Iacôbus -I

incomunicabilità nulla communicatĭo, f.

inconcepibile incomprehensibĭlis, e. Syn: obscurus; absurdus; singularis; mirus.

inconcepibilità absurditas, atis, f. Syn: miraculum.

inconciliabile insociabĭlis, e. Syn: repugnans; alienus; implacabĭlis; inexorabĭlis.

inconciliabilità discrepantǐa, ae, f. Syn: repugnantĭa, ae f; dissensĭo, nis.

inconcluso imperfectus, a, um. Syn: inconfectus; infectus.

incondizionatamente pure. Syn: absolute; sine condiciōne.

incondizionato absolutus, a, um. Syn: purus; condiciōnum expers.

inconfessabile tacendus, a, um. Syn: pudendus; non revelandus.

inconfessato tacite habĭtus. Syn: pudore tectus; non confessus.

inconfondibile singularis, e. Syn: unĭcus; proprĭus.

inconfutabile irrefutabĭlis, e. Syn: invictus; non confutandus.

inconfutato invictus, a, um. Syn: probatissimus; non confutātus.

incongelabile congelatiōni renitens. Syn: gelu impervĭus.

incongruenza 1 incongruentǐa ae, f; cfr TERT., anim., 6. Syn: inconvenientĭa, ae f; cfr IDEM, adv. Marc., 4, 16; disconvenientĭa, ae f; cfr IDEM, test. anim., 6; inconsequentĭa. 2 absurditas, atis, f. Syn: absurdum; res ratiōni contrarĭa, ae f; verba secum pugnantǐa n pl.

incongruo 1 incongruens, entis; cfr PLIN., epist., 4, 9, 19. Syn: incongruus ; excongruus; inconsentaneus; inconveniens; inconsequens; absurdus. 2 incondĭtus, a, um. Syn: promiscuus; inordinātus; incomposĭtus. 3 insufficiens, entis. Syn: haud sufficiens; mercede minima inferĭor; operae compensandae haud idoneus.

inconsapevole inconscĭus, a, um. Syn: insciens; cfr TER., Haut., 632; inintellegens; haud intellegens; ~ sentiens; ~ animadvertens; ignarus; inscĭus.

inconsapevolezza nescientǐa ae f. Syn: nulla conscientǐa, ae, f; inscientǐa.

inconsapevolmente 1 nescienter. Syn: inscienter; inconscie; ignare; inscie; nulla conscientia; imprudenter. 2 involuntarie. Syn: haud voluntarie; haud de industrĭa.

inconscio 1 subliminaris, e [cfr adi 'subliminal' Anglōrum ad perceptiōnes motionesve significandas extra vel potĭus infra conscientĭae limen; cfr adi 'liminaris', e; Syn: irrationalis; conscientĭam effugiens; extra conscientĭam; infra conscientĭae limen; inconsiderātus; immediātus [de facinoribus]. 2 inscĭus, a, um. Syn: ignarus; nescĭus; inconscĭus [de personis]. 3 subliminĭum, ii, n [quod infra conscientĭae limen fit; cfr postliminĭum]. Syn: interĭor animus; recondĭta animi pars; animi profundum; ~ secretum; irrationales animi motus, m pl; motus conscientĭam effugientes; motus conscientĭa imperceptibiles; imus animus; inexplorata animi pars.

inconsistente 1 nugatorĭus, a, um; cfr CIC., Caecin., 64. Syn: nugalis; infirmus; inefficax; invalidus; cfr ULP., dig., 48, 18, 1; ad probandum ineptus; fandamenti expers; nullīus momenti; nullus; tenuis; inanis; levis [de argumentis]. 2 mollis, e. Syn: vigoris expers; haud tenax; substantĭa carens; exilis [de rebus] 3 enervis, e. Syn: ignavus; mollis; infirmus [de personis].

inconsistenza 1 levĭtas, atis, f; cfr CIC., nat. deor., 2, 45: « opiniōnis levĭtas ». Syn: inanĭtas; vanĭtas [de argumentis]. 2 mollitudo. ĭnis, f. Syn: vigoris absentĭa, ae f; substantĭae carentĭa, ae f; exilĭtas; carĭes [de rebus inanĭmis]. 3 ignavǐa, ae, f. Syn: infirmĭtas; debilĭtas [de personis].

