Iacôbus -I

irrespirabilità irrespirabĭlis (aĕris) condicĭo, f. → irrespirabile.

irrespirabile irrespirabĭlis, e; TERT., idol., 24: « inenatabĭle excussis profundum est, inextricabĭle impactis naufragĭum est, irrespirabĭle devoratis hypobrychĭum in idololatrĭa ». Syn: ad respirandum inutilis.

irresponsabilità nulla responsalĭtas, f. Syn: responsalĭtas defectiva; Cfr Lat, 22, 1974, 178, 179; sui munĕris officiique neglectĭo.

irrestringibile restrictiōnis impatiens.

Irrestringibilità restrictiōnis impatientĭa, f.

irreversibile irreversibĭlis, e; irrevertibĭlis (ThLL); quod in contrarĭum verti non potest; quod in aversum verti non potest.

irreversibilità firmĭtas, atis, f. Syn: constantĭa, ae, f; motus a reversiōne alienus; ~ reverticulo carens ; sine reversione motamen.

irrevocabile irrevocabĭlis, e; HOR., epist., 1, 18, 71: « semel emissum volat irrevocabile verbum » . Syn: firmus; stabĭlis; irrevocandus; CLAUD., 26, 123: « ferro ne largĭus acto irrevocandus eat sectis vitalibus error ».

irrevocabilità ratĭo irrevocabĭlis, f; condicĭo ~. Syn: stabilĭtas; firmĭtas.

irrevocato irrevocātus, a, um (ThLL).

irricevibile irreceptibĭlis, e (ThLL).

irricevibilità condicĭo irreceptibĭlis, f; ratĭo ~. → irricevibile.

irriconoscibile incognoscibĭlis, e (ThLL).

irriconoscibilità condicĭo incognoscibĭlis, f; ratĭo ~. → irriconoscibile.

irriducibile 1 non reducibĭlis (Lat. med. aet.). 2 irreponibĭlis, e (med). 3 incorregibĭlis, e. Syn: inemendabĭlis (ThLL); insanabĭlis; LIV., 1, 28, 9: « ingenĭum insanabile ».

irriducibilità firmitas, atis, f. Syn: stabilitaĭtas; obstinatĭo; CIC., prov., 41: « quae ego omnĭa non ingrato animo, sed obstinatiōne quadam sententĭae repudiavi ».

irriflessione inconsiderantĭa, ae, f. Syn: temerĭtas; CIC., Marcell., 2, 7: «numquam enim temerĭtas cum sapientĭa commiscetur nec ad consilĭum casus admittitur ».

irriformabile irreformabĭlis, e; TERT., virg. vel., 1: « regula... fidei una omnino est, sola, immobĭlis et irreformabĭlis ». Syn: immutabĭlis.

irrigabile ad irrigandum aptus. Syn: irrigatu facĭlis; irriguus; aquis abundans.

irrigabilità irrigandi facultas, f.

irrigatorio irriguus, a, um; VERG., georg., 4, 32: « irriguumque... bibant violarĭa fontem». Syn: riguus; ad irrigatiōnem pertinens; ad ~ aptus; irrigatiōni serviens.

irrigazione 1 irrigatĭo, onis, f; CIC., Cato, 53: « quid ego irrigatiōnes, quid fossiōnes agri... proferam? »; IDEM, off., 2, 14: « agrōrum irrigatiōnis ». 2 lotĭo, onis, f (med); Cfr CELS., 2, 12, 2 liquoris instillatĭo [praesertim in intestinum colon ad usus therapeuticos vel diagnosticos].

irrigidimento 1 rigor, oris, m. Syn: torpor. 2 obstinatĭo, onis, f. Syn: pertinacĭa, ae, f.

irrigidire 1 rigefacĭo, ere. Syn: stupefacĭo. 2 rigesco, ere (refr). Syn: torpesco. 3 immobĭlis consisto. 4 persevero, are (transl). Syn: persisto; obduro; persto (in aliqua re).

