Iacôbus -I

insoluto insolutus, a, um; cfr ThLL.

insolvente debitōrum fraudātor, m. Syn: qui debitum non solvit; in solvendo neglegens.

insolvenza nulla solvendi potestas, f; ~ ~ copĭa. Syn: in solvendo debito neglegentĭa; neglecta solutĭo.

insolvibile 1 solvendo inhabĭlis. Syn: ad solvendum non idoneus;. E.g. debitor solvendo inhabĭlis; ~ non idoneus. 2 inexplicabĭlis, e. Syn: insolubĭlis.

insolvibilità 1 nulla solvendi facultas, f. Syn: insolubilĭtas; solvendo non esse. 2 insolubilĭtas, atis, f.

insondabile 1 inexplorabĭlis, e. Syn: impenetrabĭlis; inexplicabĭlis; inexplorātus. 2 catapeirate impenetrabĭlis.

insonorizzare sonos excludo; ~ intercludo. Syn: sonis impervĭum reddo.

insopprimibile indelebĭlis, e. Syn: inabrogabĭlis (praesertim de legibus); indissolubĭlis; indomĭtus; effrenātus. E.g. cupido effrenata.

insorgenza necopinātus ortus, m. Syn: subitaneum initĭum; significatĭo. E.g. significatĭo morbi; valetudĭnis initĭum; difficultātum ortus.

insormontabile insuperabĭlis, e. Syn: inexpugnabĭlis; inexsuperabĭlis; inexplicabĭlis; invictus. E.g. inexplicabĭlis quaestĭo; inexsuperabĭle discrimen.

insospettabile 1 insuspicabĭlis, e (ThLL). Syn: non suspiciosus; suspiciōne amotus; non suspiciendus; fidus; certus; fidelis; suspiciōnis immunis. 2 inopinabĭlis, e.

insospettato 1 suspiciōnis expers; ~ immunis (adi). Syn: non suspectus; suspiciōne vacuus; qui in suspiciōne non est; securus. 2 inopinātus, a, um. Syn: novus; repentinus; subĭtus; inexspectātus.

insospettire 1 suspiciōnem affero. Syn: ~ inicĭo; ~ facĭo; ~ moveo; in suspiciōnem adduco. 2 suspiciōnem concipĭo (refr). Syn: in suspiciōnem adducor; in ~ cado.

insostenibile → indifendibile.

insostituibile pernecessarĭus, a, um. Syn: pro quo (qua) nemo (nihil) substitui potest; ruolo - pars pernecessarĭa, f.

insozzare corrumpo, ere. Syn: contamino; polluo; inquino; CIC., Rosc., 68: « omnibus flagitiis vita inquinata ».

installare 1 suo loco pono. Syn: colloco; statuo. 2 in munere constituo.

installazione 1 collocatĭo, onis, f. 2 obeundi munĕris legitima traditĭo (Chiesa).

instancabile

instancabilità labor indefessus, m. Syn: indefatigabilĭtas [cfr ' indefatigabĭlis ' ThLL]; navitas.

instradamento in iter inductĭo, f.

instradare mitto in. Syn: immitto in; viam patefacĭo; in viam induco.

insubordinato indocilis, e. Syn: non oboediens; dicto non parens.

insubordinazione intemperantĭa, ae, f. Syn: nulla disciplīna, ae, f; disciplīnae recusatĭo.

insuccesso exĭtus contrarĭus, m. Syn: iactura, ae f; incommodum; repulsa, ae f; offensiuncula.

insudiciare contamino, are. Syn: spurco; foedo; turpo.

insufficiente [insufficiens], non sufficiens, exiguus, infirmus

insufficienza -e incommoda; insufficientĭa.

insulina insulīnum, i, n (med); medicamentum, i n.

insurrezionale seditiosus, a, um. Syn: turbolentus; tumultuosus.

insurrezione seditĭo, onis, f. Syn: tumultus; motus; rebellĭo.

insussistente insubsistens, entis (adi); cfr ThLL. Syn: inanis; vanus; fictus; commenticĭus.

insussistenza vanĭtas, atis, f. Syn: inanĭtas; res, quae esse non potest; res, quae fieri non potest.

intabarrarsi me convolvo paenula. Syn: tegor paenula, ae f; contegor ~ ; paenulam induo.