inconsulto immediātus, a, um. Syn: caecus; cfr CIC., Lig., 3; praeceps; impetuosus; incogitātus; infrenis; infrenātus; vesani proprĭus; dementis ~; impotenter factus; temerarĭus; inconsultus.

inconsumazione

incontaminabile incontaminabĭlis, e; cfr TERT., adv. Marc., 4, 9. Syn: incoinquinabĭlis; incontaminabĭlis; invitiabĭlis; vitĭo inexpugnabĭlis; incorruptivus; incorruptorĭus; a contaminatiōne immunis; a corruptiōne tutus.

incontenibile 1 incohibĭlis, e; cfr AMM., 24, 1, 5. Syn: ineluctabĭlis [adversus quem luctari inutile est]; intolerabĭlis. E.g. ineluctabĭlis impĕtus. 2 intemperabĭlis, e. Syn: irrefrenabĭlis; haud moderabĭlis. E.g. intemperabĭlis laetitĭa.

incontentabile 1 insatiabĭlis, e; cfr SALL., Catil., 11, 3. Syn: inexstinctus; cfr OV., fast., 1, 413; nihil satis habens; in nulla re acquiescens; sibi numquam placens; sibi semper displicens; insaturabĭlis; numquam contentus; supervacanea quaerens; difficilis; delicātus; fastidiosus. 2 perfectiōnis captātor, m; ~ captatrix, f. Syn: opĕris consummati petitor; LUCAN., 1, 131: « famae petitor; consummatiōnis studiosus; ad maiora semper tendens.

incontentabilità 1 insatietas, atis, f; cfr PLAUT., Aul., 487. Syn: sui displicentĭa, ae f; suae condiciōnis contemptĭo; supervacaneārum rerum quaesitĭo; insatiabilĭtas; morosĭtas. 2 perfectiōnis captatĭo, f. Syn: ad maiora nisus; consummatiōnis studĭum; consummati opĕris appetitĭo; nimĭa contra se calumnĭa, ae f; cfr QUINT., inst., 10, 1, 155.

incontestato irrefutātus, a, um. Syn: ratus; indubĭus; incontradicibĭlis; cfr TERT., adv. Marc., 4, 39; irrefutabĭlis; indiscussus; incunctabĭlis; indisputabĭlis; nulli controversĭae obnoxĭus; omnĭum consensu validus; universaliter concessus; universatim acceptus; ab omnibus probātus; haud controversus.

incontrastato ineluctātus, a, um. Syn: ineluctabĭlis; facĭlis; haud difficilis; haud dubĭus; haud anceps; nullo impedimento retardātus; nullo repugnante impetrātus; nullo resistente adeptus.

incontro 1 obventus, us, m; cfr TERT., anim., 41, l. Syn: occasus; cfr TAC., ann., 4, 60; occursĭo, nis; fortuita congressĭo, nis f. 2 breve commercĭum, n. Syn: brevis consuetudo. 3 concilĭum, ii, n. Syn: synodus; symposĭum; doctōrum congressĭo, nis; eruditōrum ~. 4 congressĭo, onis, f. Syn: concursĭo [de rebus inanimis]. 5 certamen, ĭnis, n. Syn: certatĭo; agon. 6 obvenientǐa, ae, f. Syn: tempestas; eventus. 7 favor, oris, m (transl). Syn: gratǐa; e.g. congressĭo Ecclesĭae cum opifĭcum motu,

incontrollabile 1 inexplorabĭlis, e. Syn: inscrutabĭlis; ininvestigabĭlis; inspectiōni refractarĭus; recognitiōni haud obnoxĭus; exploratu difficilis. 2 irregibĭlis, e. Syn: irrefrenabĭlis; incohibĭlis; vigilantĭam eludens; custodĭam effugiens.

incontrollato 1 incompertus, a, um. Syn: haud testātus; haud confirmātus, dubĭus; incertus. 2 infrenātus, a, um. Syn: inconsultus; inconsiderātus; incogitātus; impetuosus; irrationalis.

incontrovertibile incontradicibĭlis, e; cfr TERT., adv. Marc., 4, 39. Syn: irrefutabĭlis; indubitabĭlis; indubitandus; indubĭus; controversiis haud obnoxĭus; omnĭum consensu probātus.

