Kur'ân'm zina suçuna belirlediği ceza budur. Ama maalesef islâm fıkıhçiları bununla yetinmemişler, birçok konuda olduğu gibi bu konuda da Tevrat'ın kuralını hukuka geçirmişlerdir. Tevrat, serbest iradesiyle zînâ eden evli kadın ve erkeğe taşla öldürme cezası getir­miştir:

"Eğer bir adam, başka bir adamın karısı olan bir kadınla yatmakta olarak bulunursa, o zaman kadınla yalan adam ve kadın, onların ikisi de öleceklerdir ve kötülüğü Isrâîldcn kaldıracaksın."

"Eğer kız olan bir genç kadın bir adama nişanlı ise ve bir adam onu, şehirde bulup onunla yatarsa; o zaman onların ikisini o şehrin ka­pısına çıkaracaksınız ve onları, şehirde -olduğu halde bağinnadiğı İçin kadını, ve komşusunun karısını alçaklığı için erkeği taşla taşlayacaksı­nız ve ölecekler ve kötülüğü aranızdan kaldıracaksın." (Tesniye: 22/22-23)

Kıir'ân-ı Kerîm'de Hz. Muhammed'in, önceki toplumların üzerin­deki ağır yükleri kaldırmak üzre görevlendirildiği (A'râf: 157) belirtildiği ve yüce Allah'tan, Önceki milletlerin sırtına yüklenmiş oîan ağır yüklerin, bizlere yükletilmemesi niyaz edildiği (Bakara: 286) halde, islâm fakîhleri önceki ümmetlere farz kılınmış olan fakat bu ümmetten kaldırıldığı için Kur'ân'm hiçbir yerinde söz edilmeyen, bu taşlama cezasını islâm hukukuna da geçirmişler, böylece dini zorlaştırmışlar­dır. Ama bunu Kur'ân'm hükmü gibi göstermek yanlıştır. Kur'ân'da böyle bir şey yoktur. ¹¹⁶