intaccabile 1 corrosiōni obnoxĭus. Syn: secabĭlis. 2 vulnerabĭlis, e.

intaccamento → intaccatura.

intaccare 1 incido, ere. Syn: inseco; reseco. 2 rodo, ere. Syn: corrodo; adedo; violo. 3 minuo, ere (transl). Syn: delibo; detraho. 4 laedo, ere (transl). 5 offenso, are (intr). Syn: titubo; lingua haesito.

intaccatura incisura, ae, f Syn: incisĭo; incisus; dens. E.g. ~ aratri.

intacco → tacca.

intagliatore scalptor, oris, m; PLIN., nat., 29, 132: « gemmārum scalptores »; ibidem, 36, 44 : « de marmoris scalptoribus »; caelātor; sculptor.

intangibile 1 intactilis, e; cfr LUCR., 1, 437. Syn: non tangibĭlis. 2 inviolabĭlis, e.

intangibilità 1 intactus, us, m. 2 sanctitas, atis, f.

intarlare carĭem traho. Syn: carie infestor.

intarlato vermiculosus, a, um. Syn. cariosus.

intarlatura carĭes, f. Syn: verminum corrosĭo.

intarmare tineis corrodor; ~ rodor, ~ vitĭor; ~ exedor.

intarsiare tessello, are. Syn: vermiculate compono; musivo orno; vermiculātum opus compono; emblematis exorno.

intarsiatore vermiculati opĕris artĭfex, m; ~ ~ confector.

intarsiatura opus vermiculātum, n.

intarsio emblema, atis, n.

integrale integer, gra, grum.

integralmente prorsus.

integrante 1 complens, entis. Syn: explens. 2 insertus, a, um. Syn: plene particeps. 3 pernecessarĭus, a, um.

integrare 1 compleo, ere. Syn: expleo. 2 insero, ere. 3 coniungor, i (refr); cum cetĕris coniungere

integrativo completivus, a, um.

integrazione 1 completĭo, onis, f. 2 coniunctĭo, onis, f (diversōrum genĕrum hominum). 3 adiunctĭo, onis, f. Syn: accessĭo. 4 arta coniunctĭo (inter civitates), f. 5 aptus nexus et cooperatĭo, f (inter societates mercatorĭas); ex integro participo; cumulumque perfectionemque affero; insertĭo (e.g. in vitam socialem).

intellettuale 1 intellectualis, e; cfr ThLL. 2 doctus homo, m. Syn: intellegens ~; intellegentes, m pl; periti; sapientes.

intellettualismo → cerebralismo.

intellettualista → cerebralista.

intelligenza

intelligibilità intelligibilĭtas, atis, f.

intendente aerarii procurātor, m.

intendenza aerarĭi praefectura, f. Syn: ~ procuratĭo (Chiesa). - di Finanza aerarii procuratĭo, f; ~ administratĭo.

intenditore perītus, i, m. Syn: intellegens rerum aestimātor; consultus.

intenerimento animi tenera communicatĭo, f.

intenerire moveo, ere. Syn: mollĭo; commoveo.

intensificare 1 augeo, ere. Syn: adaugeo; amplifico; roboro; acuo; crebriorem reddo. 2 augeor, eri (refr). Syn: roboror; crebrĭor fio.

intensificazione amplificatĭo, onis, f. Syn: confirmatĭo.

intensità vehementĭa, ae, f. Syn: intentĭo; gravĭtas; impĕtus.

intensività intensĭo, onis, f.

intensivo 1 intentivus, a, um [gramm., cfr PRISC., gram., 111, 30, 22]. E.g. schola intentiva. 2 efficacĭor [in agricultura et re medica]. E.g. curatĭo efficacĭor.

intentare instituo, ere. Syn: infero; intendo. E.g. intendere litem. - un processo negotĭum exhibere.

intentato intentātus, a, um.

intenzionale consulto petītus (adi). Syn: cogitātus; voluntarĭus; meditātus.

intenzionato parātus, a, um (ad aliquid faciendum).

intenzioni voluntas, atis, f.

interagire reciproce ago. Syn: ago et vicissim renitor.

interatomico interatomĭcus, a, um. Syn: inter atomos posĭtus.