inconturbabile imperturbabĭlis, e. Syn: aequanimus; summa aequanimitate praedĭtus; impassionabĭlis; incommobilitate praedĭtus; sui semper compos; nulli perturbatiōni obnoxĭus; a perturbationibus immunis; perturbationibus inexpugnabĭlis; incoccussus; Cfr PLIN., paneg., 82, 2; inturbātus; constans; cfr CIC., off., 1, 180; imperturbātus; immotus; stabĭlis; praesens.

inconveniente 1 inconsentaneus, a, um. Syn: incompetens; inconsequens; incongruens. 2 intempestivus, a, um. Syn: inopportunus; importunus; inelegans; indecorus. 3 incommodĭtas, atis, f. Syn: offendiculum; cfr PLIN., epist., 9, 11, 1; offensa, ae, f; cfr PETRON., 131; impedimentum; obstaculum; mendum; noxa, ae, f; damnum; detrimentum; nocumentum; incommodum; molestĭa, ae, f; vitĭum.

inconvenienza 1 disconvenientǐa ae, f; cfr TERT., test. anim., 6. Syn: incongruentĭa, ae, f; cfr IDEM, anim., 6; discrepantĭa. 2 intempestivĭtas, atis, f. Syn: importunĭtas; decoris neglegentĭa, ae, f; inelegantĭa, ae, f; indecentĭa, ae, f; rusticĭtas. 3 importune dictum, n; ~ factum. Syn: rustice dictum; ~ factum; absurdum; indecōrum; indecore dictum; ~ factum.

inconvertibile 1 impermutabĭlis, e. Syn: incommutabĭlis; invertibĭlis; inconvertibĭlis. 2 rigidus, a, um. Syn: haud fluctuans; nulli variatiōni obnoxĭus; certae ratiōni astrictus [de extĕris commerciis].

inconvertibilità 1 incommutabilitas, atis, f. Syn: invertibilĭtas; inconvertibilĭtas. 2 rigidĭtas, atis, f. Syn: fluctuatiōnis interdictĭo; fluctuatĭo interdicta [de extĕris commerciis].

incoraggiare

incorniciare 1 forma orno. Syn: in forma includo; tabula marginata includo; margino [de pictis]. 2 circumcludo, ere. Syn: margino; ambĭo; cfr VERG., Aen., 10, 243 [generaliter]. 3 orno, are (transl). Syn: exorno; decoro; ornamento sum.

incorniciata 1 formae apparatĭo, f, Syn: in forma inclusĭo; circumclusĭo; marginatĭo; margĭnis instructĭo [de pictis]. 2 coronarĭum opus, n. Syn: corona [de architectura].

incoronazione coronatĭo, onis. f. Syn: stephanosis; coronae impositĭo; diadematis acceptĭo; publica imperii assumptĭo; sollemnis imperii susceptĭo; coronae inductĭo (Bacci).

incorporamento 1 insertĭo, onis, f. Syn: aggregatĭo; incorporatĭo; cooptatĭo; adiunctĭo. 2 complexatĭo, onis, f. Syn: hauritĭo.

incorporare 1 incorporo, are. Syn: assocĭo; aggrego; coopto; unĭo; insero; ascribo. 2 complector, plecti. Syn: absorbeo; haurĭo; amplector; amplexor.

incorporato insertus, a, um; cfr SVET., Tib., 3. Syn: ascriptus; adiunctus; cooptātus; associātus; adscītus; cfr LIV., 6, 40, 4; aggregātus; incorporātus; unītus.

incorporazione

incorporeità incorporeitas, atis, f; cfr TERT., anim., 7. Syn: spiritalis natura, ae f; -- substantĭa.

incorporeo incorporalis, e; cfr TERT., ani . m., 8. Syn: incorporeus; immaterialis; spiritalis; asomātus; sensibus haud subiectus; e spiritu tantum constans; intactilis; haud sensilis; haud sensibĭlis.

incorregibile [incorregibilĭtas], insanabile ingenĭum, obstinatĭo incorregibĭlis, e. Syn: inemendabĭlis (ThLL); insanabĭlis; LIV., 1, 28, 9: «ingenĭum insanabĭle ».