irrìgo ìrrigo, as, are.

irriguardoso irreverens, entis (adi). Syn: neglegens; debĭta observantĭa carens; officii neglegens.

irrilevante exiguus, a, um. Syn: levis; tenuis; minoris momenti et pondĕris.

irrilevanza exiguĭtas, atis, f.

irrimediabile irremediabĭlis, e; PLIN., nat., 25, 95: « cicuta... in vino pota irremediabĭlis existimat». Syn: insanabĭlis; irreparabĭlis.

irrimediabilità condicĭo irreparabĭlis, f; ~ irremediabĭlis.

irrintracciabile ininvestigabĭlis, e; cfr TERT., adv. Marc., 2, 2, 5, 14.

irrinunciabile renuntiatu impossibĭlis.

irrinunciabilità nulla renuntiandi facultas, f. Syn: necessĭtas; gravĭtas; summa necessĭtas et gravĭtas.

irripetibile 1 non iterabĭlis; cfr TERT., adv. Marc., 2, 28. 2 irreposcibĭlis, e: SIDON., epist., 8, 15: « quod mihi insolubĭle videtur, tibi quoque videatur irreposcibile ». Syn: irrepensabĭlis (ThLL); irrepetibĭlis, e.

irriproducibile itĕrum factu impossibĭlis.

irrisorio irrisorĭus, a, um. Syn: ad irridendum pertinens; irridendus; ridiculus; ludificabĭlis.

irritante 1 irritans, antis. 2 inflammans, antis (med). 3 irritum reddens (iur).

irrito irrito, as, are

irrivelabile arcānus, a, um; cfr IUV., 9, 116. Syn: occultus; secrētus; haud vulgandus; ~ patefaciendus; ~ communicandus; ~ proferendus; occultandus; communicatiōnem haud admittens; incommunicabĭlis; secreti instar custodiendus.

irrivelabilità arcānus habĭtus, m. Syn: secreta natura; communicatiōni repugnantĭa; incommunicabilitas.

irriverenza irreverentĭa, ae, f (ThLL).

irrompente vehementer irrumpens (part et adi). Syn: necopinato impetu incurrens; inopinata vehementĭa ~ ; omnĭa obstacula perrumpens.

irroramento irroratĭo, onis, f. Syn: aspersĭo; respersĭo; respersus; perfusĭo; irrigatĭo minuta; rigatĭo.

irrorazione 1 → irroramento. 2 sanguinis affluentĭa, f. Syn: ~ distributĭo.

irrorazione sanguigna arteriosa pulsatĭo, nis f

Isaacus, i.

Isabella, ae.

isabella colore isabellīnus, a, um.

Isaias, ae.

ischeletrire 1 macie conficĭo. Syn: ad tramam figurae redigo; cfr PERS., 6, 73; nimĭum macĭo; enormiter emacĭo; ad mera ossa redigo; ad ossa pellemque ~; ossa (alicuĭus) paene detego; ~ carne exuo. 2 macie conficĭor (refr); VERG., Aen., 3, 590: « macie confecta suprema / ignoti nova forma viri». Syn: ad ultimam macĭem redigor; cfr COLUM., 4, 3, 5; vix ossibus haereo; cfr VERG., ecl., 3, 102; macie extabesco; ad tramam figurae redigor; nimĭum macresco; enormiter ~; macilentissimus fio; larva ossea videor; ad ossa pellemque redigor.

ischemia ischaemia, ae, f; √Graec. i)/sxw = retineo et ai(=ma = sanguis. Syn: sanguinis retentĭo; ~ status; vitiosus sanguĭnis cursus; sanguis cohibĭtus; ~ alicubi spissescens.

ischemico ischaemicus, a, um. → ischemia. Syn: sanguĭnis retentiōni obnoxĭus; ~ statu laborans.