Interattivo interactivus, a, um.

interaziendale ad plures societates effectorĭas spectans. Syn: ad plures administratiōnes pertĭnens.

interazione actĭo reciproca, f [in re physĭca]; interactĭo f. (biol.)

interbellico inter bina bella posĭtus; inter ~ ~ factus. Syn: duobus bellis interposĭtus; inter duo bella.

interbinario spatĭum inter binas orbĭtas, n. Syn: intervallum inter binas laminas ferreas; spatĭum binis orbibus interpositum.

intercambiabile intermutabĭlis, e. Syn: reciproce mutabĭlis; intermutātus [cfr ' intermutatĭo ' ThLL]; inter se mutabĭlis.

intercambiabilità reciproca mutabilĭtas, f.

intercambio (mercĭum) inter populos mutatĭo, f. Syn: reciproca permutatĭo; inter natiōnes libera commercĭa; nummōrum inter natiōnes libera commutatĭo; mutua rerum commutatĭo.

intercategoriale operatōrum ordinibus communis. Syn: pluribus operatoribus commune pactum; ad operarĭos plurĭum ordinum pertinens.

intercellulare inter cellulas posĭtus (adi).

intercessione

intercettamento → intercettazione.

intercettare intercipĭo, ere; PLAUT., Asin., 106: « si me hostes interceperint »; LIV., 25, 39, 2: « medĭo itinere intercepto »; QUINT., inst., 6, 4, 11: « ut ... medĭos sermones intercipĭant». Syn: intercludo; intersaepĭo; intersaepto.

intercettatore interceptor, oris, m; LIV., 3, 72, 4: « quadruplatoris et interceptoris litis alienae personam »; IDEM, 4, 50, 1: «praedae... interceptorem fraudatoremque ».

intercettazione telefonica interceptĭo telephonica, f.

intercettazione interceptĭo, onis, f.

intercettore aeronavis interceptorĭa, f [cfr ' interceptor' ThLL].

interclassismo inter civĭum ordines cooperatĭo, f.

interclassista civĭum ordinum cooperatiōnis fautor, m.

interclassistico ad cooperatiōnem inter civĭum ordines pertinens.

intercomunale ad plura municipĭa pertinens.

intercomunicante 1 alteri aditum praebens (part et adi). Syn: pervĭus. 2 apparātus inter se coniuncti, m pl. 3 vasa transitui vicissim patentĭa, n pl; ~ inter se pervĭa.

interconfederale interconfoederalis, e [cfr ' foederalis ' ThLL].

interconfessionalismo plurĭum statutārum religiōnum studĭum, n. Syn: plurĭum ~ ~ sociata opera.

interconnessione inter se conexĭo, f.

interconsonantico interconsonus, a, um.

intercontinentale intercontinentalis, e. Syn: mundānus; pancosmĭus; omnĭum natiōnum; omnĭum terrārum continentĭum; ad plures continentes spectans; plures continentes complectens.

interconfessionale ad plures statutas religiōnes pertinens.

intercorrere medĭus, a, um sum.

interdipendente reciproce obnoxĭus. Syn: inter se conexus.

interdipendenza mutua obnoxietas, f; cfr ENNOD., epist., 9, 29, 2; reciproca obnoxietas. Syn: mutua coniunctĭo.

interdisciplinare interdisciplinaris, e; cfr Lat, 34, 1986, 208; ad omnes simul iunctas disciplīnas pertinens; coniunctus reliquis cum disciplīnis.

interpartito

interessamento 1 favor, oris, m. Syn: benevolentĭa, ae, f; cura, ae, f; studĭum. 2 → interesse.

interessante studĭa excitans; ~ movens. Syn: gravis; magni momenti.

interessare 1 studĭa excito; ~ moveo. Syn: animum moveo; ~ commoveo. 2 interest (alicuĭus). 3 specto, are (ad aliquid). 4 commoveor, eri (refr). Syn: (alicui rei) studeo; (aliquid) curo; (alicui) consulo.

interessato 1 alicuĭus rei studiosus, m. Syn: cuĭus interest; pars ~ ~ ; li, quorum interest, pl. 2 rebus suis intentus. Syn: avarus; lucri avidus; quaestuosus; [interessātus].