incosciente 1 improvidus, a, um; cfr CIC., Att., 7, 20, 2: «improvidi et neglegentes duces ». Syn: incogitabĭlis; temerarĭus; imprudens; incircumspectus; inconspectus; incautus; periculōrum incuriosus. 2 inconsiderātus, a, um. Syn: inconsultus; temerarii proprĭus; temere factus; ~ dictus. E.g. inconsiderata agendi ratĭo.

incoscienza temerĭtas, atis, f; cfr CIC., Cato., 6, Syn: inconsiderantĭa, ae, f; cfr PLAUT., Merc., 27; levĭtas; improvidentĭa, ae f; incuriosĭtas; periculōrum incurĭa, ae, f; periculōrum neglegentĭa, ae, f; imprudentĭa, ae, f.

incostituzionale formae civitatis repugnans. Syn: a constitutiōne abhorrens; illegitimus; a constitutiōne alienus; a publica disciplīna aberrans; quoad leges anomalus; ~ ~ vitiosus; politice reiciendus; constitutiōni incongruens; ~ inconsentaneus; a publica disciplīna discrepans; constitutiōni contrarĭus.

incostituzionalità formae civitatis repugnantǐa f. Syn: constitutiōni contrarietas; a constitutiōne discrepantĭa.

incravattare 1 focali Croato instruo. Syn: collari fascĭa exorno. 2 strangulo, are (transl); cfr Cod. Theod., 12, 3, l. Syn: feneratorie tracto.

incredibilmente ultra fidem.

incrementare amplifico, are; - te e sfruttate excitent et amplificent.

incremento

increscioso pigendus, a, um. Syn: fastidibĭlis; cfr TERT., anim., 33; inoptabĭlis; minime optandus; taedĭum afferens, fastidĭum afferens; fastidiosus; ingrātus; incommodus; importunus; molestus.

increspatura 1 sinuatĭo, onis, f. Syn: contractus; incrispatĭo; undulata factura; undiformis ~. 2 crispa facĭes, f. Syn: crispitudo; sinuosa specĭes; undosa facĭes; undulata ~ ; fluctuosa ~; ruga, ae, f; cfr PETRON., 102 [praecipue de vestibus].

incretinimento mentis hebetatĭo, f. Syn: intellectualitatis amissĭo [cfr TERT., anim. 38]; intellegentĭae defectus; intellectualis extenuatĭo; intellectus debilitatĭo.

incretinire 1 obtundo, ere. Syn: hebetem facĭo; ad hebetudinem redigo; intellegentĭa privo; mentem (alicuĭus) hebeto; mentem (alicuĭus) exinanĭo; intellectum (alicuĭus) extenuo. 2 hebesco, ere (intr); cfr CIC., Tusc., 1, 73. Syn: obtundor; hebetesco; mente hebetor, intellegentĭa privor; intellectualitatem amitto [cfr TERT., anim., 38]; excordor; intellectualiter extenuor; hebes fio.

incriminabile incusabĭlis, e. Syn: reus futurus; rei condiciōnem passus; criminatiōne dignus; accusatiōni obnoxĭus; accusabĭlis (Badellino).

incrinatura 1 crepatura, ae, f. Syn: crepatĭo; scissĭo; scissura, ae f; scissum; rima, ae f; fissura. 2 levis depravatĭo, f. Syn: levis corruptĭo. 3 infractĭo, onis, f Syn: levis fractura, ae f; ruptura haud gravis [de arte medica]. 4 offensiuncula, ae, f (transl). Syn: alienatĭo; mutata amicitĭa [de amicali consuetudine].

incrociare 1 decusso, are. Syn: decussatim pono; ~ colloco. 2 implico, are; cfr VERG., Aen., 11, 752. Syn: implecto; consero. 3 intersecor, ari (intr). Syn: decussor. 4 aliunde coeo (intr). Syn: controversim occurro; in contrarĭum transeo. 5 confundor, i (intr) [de vocibus].

incrociato 1 decussatim collocātus. Syn: decussātus. 2 consertus, a, um. Syn: implicĭtus; implexus; intextus. 3 aenigmata reticulata, n pl. Syn: litterae implexae, f pl. → cruciverba; → parole incrociate. 4 mixticĭus, a, um (transl). Syn: artificialis; miscellus. 5 chiastĭcus, a, um (transl) [de poesi].

