Iacôbus -I
Yüklə 0,74 Mb.
|
LEXICON – H –hàbitat 1 naturālis sedes, f. Syn: naturāle domicilĭum, n, 2 habitatĭo (alicui) accommǒda, f. (transl.). 3 habitatĭo instructa, f.habitué frequentātor, ōris, m; cfr TERT., monog., 8. Syn: assuētus (e.g. diversor, m); cfr CURT. 9, 3, 18; assidŭus diversor; ~ cultor; tabernicŏla, ae, m; cauponicŏla, ae, m; cfr rupicŏla, ae, m, monticŏla, ae, m, ventricŏla, ae, m. hag cafaearĭa potĭo sine cafaeino, f. Syn: Germanĭcum cafaeum; Bremense ~ [ex Germanĭae urbe ubi conficiendi ratĭo primum inventa est]. halite sal, salis, m; sal fossilis, m (Badellino). hall amplum deversorii atrĭum, n; amplus ~ adǐtus, m. hallo 1 heus. Syn: eho; ehǒdum; salve; ave. 2 adsum. Syn: ecce me; en adsum; audĭo; quis loquitur?; loquere, quaeso; audiendo parātus sum [in telephonico colloquĭo]. hamburger isicĭum Hamburgense, n; cfr EGGER, Serm. Lat. Hod., 118. handicap 1 aequabile certāmen, n. 2 impedimentum, i, n. Syn: debilitatĭo, ōnis f.; incommodum, i, n; exceptĭo, nis, f. handicap (portatore di) infirmus (homo), m; infirma (mulier), f. Syn: impedītus; ex aliqua corpŏris parte laborans; impedimentis onerāti, m pl. handicappare 1 certāmen aequāle statuo. Syn: leges ad certāmen aequandum pono. 2 impedĭo, ire. Syn: minuo; modum statuo; impedimentum interpono. handicappato 1 (homo) membris captus, m; cfr EGGER, Ser Lat. Hod., 118. 2 impedītus, a, um. Syn: inferĭor habitu; inhabĭlis; tardus [de vitĭo mentis]; natura impedītus; corpŏris imminutione laborantes, m pl. handicappilire o andicappare v. tr. 1 (sport) tribuo certamĭna. 2 (fig.) pono in discrimĭne. handling ministerĭa plurima aeroportualĭa n.pl. hangar statĭo aeromobilĭum; nubilarĭum, ii, n. hapax legomenon semel dictum, n; Syn: ~ adhibitum; unum exemplum; unicum. happening extemporalis actĭo, f. Cfr QUINT., inst., 10,7, 14. Syn: ex tempore; cfr Cic., Arch. 8; scaenicum improvisum; inordinatum spectaculum; actĭo enormis. Harakiri Sui necatĭo horribĭlis. hard top tectum mobile n. Hardware armatura, ae (electronica) f. harem 1 gynaeceum Islamǐcum, 2 pelǐcum grex, f. (Badellino). harmonĭum harmonĭum, ii, n. Syn: harmonicum instrumentum. hasardeur aleo, ōnis, m; aleātor, ōris, m. hascisc hasisum, i, n; cfr EGGER, Serm. Lat. Hod., 117. Syn: Indicum soporifĕrum; sucus cannabinus; cannabis, is, f. haute primōres, um, m pl. Syn: nobiles; optimātes; cfr NEP., Alc., 5, 3. haute couture → couture (haute). hegeliano 1 Hegeliānus, a, um. 2 Georgii Hegel sectātor, toris, m. hegelismo Hegeliāna ratĭo disciplinaque, f. hènna henna Tubifora f.; henna rubra f. hennin muliebris petasus cum velis. hertz Hertziana mensura, f. Syn: crebritatis mensura hertziano Hertziānus, a, um; √Hertz Henricus, = Germanicus physiologus. Syn: electromagneticus. hexadecimal sedecimalis, e. Hexe venefica.
holding societatum oeconomica foederatĭo homepage pagĭna domestĭca, f.
houseboat domus natans. huaky canis huankĭus hully gully saltatĭo hullygulliana human relations humanae necessitudines, f.pl. humour festivĭtas, atis, f. Syn. Urbani sales, m pl.; Britannici ~. humus fundamentum, i n; (transl.) ~ rei spiritualis, culturalis, socialis, sim. huroniàno (geol.) huroniānus, a, um. hypertext hypertextus, us m; adi hypertextualis, e.