Isidorus, i.

islam 1 islamismus, i, m. Syn: Mahometana religĭo; Arabum fides; Arabica ~. 2 Mahometanōrum universitas, f. Syn: universi Mahometani, m pl.

islamico islamĭcus, a, um. Syn: Arabicae fidei (gen); ad Arabicam fidem pertinens; Mahometānus.

islamismo → islam.

islamistica islamica disciplīna, f.

islamita islamita, ae, m. Syn: Mahometānus; muslimus; islamismi sectātor.

islamitico islamitĭcus, a, um.

islamizzare islamismum induco. Syn: ad Arabicam fidem converto; ~ Mabometanam religiōnem ~; Arabicam fidem sequi cogo; Arabicis moribus accommodo; ad Arabicos mores traduco; Mahometanae disciplīnae insero.

isiamizzazione islamismi inductĭo, f. Syn: islamismi propagatĭo.

Ismael, elis.

Ismailismo Ismaelismus, i, m. Syn: Ismaelitica secta.

Ismailita Ismaelita, ae, m. Syn: Ismaeliticae sectae assecla, ae f; ~ ~ cultor.

isobara lineae isobarae, f pl; ~ isobaricae; √Graec. i)/soj = par et ba/roj = gravĭtas.

isobarico isobaricus, a, um. → isobara.

isobaro isobarus, a, um; √Graec. i)/soj = par et ba/roj = gravĭtas (pressus); linea definita in terrestri superficie eundem aĕris pressum habens; atomi dissimiles chemicas proprietates habentes sed eodem numero atomico fruentes. Syn: aequi pressus (gen).

isocromatico isochromaticus, a, um; √Graec. i)/soj = par et xrw=ma = color.

isocrona linea isochronica, f.

isocronismo isochronismus, i, m; √Graec. i)/soj = par et xro/noj = tempus. Syn: eodem temporis intervallo actus. Horologii perpendiculum eodem temporis intervallo actum (Bacci)].

isocrono isochronus, a, um. → isocronismo. Syn: eodem temporis intervallo actus (Bacci).

isogamete isogameta, ae, f.(biol.)

isografia 1 verissima chirographi imitatĭo, f. Syn: exactissima ~ ~. chirographi speculum, n. 2 autographa transcripta collectanea, n pl. Syn: idiographa imitata ~.

isola corallīna corallica insula, f.

isolamento 1 segregatĭo, onis, f. Syn: relegatĭo; separatĭo; solitudo coacta. 2 diffusiōnis impedimentum, n. Syn: a propagatiōne defensĭo; a diffusiōne protectĭo; impenetrabĭlis habĭtus; ~ condicĭo. 3 → solitudine ; cella di - custodĭa singularis, f; reparto di - contagiosōrum ala, f.

isolante propagatiōni resistens (part et adi). Syn: diffusiōni repugnatorĭus; diffusiōnem impediens.

isolare 1 segrego, are. Syn: seduco; commerciis prohibeo; ab omni commercĭo excludo. 2 circumscribo, ere. Syn: cancellis circumdo; circumsaepĭo; circumcingo. 3 secedo, ere (refr). Syn: sponte segregor; commercĭa dedignor; familiaritates fastidĭo; hominum aspectum vito; solitarĭam vitam ago. 4 e contextu depromo. Syn: ~ ~ avello; ~ ~ abstraho; seorsum tracto; separatim indago. 5 separando elicĭo. Syn: diducendo effodĭo; merum facĭo; simplicem ~ [chem]. 6 a propagatiōne defendo. Syn: a diffusiōne protego; impenetrabilem facĭo; impermeabilem ~ [de electride vel calore vel sono]; insulo, as, are.