incrociatore stlata, ae, f; cfr GELL., 10, 25, 5. Syn: prosumĭa, ae, f; commeans navis; speculatorĭa ~.

incrociata decussatĭo, onis, f; cfr VITR. 1, 6, 12. Syn: chiasmus; mutua intersectĭo; transversarĭus occursus.

incròcio 1 decussatĭo, onis, f. 2 compitum, i, n. Syn. bivĭum (vel trivĭum, vel quadrivĭum); quadrifinĭum. 3 hybridica copulatĭo, f (transl). Syn: dispar coniugatĭo; novi genĕris creatĭo; alienōrum genĕrum coniugĭum. 4 hybrida, ae, m. Syn: mixticĭum animal; mixticĭa genĭta; miscellum genus. 5 contaminatĭo, onis, f (transl, gram).

incrodarsi praerupĭo irretĭor. Syn: rupi scandendae adhaeresco; in scansiōne impedĭor.

incrostamento densatĭo, onis f. Syn: sedimen; sedimentum; crassamen; crassamentum; crassitudo; subsidentĭa, ae, f; crusta, ae, f; situs.

incrostare 1 crustis operĭo. Syn: crustas relinquo (in, super aliqua re); sedimen relinquo (~, ~ ~ ~); crustis obduco. 2 crustis operĭor (intr). Syn: ~ obruor; crusta obducor. 3 trullisso, are (transl); cfr VITR., 7, 3, 3. Syn: tectorĭum induco; cfr SEN., epist., 86; tectorĭo opere orno; crustis orno; ~ vestĭo; crusto; incrusto.

incrostazione 1 densatĭo, onis, f. Syn: sedimen; sedimentum; crassamen; crassamentum; crassitudo; subsidentĭa, ae, f; crusta, ae, f; situs. 2 trullissatĭo, onis, f; cfr VITR., 7, 3, 5. Syn: tectorĭum opus; cfr CIC., leg., 2, 65; crustae inductĭo; incrustatĭo; tectura, ae, f; crusta.

incrostura → incrostazione.

incrudelimento crudelitatis incrementum, n. Syn: beluini habĭtus assumptĭo; humanitatis amissĭo; efferatĭo; saevitudo.

incrudelire 1 effero, are. Syn: (alicui) immisericordĭam inicĭo [cfr TERT., spect., 20]. 2 efferasco, ere. Syn: crudelĭor fio; inhumanĭor ~; beluinum habitum sumo; saevitĭam meam adaugeo; efferor. Syn: desaevĭo; invehor; saevissime torqueo (aliquem); crudelissime vexo (~); crudelitatem in aliquo exerceo; saevĭo. 3 caece percutĭo. Syn: indiscriminatim opprimo; ingruo [de rebus inanimis, praesertim de fato vel de calamitatibus].

incrudire 1 aspero, are; cfr STAT., Theb., 1, 138. Syn: effero; exaspero; inimico; inhumanum facĭo; ~ reddo; humanitate exuo. 2 frigidando deformo [de metallis]. 3 priorem densitatem conservo (intr). Syn: ~ soliditatem teneo. 4 rigidus fio. Syn: tractabilitatem amitto; intractabĭlis fio; inflexibĭlis fio [de metallis; intr]. 5 frigescit, ere. Syn: in peĭus ruit; in deterĭus ~; frigidum fit; immite ~ [de caelo]. 6 crudesco, ere; cfr STAT., Theb., 2, 717. Syn: efferor; asperor; inhumānus fio; hostilis ~; humanitatem depono [de moribus; refr]. 7 gravesco, ere. Syn: peioro; deterĭor; ingravesco; crudesco [de morbis (intr)].

incrunatura foratura acu facta f.

incubare incŭbo, are. Syn: ova incŭbo; cfr VARRO., rust., 3, 9, 8; ovis ~.

incubatorio incubitorĭa officina, f. Syn: artificiosae incubatiōnis ~; ovis incubandis ~.

incubatrice 1 machina incubitorǐa, f [cfr ‘cubitorĭus’]. Syn: artificiosae incubatiōnis apparātus; incubatrix (Badellino). 2 materni ventris imitamentum, n. Syn: materni alvi imitatĭo; praemature nati sustentaculum.