ialite 1 hyalites, is, m; √Graec. u(/aloj = vitrum. 2 vitrum, i, n, fuscum. ialgia ars, artis, f, vitrarǐa f. Syn: ~ vitra faciendi. Iasmĭna, ae, f. iato hiātus, us, m. iattura iactūra, ae f.; damnum, i, n. (Badellino); calamĭtas, atis, f; res adversa, f.; pernicĭes, ei, f ibernare 1 veterno sopītus sum. 2 temperatūram (corporis) artificiose minuo, 3 condiciōnem rerum agendārum impedĭo (transl). Syn: ratiōnem ~ ~ sisto. ibernazione 1 veternus, i, m. Syn: lethargus; sopor hibernus. 2 temperatūrae (corporis) deminutĭo artificiosa, f. ibridazione hybridisatĭo, onis f. ibridismo hybridismus, i, m; ambiguĭtas, atis, f.; mixtūra genĕris (Badellino); genus mixtum ibrido 1 diversus, a – um; hybrĭdus –a –um; 2 hybrĭdum, i n. ibridologia hybridologǐa ae, f. Syn: de hybridis doctrina. ibseniano Ibseniānus, a, um; √Henrīcus Ibsen, poëta Norvegiensis. icasticità locutĭo icastĭca, f. Syn: perspicuĭtas. icastico icastĭcus, a, um; √Graec. ei))kastiko/j = ut imago picta accurātus. Syn: perspicuus. iceberg natans mons glacialis, m; cfr Lat, 35,1987, 113: ~ ~ glaciātus; ~ moles glaciata (Bacci); glacialis mons vagans. iceboat navis glacifraga, ae f; cfr Lat, 25, 1977, 202. icnografia ichnographǐa ae, f.; √Graec ) i)/xnoj = vestigĭum et gra/fw scribo, delineo. icnografico ichnographĭcus, a, um. icnografo ichnographus, i, m. icona icon, onis, f. Syn: sacra icon; imago sacrata, ae f; ~ sancta. iconoclasta iconoclasta, ae, m e f. Syn: eversor sacrārum iconum; iconomachus, a, um. iconoclastìa sacrārum iconum eversĭo, f. Syn: iconomachĭa –ae f. iconoclàstico iconoclastĭcus, a, um. iconogràfico iconographĭcus, a, um. Syn: ad imagines describendas pertinens. iconògrafo 1 sacrārum imagĭnum descriptor, toris, m. Syn: iconographus, i, m. 2 machina transcriptorĭa f. iconolatra 1 cultor imagĭnum, m. 2 imagĭnum adorātor, m. Syn: iconolatra, ae, m e f. iconolatrìa 1 cultus imagĭnum, m. 2 imagĭnum adoratĭo, f. Syn: iconolatrǐa ae f; √Graec.ei)kw/n = imago e latrei/a = adoratĭo. iconologia imagĭnum interpretatĭo, f (Bacci). Syn: imagĭnum perquisitĭo; iconologǐa ae f. iconologista imagĭnum interpres, m (Bacci). Syn: iconolǒgus, i m; √Graec. ei)kw/n = imago e lo/goj = ratĭo. iconoscopio iconoscopĭum, ii, n. iconostasi iconostasis, is, f; √Graec. ei))kw/n = imago et sta/sij = actus standi vel id quod stat. iconoteca iconotheca, ae, f. Syn: iconum collectĭo; collectus sacrārum imagĭnum.