isolato 1 insula, ae, f; PETRON., 96: « ... procurātor insulae Bargates ». 2 abdĭtus, a, um. Syn: remotus; solitarĭus [de locis]. 3 solitarĭus, a, um; cfr CIC., off., 2, 39. Syn: solitarĭam vitam agens; commercĭa dedignans; familiaritates fastidiens [de hominibus]. 4 segregātus, a, um. Syn: relegātus; commerciis prohibĭtus; ab omni commercĭo exclusus. 5 infrequens, entis. Syn: rarĭor; prope unĭcus [de morbis vel casibus]. 6 solus certans, m. Syn: nulli gregi ascriptus; singularis; singulus [de athletis]. 7 e contextu depromptus, m. Syn: ~ ~ abstractus; ~ ~ avulsus; seorsum tractātus; ~ tractandus. 8 separando elicĭtus, m. Syn: diducendo effossus; merus factus; simplex ~ [chem]. 9 a propagatiōne defensus, m. Syn: a diffusiōne protectus; impenetrabĭlis factus; impermeabĭlis ~.

isolazionismo ab aliōrum rebus secretĭo, f. Syn: ab ~ ~ seiunctĭo.

isolazionista seiunctiōnis ab aliōrum rebus fautor, m. Syn: ab aliārum gentĭum rebus se secernendi studiosus.

isolazionistico ad seiunctiōnem ab aliōrum rebus pertinens.

isometria isometria, ae, f; √Graec. i)/soj = par et me/tron = mensura.

isomorfismo isomorphica ratĭo, f; ~ qualitas. → isomorfo.

isomorfo isomorphus, a, um; √Graec. i)/soj = par et morfh/ = forma.

isoscele isosceles, is, m (ThLL).

isotermico isothermicus, a, um ; √Graec. i)/soj = par et qermo/j = calor. Syn: eodem calore fruens.

isotero isotherus, a, um; √Graec. i)/soj = par et qe/roj = aestas.

isotopo isotŏpus, i, m; √Graec. i)/soj = par et to/poj = locus ; isotopĭum, ii, n.

ispessimento 1 densatĭo, onis, f. Syn: spissitas; condensatĭo. E.g. condensatĭo substantiārum solidārum, quae in liquido suspensae sunt. 2 frequentĭa, ae, f.

ispettorato 1 inspectoris munus, n. Syn:, officĭum; inspiciendi rnunus. 2 inspectoris sedes, f. Syn: inspectōrum ~. 3 cura, ae, f (transl); SVET., Aug., 37: « nova officĭa excogitavit: curam opĕrum publicōrum, viārum, aquārum, alvei Tibĕris... ». Syn: praefectura.

ispettore 1 inspector, oris, m. Syn: praefectus; exactor; inspectātor; legātus; cfr LIV., 29, 21, 8; 29, 22, 3; conquisitor; Cfr PLAUT., Amph., 65. 2 curātor, oris, m. Syn: rector; administrātor; praefectus. 3 scelĕrum indagātor, m. Syn: ~ investigātor; ~ perscrutātor; - scolastico studiōrum exactor, m; cfr Lat, 36, 1988, 61; - urbanistico inspector aedĭum.

ispezionare 1 inspicĭo, ere. Syn: exploro; SVET., Claud., 35: « ... nisi explorato prius cubiculo culcitisque et stragulis praetemptatis et excussis »; scrutor; perscrutor; inspecto. 2 lustro, are. Syn: circumeo; inviso; visito; recenseo. 3 introspicĭo, ere. Syn: introspecto; inspicĭo; exploro [med].

ispezione 1 inspectĭo, iōnis, f; COLUM., 1, 4, 1: “Nam prima inspectiōne neque vitĭa neque virtutes abdĭtas ostendit». Syn: recognitĭo; COLUM., 11, 1, 21: « Nam frequens recognitĭo nec impunitatis spem nec peccandi locum praebet »; scrutatĭo; perscrutatĭo; scrutinĭum; probatĭo; exquisitĭo; inspectatĭo. 2 lustratĭo, onis, f. Syn: circuitĭo; visitatĭo; recensĭo; recensus. 3 exploratĭo intima, f. Syn: inspectĭo ~; inspicĭum; introspectus; attenta observatĭo [med].