incubazione 1 incubatĭo, onis, f; cfr PLIN., nat., 10, 56. Syn: incubĭtus; cfr PLIN., nat., 10, 54; pullatĭo; fotus; protectum incrementum. 2 morbi maturescentǐa f [e ‘maturescendo’, veluti adulescentĭa ex adulescendo]. Syn: mortiferi germĭnis incrementum; occultus morbi progressus; tacĭta morbi progressĭo; morbi instantĭa, ae, f; ~ imminentĭa, ae f; ~ insinuatĭo; morbus immanifestus [id est, nondum manifestus]; ~ conceptus (Badellino). 3 maturescentǐa, ae, f (transl). Syn: origo; cunabula, n pl; praeparatorĭum momentum; lentus processus.

incubo 1 incubo, onis, m; cfr TERT., anima, 44. Syn: nocturna suppressĭo; cfr PLIN., nat., 22, 82; angor nocturnus; ~ somnialis; anxifĕrum visum; terrificum simulacrum; formidamen somnĭale; terror nocturnus; anxiosum somnĭum; incubus. 2 terror, oris, m (transl). Syn: metus; pestis; vitae labes; intolerabĭlis cura, ae, f; serenitatis impedimentum; assiduae sollicitudĭinis fons; gravis cura, ae, f; onus intolerabĭle (Bacci); gravissĭma cura, ae, f.

incultura inhumanitas, atis, f. Syn: incultus; cfr SALL., Iug., 2, 4; bonārum artĭum ieiunĭtas; cfr CIC., de orat., 2, 10; ineruditĭo; ignorantĭa, ae, f; rudĭtas; rusticĭtas; barbarĭa, ae, f; doctrinae ieiunĭtas; ~ incuria; disciplīnae incuriosĭtas; cognitiōnis detrectatĭo; eruditĭo nulla; doctrinae carentĭa.

inculturazione alienae culturae adeptĭo, f. Syn: alterĭus cultus ~; ~ ~ assumptĭo.

incunabolista incunabulōrum typographicōrum studiosus, m.

incunabolistica incunabulōrum typographicōrum descriptĭo, f.

incunabolo incunabula typographica, n pl. Syn: typographicae artis primordĭa; antiquissimum typographicum experimentum.

incuneare 1 medĭum (aliquid) figo. Syn: ~ imprimo; laboriose interpono; aegre ~. 2 cuneis firmo. Syn: ~ solido. 3 perrumpo, ere (refr); cfr CAES., Gall., 6, 40, 2. Syn: locum vi occupo; perrumpendo consido; insinuor.

incupimento 1 fuscatĭo, onis, f. Syn: pulligĭnis inductĭo. 2 pulligĭnis assumptĭo, f. Syn: pulligĭnis susceptĭo. 3 frontis contractĭo, f (transl). Syn: vultus obnubilatĭo.

incupire 1 obscurefacĭo, ere. Syn: fusco; nigro; nigrifĭco; obscuro. 2 fusco, are (refr). Syn: nigresco, obscuror. 3 frontem contraho (transl). Syn: minacem. vultum sumo; vultu obnubĭlor.

incurvabile 1 curvabĭlis, e. Syn: flexibĭlis; cfr OV., am., 3, 3, 29; lentus; qui curvari potest. 2 incurvabĭlis, e. Syn: rigĭdus; cfr VERG., Aen., 10, 346; inflexibĭlis.

incurvamento 1 incurvatĭo, onis, f. Syn: curvatĭo; curvedo; sinuatĭo; flexĭo; inflexĭo [de actu curvandi]. 2 curvamen, ĭnis, n; cfr OV., met., 2, 130. Syn: curvatura, ae, f; cfr ibidem, 108; flexa, ae f; cfr LUCR., 4, 336; incurvĭtas; curvor; curvĭtas; sinuamen [de effectu vel de statu].

incurvato incurvātus, a, um; cfr OV., met., 6, 245: « incurvāta dolore membra ». Syn: curvātus; flexus; prostrātus; demissus.

incurvatura → incurvamento.

incustodito incustodītus, a, um; cfr MART., 1, 34, l. Syn: intutus; cfr LIV., 5, 45, 2; improtectus; cfr AMM., 24, 1, 4; incautus; indefensus; inobservātus; custodis expers; custode carens; nulla custodĭa praedĭtus; nullo praesidĭo instructus; neglectus; sine custodĭa.