Id. Idus
idcirco idea 1 idea, ae, f (phil). 2 mentis notĭo, f. Syn: conceptus; notitĭa, ae f; ratĭo. 3 inventum, i, n; ~ repentinum. Syn: lumen; cogitatĭo fulminea. 4 praesagĭum, ii, n. Syn: praesensĭo; anĭmi divinatĭo. 5 inceptum, i, n. 6 consilĭum, ii, n. 7 opinĭo vana, f. Syn: cogitatĭo irrĭta | opinĭo, onis f.| notĭo, onis f.| visĭo, onis f.| specĭes, ei f.| forma, ae f.| specĭmen, ĭnis n | ~ centrale definitĭo potĭor | ~ di notĭo | sententǐa ae f | farsi un’ ~ animo concipere notiōnem alicuĭus rei | esporre la propria ~ sententĭam aperire | cambiare ~ sententĭam mutare ideabile cogitabĭlis, e. ideale 1 optĭmus, a, um. Syn: omni puncto perfectus; optĭmus expletusque. 2 emendātus, a, um. 3 commenticĭus, a, um. Syn: inanis; somnĭo somniātus. 4 ipsum optĭmum, n. Syn: praeclara forma, ae f; eximĭa ~ forma, ae f; optimi. 5 exemplar, aris, n. Syn: forma emendata. 6 sommum, ii, n. Syn: ficta specĭes. | proposĭtum, i n | excellens forma | optĭmum, pulcherrĭmus forma, optĭma forma | egregĭa proposĭta | evangelĭco optĭma specĭes evangelĭca | specĭmen optĭmum | orientamento, necessarĭam directiōnem optĭmam | omnĭbus numĕris absolutus, perfecta et absoluta | praeclara specie | ~ così elevato officĭa tam praecelsa | optima (eximǐa perfecta) specĭes, specĭes et forma | senza, i fatuus idealismo idealismus, i, m. idealista 1 idealista, ae, m (phil). 2 homo sublīmis, m. Syn: ~ magnanĭmus; caput ingenuum nobileque. 3 vaticinātor, oris, m. Syn: somnĭans; insānus; sententĭis insanĭens ; qui specĭes tantum amplexat idealistico 1 idealistĭcus, a, um. Syn: ex ideis argumentātus. 2 sublīmis, e. Syn: magnanĭmus; innocens; sui immemor; ingenuus; candĭdus. 3 somnĭans. idealità 1 exemplaris dignĭtas, f. Syn: summa exempli perfectĭo. 2 mundus exemplōrum, m. 3 vigor anĭmi, m. 4 summus finis, m. Syn: supremum quo tendĭmus; maxĭma et absoluta glorĭa. idealizzare aliquid animo tantum videre | aliquid absolutum et perfectum sibi animo fingo, is –ere | ~ meglio sapientissime excogitātus | aliquid perfectum pulcherrimumque cogitatiōne facere idealizzare in pulchrĭus interpretor. idealizzazione in pulchrĭus interpretatĭo, f. idealmente 1 mente tantum. Syn: mente cogitationeque (Bacci); sola notiōne. 2 optime. Syn: perfecte; explete; modo inexsuperabĭli. idealmente cogitatiōne et mente ideare commentor, ari. Syn: consulte invenĭo; excogĭto; anĭmo fabrĭcor; aniĭmo fingo; consilĭo efformo. ideare invenĭo, is, ire; animo (mente) fingo, is, ere ideativo intellectualis, e; idealis intellectualisque. ideatore commentātor, oris, m. Syn: excogitātor; faber anĭmo; rerum inventor; anĭmo fictor (Chiesa). ideazione excogitatĭo, onis, f. Syn: ratiōnum inventĭo; facultas commentandi; consiliōrum efformatĭo. identicità identĭtas, atis, f. Syn: perfectissima aequalĭtas. identico vere idem. Syn: identĭcus. E.g. relatĭo identĭca [quoad adi « identĭcum » cfr identĭtas]. identificabile certe recognoscibĭlis. Syn: ut idem cognoscibĭlis; clare cogitabĭlis. identificare adaequo –are | aequo –are | aequo cum | dum seipsum idem ac fratres... esse voluit | idem esse dicebant | comprobare | habeor idem | ~ con la persona induĭmus personam | ~rsi contineri | evadit identificare 1 certe agnosco. 