ispirare 1 inspiro, are. Syn: inflo; instinguo; vatem facĭo; propheticam vim inicĭo (alicui); poeticam ~ ~; subicĭo; PROP., 1, 7, 20: «nec tibi subiciet carmina serus Amor ». 2 afflo, are. Syn: elicĭo; LIV., 8, 28, 2: « misericordĭam elicere »; suscito; moveo. 3 suadeo, ere; Cfr LUCAN., 1, 162. Syn: praeeo; Cfr CIC., Mil., 3; moneo; auctor sum (alicuĭus rei). 4 sequor, sequi; Cfr TAC., Agr., 5. Syn: imitor (aliquem); (alicuĭus) vestigĭa persequor; Cfr CIC., de orat., 1, 106; adhaeresco (alicui; alicui rei); haurĭo (aliquid ab aliquo); argumenta traho (ab aliquo; ab aliqua re).

ispirato 1 inspirātus, a, um; IUST., 18, 5, 7: « cui cum inspirati vates canerent non impune lātūrum... ». Syn: entheus; MART., 11, 84, 4: « cum furit ad Phrygĭos enthea turba modos »; entheātus; MART., 12, 57, 11: « nec turba cessat entheata Bellonae »; sacro furore instinctus; cfr LUCAN., 5, 150; inflātus; Dei nuntĭus factus; prophetica vi donātus; poetica ~ ~; furens; faticānus; fatidĭcus. 2 sublīmis, e. Syn: vehemens; elātus; concitātus; magnifĭcus; grandiloquus; magniloquus. 3 elicĭtus, a, um. Syn: suscitātus; motus; excĭtus. 4 imitatorĭus, a, um. Syn: ab imitatiōne ortus; haustus; exemplātus ; plenus

ispiratore 1 inspirātor, oris, m. Syn: infusor; afflātor; prophetĭcae facultatis donātor; poëtĭcae ~ ~ ; argumentōrum dispensātor; ~ praebĭtor. 2 instinctor, oris, m; TAC., hist., 1, 22, 3: «nec deerat Ptolemaeus, iam et scelĕris instinctor». Syn: princeps; CIC., Cluent., 60: « ipsum principem atque architectum scelĕris absolverent? »; auctor; instimulātor; instigātor; impulsor. 3 originalis, e. Syn: cardinalis; fundamentalis; proprĭus; qui distinguit [de argumentis].

ispirazione 1 inspiratĭo, onis, f; TERT., patient., 1: «gratĭa divīnae inspiratiōnis ». Syn: inflātus; CIC., div., 1, 12: «aliquo instinctu. inflatuque divīno futura praenuntĭat »; sacer impĕtus; OV., Pont., 4, 2, 25: «impĕtus ille sacer, qui vatum pectora nutrit »; furor; cfr CIC., div., 1, 66; instinctus; Cfr GELL., 16, 17, 1; inspiramen; afflamen; propheticac facultatis iniectĭo; poeticae ~ ~. 2 vena, ae, f; Hor., ars, 409: « ego nec studĭum sine divite vena /nec rude quid prosit video ingenĭum ». Syn: copĭa, ae, f; PROP., 1, 9, 15: « quid, si non esset facĭlis tibi copĭa? »; materĭes; OV., am., 1, 3, 19:« Te mihi materĭem felicem in carmina praebe »; inventĭo; argumenti origo. 3 inventum, i, n. Syn: consilĭum; impulsus. vestigĭum, ii, n. Syn: nota, ae, f; exemplum; cogitatĭo; dare mentem ut.

israeliano Iudaeus [subst], Iudaĭcus [ad].

istantanea 1 photographĭca imago ilĭco expressa, f; ~ ~ extemplo ~. Syn: extemporalis imago photographica; impraeparata ~ ~. 2 vivida pressaque expositĭo, f. Syn: ~ ~ descriptĭo.