indaffarato negotiis obrutus. Syn: ~ immersus; ~ abdĭtus; ~ districtus; in negotiis defixus; negotiosus.

indagatore 1 inspector, oris, m. Syn: perscrutātor; examinātor; sciscitātor; explorātor; scrutātor; quaesitor; indagātor; investigātor. 2 exploratorĭus, a, um. Syn: interrogatorĭus; percontativus; scrutabundus; penetrabĭlis; acutus; curiosus.

indagine 1 inspectĭo, onis, f. Syn: consideratĭo; examinatĭo; tractatĭo; perscrutatĭo; exploratĭo; indagatĭo; investigatĭo. 2 inquisitĭo, onis, f; cfr TAC., ann., 13, 43. Syn: iudiciarĭa exquisitĭo; sontis (sontĭum) vestigatĭo; quaestĭo; cognitĭo.

indebitamento 1 mutuatĭo, onis, f. Syn: aeris alieni conflatĭo; ~ ~ assumptĭo; ~ ~ acceptĭo. 2 ~ ~ summa, f. Syn: universa debĭta.

indebitare 1 debitis onero. Syn: ~ gravo; debitorem (debitricem) facĭo; mutuari cogo. 2 aes alienum conflo (refr); cfr SALL., Catil., 14, 2. Syn: debitor (debitrix) fio; mutuor; aes alienum facĭo.

indebitato obaerātus, a, um; cfr SVET., Iul., 46. Syn: debens; cfr LIV., 6, 27, 3; debitor (debitrix); aere alieno obrutus; ~ ~ demersus; ~ ~oppressus; obligātus; pecunĭae reddendae obligātus; pecunĭam mutuātus.

indebito 1 illegitimus, a, um. Syn: illicĭtus; cfr TAC., ann., 13, 51; usurpatorĭus; inconcessus; non legitĭmus. 2 immerĭtus, a, um; cfr OV.,fast., 2, 42. Syn: illaborātus [id est sine labore meritove impetrātus]; nullo nisu impetrātus; gratuito concessus; indebĭtus; inopportunus; indecens; indecorus; intempestivus.

indebolimento 1 hebetatĭo, onis, f. Syn: languor; TER., Haut., 807; enervatĭo; minoratĭo; vigoris amissĭo; debilitatĭo; attenuatĭo. 2 lenimentum, i, n. Syn: mitigatĭo [phonetice].

indebolire 1 enervo, are; cfr OV., met., 4, 286. Syn: solvo; cfr VERG., georg., 4, 199; hebeto; attenuo; languefacĭo. 2 evigesco, ere (refr; intr); cfr TERT., anim., 38. Syn: devigesco; cfr IDEM, anim., 27; enervor; vigorem amitto; relanguesco.

indecifrabile 1 ininterpretabĭlis, e; cfr TERT., adv. Val., 14. Syn: inexplanabĭlis; inexsolubĭlis; inintellegibĭlis; inextricabĭlis; inexplicabĭlis [de rebus, praesertim de scriptis]. 2 ambiguus, a, um. Syn: contortus; tortuosus; aenigmatĭcus; incognoscibĭlis; occultus; tectus [de personis eorumque moribus].

indecifrato ininterpretātus, a, um. Syn: inexplanātus; inexplicātus; non explicātus.

indefettibile indefectibĭlis, e; cfr ThLL 'indefectibiliter'. Syn: inexstinguibĭlis; inconsumptibĭlis; perennis; constans; indeficiens; cfr TERT., adv. Iud., 14; inexhaustus; numquam deficiens; numquam defuturus.

indefettibilità perennĭtas, atis, f. Syn: integra perpetuĭtas; indeficientĭa, ae, f; aeternĭtas; constantĭa.

indefinibilità indefinibilitas, atis, f [cfr ‘indefinibĭlis’ ThLL].

indefinitezza indefinitĭo, onis, f; cfr ThLL. Syn: ambiguĭtas; indeterminatĭo.

indeformabile indepravātus, a, um; SEN., epist., 76, 19: « una indepravata virtus est ». → ingualcibile.

indeformabilità nulla formae mutabilĭtas, f.