2 idem facĭo. Syn: aequo; pro eodem duco. identificazione certa agnitĭo, f. Syn: unīus eiusdemque cognitĭo; unīus cum eodem comparatĭo; clara cogitatĭo. identificazione [identificatĭo, onis f], aequatĭo, onis f identikit 1 sontis adumbrata imago, f. 2 exemplum typicum, n (transl). identità identĭtas, atis, f; cfr MAR. VICTORIN., adv. Arrium, 1, 48; 1, 59; Ps. VIGIL. THAPS., trin., 10; peculiaris sua proprietas; carta d'- → tessera d'identità; ideocratismo ideocratismus, i, m. Syn: nimĭa conceptuum potentĭa, ae f; nimĭum imperĭum notiōnum. ideocrazia ideocratǐa ae, f. Syn: notiōnum dominatĭo; ideārum prorsus imperĭum. ideografia ideographǐa ae, f; √Graec. i)de/a = mentis notĭo et grafi/a = scriptūra. Syn: scriptūra a notionibus [dicitur in logica]. ideografico ideographĭcus, a, um. Syn: ad scriptūrae notiōnem spectans. ideogramma ideogramma, ǎtis, n. Syn: nota ideographĭca. ideologia 1 ideologǐa ae, f; √Graec. i)de/a = conceptus anǐmi et lo/goj = sermo, inquisitǐo, habĭta ratĭo. Syn: forma cogitandi; doctrinae ratĭo. 2 cogitatiōnum descriptĭo, f. Syn: doctrina de mentis notionǐbus | doctrina, ae f; opinatiōnes, um fpl. ideologico 1 ideologǐcus, a, um. Syn: ad notiōnes pertinens. 2 a describendis cogitationǐbus; nucleo - nucleus, i, m doctrinae; indolis ideologǐcae; a priori sententǐae, a priori captae; -i opiniōnum ideologismo ideologismus, i, m. ideologista ideologista, ae, m. ideologizzati certa quadam doctrina permeati ideologo 1 ideolǒgus, i, m. Syn: notiōnum studiosus; defensor inanis doctrinae. 2 descriptor cogitatiōnum, m. idilliaco bucolǐcus, a, um. Syn: cum pace remotissǐmus; simplicitate praedtus. idillico 1 serenus, a, um. Syn: amoenus quietusque; cum tranquillitate amoenus; suavissǐmae simplicitatis plenus (Chiesa). 2 amatorǐus, a, um. idillico idyllǐcus, a, um idillio 1 idyllǐum, ii, n; √Graec. Ei)du/llion = parva forma, parvulus aspectus. Syn: carmen bucolǐcum; scaena bucolǐca, ae f; bucolǐca, ōrum, n pl. 2 loci amoenǐtas, f. syn: locōrum delicǐae; cum tranquillitate amoenĭtas. 3 amatǐo, onis, f. idioma idioma, atis, n; √Graec. i)di/wma = proprietas. Syn: peculiaris dictĭo; locutĭo singularis; in sermone proprĭum; mos proprĭus dicendi; dialectus. idiomatico idiomatǐcus, a, um. Syn: ad dictiōnem peculiarem attinens. idiosincrasia 1 proprĭa corporis affectĭo, f (med). 2 idiosyncrasǐa, ae, f; √Graec. i)/dioj = proprĭus et sugkrasi/a = confusĭo, commixtĭo. Syn: anĭmus difficĭlis. idiota 1 homo hebes, m. Syn: ~ bardus; ~ stolĭdus; ~ nullīus fere ingenĭi; idiota. 2 caput incultum, n. Syn: homo inerudītus; vir rudis; civis in stultitĭam barbariemque lapsus. 3 stolǐdus, a, um. Syn: mente imbecillus; hebes; tardus; stultus. 4 rudis, e. Syn: inerudītus; barbarus; rudis stupidusque. mente captus, a, um, vir stultissǐmus idiotaggine ingenii hebetudo, f. Syn: stultitĭa. idiozia 1 ingenĭum hebes, n. Syn: mens infirma, ae f; ~ imbecilla atque torpens; stultum et nullum ingenĭum. 2 stultitǐa ae, f. Syn: stulte actum; opus levitatis. idolatra 1 idolōrum cultor, m. Syn: simulacrōrum adorātor (Chiesa); idololatres; √Graec. ei)dwla/trhj = simulacrōrum venerātor. 2 fervǐdus adorātor, m. Syn: amātor fervǐdus, idolatrare 1 idola colo. Syn: simulacra adoro; inanes deos veneror. 2 fervǐde adoro (transl). Syn: ardenti amōre veneror; perdǐte amo. idolatria 1 idololatrǐa, ae, f; cfr ThLL. Syn: idolōrum cultus; simulacrōrum adoratĭo. 