istantaneo 1 praesens, entis; PLIN., nat., 21, 18, 70: « radix adversus serpentĭum ictus et scorpiōnum praesentis remedii est ». Syn: subĭtus; subitaneus; temporis vestigĭo factus; ~ puncto ~ . 2 fugacissĭmus, a, um. Syn: brevissimus; confestim elapsus; nimĭae brevitatis; brevitatis paene incomprehensibĭlis.

istanza 1 postulatĭo, onis, f; cfr CIC., Mur., 47. Syn: petitĭo; postulātum; libellus; rogātus. 2 instantĭa, ae, f; cfr APUL., met., 2, 20. Syn: efflagitatĭo; cfr CIC., epist., 5, 19, 2; expostulatĭo; cfr TAC., ann., 1, 13, 5; efflagitātus; instans rogatĭo. 3 gradus, us, m (transl). Syn: ordo [de iudiciis]. 4 necessĭtas, atis, f (transl). Syn: desiderĭum; appetītus; studĭum.

isteria hysterismus, i, m. → nervosismo.

isterico hysterĭcus, a, um; Cfr MART., 11, 71, l. → nervoso.

isterilimento 1 fecunditatis amissĭo, f. Syn: fertilitatis defectĭo; feracitatis deminutĭo; fecundĭtas decrescens. 2 acuminis amissĭo, f (transl). Syn: inveniendi vis deminuta; ingenii hebetatĭo; ingenĭum hebescens.

isterilire 1 feracitate privo. Syn: fecunditatem (alicui rei) adimo; infructuosum facĭo; inferacem ~; sterilem ~; infrugifĕrum, ~; infelicem ~ . 2 hehesco, ere (refr). Syn: sterilesco; PLIN., nat., 17, 10, 11: «in pingui aut umida (terra) mori aut sterilescere »; feracitatem amitto; fecunditate privor; infructuosus fio; inferax ~ ; sterilis ~; infelix ~. 3 ingenĭum (alicuĭus) heběto (transl). Syn: acumen (alicui) adimo; inveniendi vi privo. 4 ingenĭo hebesco (refr; transl). Syn: inveniendi vim amitto.

isterismo, isterĭa, ae, f.

istigatore auctor, oris, m.

istintività motus natalis, m.

istintivo 1 natalis, e. Syn: ingenĭtus; insĭtus; innātus; naturae consentaneus; incogitātus; cfr SEN., epist., 57, 6; spontaneus. 2 inconsulte vehemens, m. Syn: impotens.

istinto appetītus, us, m.

istintuale ad motum naturalem pertinens.

istitutivo instituendi vim habens. Syn: ad instituendum aptus; ~ ~ idoneus; ad condendum aptus; ~ ~ idoneus.

istituzionale constitutorĭus, a, um; institutionalis, e.

istituzionalizzare 1 vini iuridicam tribuo. Syn: vi iuridica dono. 2 stabilem (e) facĭo. 3 instituto ascribo; ~ aggrego.

istituzionalizzazione attributĭo, nis, f.

istituzione [azione] institutĭo; [edificio, cosa] institutum; instituta; -i culturali = instituta humano cultui provehendo.

istologia histologĭa, ae, f; √Graec. i)sto/j = textura et lo/goj = doctrīna.

istologico histologĭcus, a, um. → istologia.

istologo histolǒgus, i, m. Syn: histologĭae perītus.

istoriare imaginibus orno. Syn: fabulosis ~ ~.

istoriato imaginibus ornātus. Syn: fabulosis ~ ~.

istruttore 1 magister, stri, m; cfr CIC., de orat., 3, 86. Syn: doctor; cfr VEG., mil., 1, 13; exercitātor; praeceptor. 2 quaesitor, oris, m; CIC., Font., 21: « quid mihi opus est sapiente iudice? Quid aequo quaesitore? ». Syn: inquisitor; PLIN., epist., 3, 9, 29: « ut accusatiōnem exarmaret, Norbanum Licinianum, legātum et inquisitorem, rem postulavit ». 3 auditor, oris, m (eccl).