interesse 1 studĭum, ii, n. Syn: animi attentĭo; cura, ae, f; voluntas; affectus. 2 quaestus, us, m. Syn: fructus; lucrum; negotĭum; emolumentum. 3 usura, ae, f. Syn: anatocismus; fenus. 4 utilitas, atis, f. Syn: commodum; cupidĭtas; -i commoda npl; res [e.g. patris]; - esistenziali potissima vitae commoda, n pl; cfr AAS, 73, 1981, 629.

interessenza bonōrum consortĭo, f. Syn: negotii consortĭum; fenoris communicatĭo; ~ communĭo; lucri participatĭo.

interezza integrĭtas, atis, f. Syn: totum; res tota, ae f; universĭtas rerum; absolutĭo.

interfaccia

interfacoltà magisteriōrum universitatis studiōrum consilĭa, n pl. Syn: ordinum universitatis studiōrum consilĭa; facultātum ~ ~ consilĭa.

interfase interphasis, is, f (biol.)

interferenza 1 concursus, us, m. 2 intercessĭo, onis, f.

interferenziale ad concursum spectans.

interferire 1 concurro, ere. Syn: congruo. E.g. si undae sonorae cum undisonis capsellis congruunt (concurrunt), male audimus. 2 me interpono. Syn: ~ insero; ~ admisceo; ~ immisceo.

interfoglio folĭum interpositum, n; ~ insertum. Syn: ~ libro interiectum.

interim 1 spatĭum ad tempus interpositum, n. 2 munus ad tempus commissum, n.

interinale temporarĭus, a, um. Syn: fiduciarĭus. E.g. fiduciarĭum munus; ad tempus ~ ; temporarĭum ~.

interinazione tabulārum comprobatĭo, f.

interino → interinale.

interiorità internĭtas, atis, f (Lat. med. aet.); cfr ThLL.

interiorizzare ad internitatem redigo. Syn: internitatem induco; interiorem (interĭus) reddo; intimo, are [e.g. ut aliquid in interiora penetret; cfr ThLL]; in penetralĭa animi exteriora admitto.

interiorizzato intus in anumum excipiendus

interiorizzazione internitatis inductĭo, f.

interlinea 1 intervallum inter lineas, n. 2 lamella, ae, f [in re typographica, ad spatĭum apte interponendum]. 3 scriptum, i, n [inter lineas paginārum insertum].

interlineare 1 interiectus, a, um. Syn: interposĭtus; interscriptus (inter lineas paginae). 2 spatĭum lamella interpono (inter lineas paginae); interscribo. Syn: in pagina inter lineas scribo.

interlinguistica disciplīna interlinguistica, f.

interlinguistico interlinguistĭcus, a, um. Syn: compluribus linguis communis; ad complures spectans sermones; ad ~ ~ linguas; ad interlinguisticam disciplīnam pertinens; ad plures linguas ~

interlocale ad plura oppida spectans. Syn: plurĭum civitātum proprĭus; ad plura loca pertinens [in rebus administrandisl.

interlocutore collocutor, oris, m; cfr AUG., con., 9, 6. Syn: in dialogum inductus; qui cum altero loquitur; ~ ad loquendum inducitur; inter se sermocinantes, m pl.

interlocutore collocutor, oris, m, collocutrix, cis, f

interlocutorio interlocutorĭus, a, um; sentenza - interlocutĭo, onis, f; PAUL., dig., 1, 15, 3: « praefectus vigilum... severa interlocutiōne comminātus fustĭum castigatiōnem remittit ».

interlocutrice collocutrix, icis, f [cfr ‘ collocutor ' ThLL].

interlocuzione interlocutĭo, onis, f; QUINT., inst., 5, 7, 26: « (prudens) brevi interlocutiōne patroni refutandus est ».

interludio interludĭum, ii, n [cfr ' interludo ' ThLL].

intermediario 1 sequester, tra, trum; sequester, tris, tre. 2 sequester, tri, m; sequestris, is, m. Syn: mediātor.

intermedio interposĭtus, a, um.

intermezzo 1 embolĭum, ii, n [in ludis scaenicis; in re liturgica]. 2 intervallum, i, n.

interministeriale ad plures administros pertinens. Syn: plurĭum ministeriōrum sedĭum proprĭus.

intermittente 1 intervallātus, a, um. E.g. febris intervallata; cfr GELL., 17, 12, 5. Syn: paribus intervallis cessans; intercapedinātus; CAEL. A., acut., 2, 14, 91: « dolor... iugis aut intercapedinātus ». 2 non continuus. Syn: intermittens; defectivus.