2 amor vehĕmens, m. idolatrico idololatrǐcus, a, um. idoleggiamento ad sidera elatĭo, f. Syn: insana admiratĭo; amoris insanĭa. idoleggiare ad sidera extollo. Syn: insane admiror; amōre insanĭo. idolo 1 idolum, i, n; idolĭum; √Graec. ei)dwlon = effigĭes, simulacrum. 2 delicĭae, ārum, f pl. Syn: amor; deliciolae; il nostro ~ nostri amores idoneità idoneǐtas, atis, f (ThLL). Syn: habilǐtas; facultas, habilǐtas, ingenĭum aptum idoneo aptus, a, um; mezzi apta subsidĭa idracido acǐdum hydrogenĭi, n. idrante 1 fistula hydraulǐca, f. 2. idrargirismo venenosa infectĭo mercurialis, f. Syn: aegritudo ex mercurĭo; morbus ex hydrargyro. idrargirosi morbus mercurialis, m. Syn: hydrargyrosis. idrartro hydrarthrum, i, n; hydrarthron, i, n; √Graec. u(/dwr = aqua et to\ a)/rqron artus. Syn: artus hydropǐcus. idrartrosi hydrarthrosis, is, f; √Graec. u(/dwr = aqua et = a)/rqrwsij artuum inflammatĭo. Syn: arthrosis hydropǐca. idratante hydrata gignens. Syn: hydrata elaborans; hydrata efficiens; humectans. E.g. ceroma humectans. idratare hydrātum gigno. Syn: hydrata elaboro; hydrātum facĭo; hydrata efficĭo; humecto. idratazione hydrati elaboratĭo, f. Syn: partus hydratōrum. idrato hydrātum, i, n. idraulica disciplīna hydraulica, f. Syn: de fluxǐbus doctrina, ae f; doctrina de liquidōrum aequitate ac motione; ars hydraulica, ae, f; ars ducendae aquae. idraulico 1 hydraulĭcus, i, m; hydraulĭcus, a, um; faber, ri, m hydraulĭcus idria situla, ae, f. Syn: hydrĭa, ae f; hama. idrico hydrĭcus, a, um. Syn: vi aquae actus (Chiesa). idrobiologico hydrobiologĭcus, a, um. idrocarburi idrocarburo hydrogenanthrax, acis, m; hydrocarboneum, i n. (chem); √Graec. rec. u(dragona/nqrac = res, quae ex hydrogenĭo et carbonĭo coalescit [hydrogenĭum est vox usu iam recepta, ae f; anthrax, verbum e Graeco receptum, carbonem significat; cfr CASSIOD., hist., 7, 9; HIER, epist., 60, 15; EUTR., 10, 18; AMMIAN., 25, 10, 13], idrocefalia hydrocephalǐa ae, f; √Graec. u(/dwr = aqua et kefalh/ = caput. Syn: cerebrum aquosum; hydrocephalica affectĭo. idrocefalico hydrocephalĭcus, a, um [« cephalĭcus » legitur in Celso 5, 19, 7]. Syn: hydrocephalĭa affectus. idrocefalo hydrocephălus, i, m; SORAN., p. 93, 5: « quaerendum est ne forte hydrocephălus sit infans ». Syn: hydrocephalĭcus morbus. idrocinetico hydrocinetĭcus, a, um; ; √Graec. u(/dwr = aqua et kinhtiko/j = concĭtans. idrocoltura hydrocultūra, ae, f. Syn: cultūra (cultus) in aqua. idrocorsa hydroplanum cursorĭum, n. Syn: ~ celere ad certamĭna aptum. idrodinamica hydrodynamĭca ars, f; √Graec. u(/dwr = aqua et du/namij = vis. Syn: hydrodinamica doctrina, ae f; ~ disciplīna. idrodinamico hydrodynamĭcus, a, um [cfr ‘ dynamice ‘ apud FULG, myth, 3, 10]. idroelettrico hydroelectrĭcus, a, um; √Graec. u(/dwr = aqua et h)/lektron ~ electrum. E.g. vis hydroelectrica, ae f; machinamentum hydroelectricum; instrumentum ~ . idroestrattore hydroextractorĭum, ii, n; PLIN., nal, 24, 87: «vulgaris harundo extractorĭam vim habet». Syn: humōrum instrumentum extractorĭum. idrofilo hydrophĭlus, a, um; √Graec. u(/dwr = aqua et fi/loj = amans. Syn: bibulus. idrofobia hydrophobǐa ae, f; √Graec. u(drofobi/a = aquae horror. Syn: rabĭes; taedĭum potus. idrofobo hydrophŏbus, a, um; √Graec. u(drofo/boj PLIN., nat., 29, 99: «est limus salivac sub lingua rabiosi canis, qui datus in potu fieri hydrophobos non patitur». Syn: hydrophobĭcus; CAEL. AUR., acut., 3, 9, 99: « ... hydrophobicam passiōnem »; aquifuga. idrofonista rei hydrophonĭcae minister, m. idrofono hydrophonum, i, n; hydrophonĭum; √Graec. u(/dwr = aqua et fwnh/ = vox. Syn: subaquaneōrum sonōrum instrumentum exceptorĭum (perceptorĭum). idroforo hydrophŏrus, a, um; √Graec. u(drofo/roj, = aquam ferens. Syn: aquārum convectorĭum instrumentum. idrofugo aqua impenetrabĭlis. Syn: hydroexpulsorĭus; hydrofŭgus. idrogenato hydrogenĭo temperātus (part et adi). idrogenazione hydrogenĭo temperatĭo, f. idrogeno hydrogĕnum, i, n; hydrogenĭum. idrogeologia hydrogeologǐa ae, f; √Graec. u(/dwr = aqua, gh= = terra et lo/goj = ratĭo. Syn: aquārum natūrae doctrina, ae f; ~ ) investigatĭo. idrografia hydrographĭa ae, f; √Graec. u(/dwr = aqua, et gra/fw = scribo. Syn: aquārum descriptĭo; res hydrologĭcae, f pl. idrografico hydrographĭcus, a, um. idrografo hydrogrăphum, i, n. Syn: aquārum instrumentum descriptorĭum. idrolisi hydrolysis, is, f; √Graec. u(/dwr = aqua, et lu/sij = solutĭo. Syn: solutĭo per aquam. idrolitico hydrolytĭcus, a, um. E.g. hydrolitĭca via, ae f; ~ ratĭo. idrolizzare 1 hydrolysi curo. 2 hydrolysi tracto. Syn: ~ scindo. idrologia hydrologǐa ae, f; √Graec. u(/dwr = aqua, et et lo/goj = ratĭo. Syn: de aquis doctrina. idrologico hydrologĭcus, a, um. idrologo hydrolŏgus, i, m. Syn: hydrologĭae perītus doctor. idromassaggio hydrofricatĭo, onis, f. Syn: hydrotractatĭo. idromele hydromĕli, ĭtis, n; PLIN., nat., 1, 14, 20: «hydromĕli sive apomĕli sive melicraton »; hydromel, ellis, n; GLOSS., Ill, 566, 21: «hydromelle id est et mel mixtum ». Syn: mulsum. idrometallurgia hydrometallurgĭa ae, f; √Graec. u(/dwr = aqua, et metallourge/w = metalla exerceo. idrometria hydrometria ae, f; √Graec. u(/dwr = aqua et me/tron = mensūra. Syn: aquae metiendae doctrina, ae f; ~ ~ disciplīna, ae f; ~ ~ ars. idrometrico hydrometrĭcus, a, um. idrometro hydrometrum, i, n; √Graec. u(/dwr = aqua, et me/tron = mensūra. Syn: aquae libramenti index. idrometrografo hydrometrogrăphum, i, n; √Graec. u(/dwr = aqua, et me/tron = mensūra et grafei=on = instrumentum scriptorĭum. idropico hydropĭcus, a, um; √Graec. u(/drwpiko/j ; HOR., epist., 2, 34: «si noles sanus curres hydropĭcus». idropinico hydropinĭcus, a, um; √Graec. u(/dwr = aqua, et pi/nw = bibo. E.g. cura hydropinĭca. idropinoterapia hydropinotherapĭa ae, f; √Graec. u(/dwr = aqua, et pi/nw = bibo et qerapei/a = cura. Syn: aquis medicatis cura. idropisia hydrops, opis, m; √Graec. u(/drwy; HOR., carm., 2, 2, 13: «Crescit indulgens sibi dirus hydrops - nec sitim pellit»; hydropĭsis, is, f; cfr PLIN., nat., 24, 86. Syn: languor aquosus. idroplano hydroplănum, i n. idrorepellente aquae depulsorĭus (subst et adi). Syn: aquam repellens, aquifŭgus; aqua impenetrabĭlis. idroscalo hydroplanōrum portus, m. idrosci narta aquatĭca, f. idrosciatore aquatĭcus nartātor, m. idroscivolante hydroplănum aquam lambens, n. Syn: ad superficĭem aquae currens. idroscivolo tabŭla in aquam devexa, f. Syn: ~ in aquam declivis; ~ in aquam inclinata. idroscopio hydroscopĭum, ii, n; √Graec. u(/dwr = aqua, et skope/w = indago. Syn: speculatorĭum aquārum instrumentum. idrosfera hydrosphaera, ae, f; √Graec. u(/dwr = aqua, et sfai=ra = sphaera. Syn: aquārum globus. idrosfera hydrosphaera, ae f. idrosilurante hydroplănum silūros emittens n. Syn: ~ ad ignivoma missilĭa iactanda aptum. Yüklə 0,74 Mb. Dostları ilə paylaş:
|