istruttoria cognitĭo, onis, f; CIC., Verr., 3, 60: «recusare, ne quod iudicĭum neve ipsīus cognitĭo illo absente de eĭus existimatiōne constitueretur ». Syn: inquisitĭo; CIC., Scaur., 30: «quod inquisitiōnem, quod priorem actiōnem totam sustulisti ».

istruttorio cognitionalis, e. Syn: cognitorĭus.

istruzione instructĭo, onis, f; schola, ae, f; -i mandātum, i, n.

italianeggiare 1 Italōrum more vivo. Syn: ~ mores induo; ~ consuetudinem imitor. 2 ~ loquelam imitor. Syn: ~ more loquor; ~ ~ scribo.

Italianità Italicum ingenĭum, n. Syn: Italōrum studĭa moresque; ~ proprietates; ~ peculiarĭa, n pl; ~ insignĭa, n pl; ~ proprĭa, n pl; quae Italos distinguunt; Italĭae amor; ~ carĭtas; natura Italis insĭta.

italianizzare 1 Italico more conformo. Syn: Italicis moribus accommodo; ad ltalicos mores traduco; Italōrum disciplīnae insero; ~ humanitatis participem facĭo 2 Italice reddo. Syn: ~ transfero; ~ exprimo; ~ assimilo.

italianizzazione 1 Italici moris inductĭo, f. Syn: Italicis moribus accommodatĭo; ad Italicos mores traductĭo; Italōrum disciplīnae insertĭo. 2 verbum Italice redditum, n. Syn: ~ ~ translātum; ~ ~ expressum; ~ ~ assimilātum; in Italicum sermonem translatĭo.

italofilo Italōrum fautor, m. Syn: ~ dilector; ~ laudātor; ~ probātor; in Italos propensus; erga Italos benevŏlus; Italici ingenii cultor.

italofobo Italōrum osor, m; ~ detrectātor; ~ contemptor. Syn: ab Italis alienus; Italici ingenii improbātor.

italofono Italĭce loquens. Syn: Italico sermone usus; Italicam linguam adhibens.

iter petitiōnis cursus, m. Syn: rogatiōnis ~; petitiōnis iter; rogatiōnis ~; ordo sequendus; formulārum servandārum summa; difficultates superandae, f pl; impedimenta superanda, n pl; formulārum serĭes; inspectiōnum ~.

itinerante 1 viātor, oris, m. Syn: peregrinātor, oris, m. 2 peregrinans, antis (part et adi).

itinerario 1 itinerarĭus, a, um; cfr LAMPR., comm. 9,1. Syn: viatorĭus, a, um. 2 itinerarĭum, ii, n; cfr VEG., mil. 3, 6. Syn: hodoeporicum, i n; HIER., ep. 108, 8; itinĕris descriptĭo, onis f.; tabula, ae, f itinerarĭa; ~ viatorĭa; libellus itineri explanando; tabula ~ explanando; ~ ~ explicando; graphicum viatoris adiumentum. 3 iter statutum. Syn: ~ constitutum; ~ faciendum; ~ definitum; spatĭum emetiendum; cursus, us, m; cfr CIC., Att., 10, 4, 10.

itterizia fellis suffusĭo, onis, f.

ittico piscarĭus, a, um.

ittiocolla ichthyocolla, ae, f ; cfr PLIN., nat., 32, 73; CELS., 5, 2. Syn: gluten piscarĭum.

ittiologia ichthyologĭa, ae, f; √Graec. i)xqu/j = piscis et lo/goj = doctrīna.

ittiologo ichthyolŏgus, i, m. Syn: piscĭum descriptor, oris, m..

iuta iuta, ae, f.

IVA fiscale pretii additamentum, i, n.

Sostituzioni

→

iam – ĭ = 012Dam

iem – ĭ = 012Dem

ies – ĭ = 012Des

ior – ĭ = 012Dor

ium – ĭ = 012Dum

ius – ĭ = 012Dus

ii

alterius –