intermittenza 1 intervallatĭo, onis, f; CAEL. AUR., diaet. pass. pass. 42: « humor... frequenti intervallatiōne egreditur ». Syn: ratĭo intervallata. 2 mechanema intervallans. E.g. ~ ~ lampadĭa electrica.

intermolecolare inter materĭae particulas exsistens; inter ~ ~agens.

internalizzazione mundialis et universalis tractatĭo, nis f

internamento 1 in interiora penetratĭo, f. 2 relegatĭo, onis, f. Syn: amandatĭo; CIC., S. Rosc., 44: « haec a te vitae [et] rusticana relegatĭo atque amandatĭo appellabitur? »; custodĭa.

internare 1 in interiora adigo; ~ ~ compello; ~ ~ immitto. 2 relego, are. Syn: amendo (amando); in custodĭam condo. 3 in interiora penetro (refr).

internato 1 relegātus, a, um. 2 in nosocomĭum receptus, m. Syn: in custodĭa condĭtus. 3 condicĭo scholasticōrum internōrum, f. 4 aedes scholasticōrum internōrum, f. 5 mansĭo temporarĭa in instituto. E.g. ~ ~ in nosocomĭo; [convitto] internātus, us m., ephebeum, i n.

internazionale internationalis, e. Syn: omnĭum gentĭum (gen); pancosmĭus, communis omnibus nationibus; mundānus; inter omnes gentes; ex omnibus nationibus; omnĭum natiōnum; inter Natiōnes; anno - internationali vertente anno (e.g. iuventuti dicato).

internazionalismo promotĭo cooperatiōnis internationalis, f. Syn: natiōnum consociatiōnis studĭum; confoederatiōnis inter gentes studĭum; universārum gentĭum consociatĭo; universa humana consortĭo; internationalismus.

internazionalista fautor cooperatiōnis internationalis, m. Syn: universitatis natiōnum studiosus; gentĭum confoederatiōnis studiosus; ~ ~ fautor; ~ ~ propugnātor.

internazionalistico ad cooperatiōnem internationalem pertinens. Syn: ad nationum consociatiōnem ~ ; gentĭum consociatiōni aspirans; ~ ~ favens.

internazionalità dei diritto ius universale, n; ~ gentĭum.

internazionalità ratĭo internationalis, f; condicĭo ~. Syn: gentĭum universĭtas; concors ~ ~ .

internazionalizzare internationalem (e) reddo.

internazionalizzazione 1 ratiōnis internationalis inductĭo, f. 2 ratiōnis internationalis effectus, m.

internet internetum, i, n; interrete, is, n.

internista 1 morbōrum internōrum medĭcus, m. Syn: medĭcus interiōrum; ~ ~ corporis perītus. 2 interiōrum partĭum pictor, m; internista, ae, m. (med).

interno 1 interĭor pars, f. E.g. ~ ~ aedĭum. Syn: interiora, um, n pl; interĭor regĭo. 2 res domesticae (civitatis), f pl. Syn: interna, ōrum, n pl. 3 internitas, atis, f (transl). Syn: animi penetralĭa; al cui - in quibus.

internografare lineis reticulatis obduco [partem interiorem involucri epistularis lineationibus reticulatis obtegere ut lectĭo litterārum translucentĭum impedĭatur]. Syn: perluciditatem aufero.

internunziatura 1 internuntii munus, n. 2 internuntii sedes, f.

internunzio internuntĭus, ii, m.

interparlamentare ad utramque coetus oratōrum popularĭum partem attinens Syn: ad bina collegĭa legatōrum popularĭum spectans.

interpartitico pluribus factionibus communis. Syn: ad diversas politicas partes attinens; ad diversas ~ ~ pertinens; plures factiōnes attingens; discussione – disputatĭo inter politicas partes, f.

interpellanza rogatĭo, onis, f [percontatĭo ab oratore collegii legibus ferendis posĭta]. Syn: rogamentum; rogātus.

interpellare interrogo, are. Syn: percontor; aliquem sententĭam rogo [in curĭa].

interpersonale [interpersonalis]; inter personas

interplanetare interplanetaris, e.

interpol 1 publicae securitatis custos internationalis, m; cfr EGGER, Serm. Lat. Hod., 122. Syn: milites a publica securirate internationali; biocolytae internationales, pl; Noveil. Iust., 29, 5: « biocolytas, id est violentiārum inhibitores ». 2 administratĭo biocolytica internationalis, f [cfr ' biocolyta ' ThLL]. Syn: administratĭo publĭcae securitatis internationalis.

interpolamento → interpolazione.

interpolare 1 intersero, ere. Syn: interpolo; insero; corrumpo; alienis verbis ~. 2 commuto, are (i). 3 interpono, ere (math).

interpolazione 1 interpolatĭo, onis, f Syn: interpolamentum; insertĭo. 2 interpositĭo, onis, f (math).

interpretare 1 explano, are. Syn: interpretor. E.g. ~ somnĭa; explico; conicĭo. E.g. omen ~. 2 accipĭo, ere. E.g. ~ beneficĭum; ~ contumelĭam. Syn: existimo; aestimo; benigne (male) interpretor. 3 ago, ere. E.g. fabulam ~; servum ~ . 4 interpretor, ari (alicuĭus voluntatem). Syn: minister sum (alienae voluntatis).

interpretativo explanatorĭus, a, um. Syn: interpretatorĭus; declarativus; FACUND., defens., 9, 1: « diversārum intelligentiārum declarativas voces emisit »; explanativus; cfr ThLL; explanans; imerpretans.

interrazziale interphyletĭcus, a, um; √Graec. fulh/ = stirps; genus. Syn: ad plures pertinens stirpes; pluribus hominum generibus communis.

interregionale interregionalis, e. Syn: ad plures regiōnes pertinens.

interrelazione obnoxietas mutua; AAS, 73, 1981, p. 624: « Mutua... obnoxietas singulārum societātum atque civitātum ».

interrogatorio 1 interrogatĭo, onis, f. Syn: quaestĭo; cognitĭo; percontatĭo. 2 interrogatorĭus, a, um; TERT., adv. Marc., 2, 25: « nec... simplici modo, id est interrogatorĭo sono legendum est ». Syn: ad interrogatiōnem pertinens; examinatorĭus.

interruttore 1 interpellator, oris, m [qui sermonem interrumpit]. Syn: interventor. 2 epitonĭum electricum, n (Helfer); interruptorĭum, ii, n; mutamen, ĭnis, n electrĭcum; mutatrum, i, n (tech.); pressorĭum, ii, n.

interscambio reciproca permutatĭo, f.

intersettoriale ad plures rei oeconomicae partes pertinens. Syn: ad plures campos attinens.

intersezione decussatĭo, onis, f. Syn: punctum concursus; intersectĭo (ThLL).

intersindacale ad plura opificum collegĭa pertinens.

interstellare intersideralis, e. Syn: sideralis; cosmĭcus; inter stellas posĭtus; interstellaris, e

interstiziale interstitialis, e.

interstizio interstitĭum, ii, n [de loco et de tempore]; MACR., somn., 1, 6, 40: « ex quattuor igitur elementis et tribus eōrum interstitiis absolutiōnem corpŏrum constare manifestum est »; MART. CAP., 6, 600: « aequinoctialis temporis interstitĭa ». Syn: intervallum; spatĭum.

interurbana → telefonata.

interurbano varĭas colligens urbes. Syn: interurbānus.

intervallare spatĭum intermitto; ~ interpono. Syn: intervallo, are.

interventismo 1 interventiōnis studĭum, n. Syn: ad bellum propensĭo, f; ~ ~ proclivĭtas; ~ ~ inclinatĭo; ~ ~ incitatĭo; ~ ~ concitatĭo; ~ ~ instigatĭo; ~ ~ impulsĭo. 2 studĭum interveniendi in re oeconomica, n.

interventista interventiōnis fautor, m. Syn: ~ assertor; belli fautor; ~ suasor; ~ impulsor; incitātor.

interventistica politica disciplīna politica ad immixtiōnem prona, f.

interventistico ad interventum propensĭor. Syn: ad bellum propensus; ~ ~ proclivis; ~ ~ inclinātus; ~ ~ incĭtans; ~ ~ concĭtans.

intervento chirurgico sectĭo chirurgica, f. Syn: excisorĭum experimentum; interventus chirurgicus; operatĭo chirurgica; interventĭo ~; remedĭa apta.