Iacôbus -I

inadempimento inobservantǐa, ae, f.

inadempiuto infectus, a, um. Syn: haud solutus.

inafferrabile 1 imprensibĭlis, e; cfr GELL., 11, 5, 4. 2 incomprehensibĭlis, e.

inaffidabilità

inalante inhalans, antis.

inalare inhalo, are. Syn: sufflo.

inalatore inhalatorĭum, ii, n [quo aliquid pulmonibus inhalatur sive suffitur].

inalatorio ad inhalatiōnem spectans.

inalazione inhalatĭo, onis, f. E.g. morbi quidam inhalationibus curantur.

inalbare candefacĭo, ere. Syn: inalbo.

inalberamento signi sublatĭo, f.

inalienabile non alienabĭlis. Syn: alienatiōnis impatiens; inalienabĭlis, e.

inalienabilità condicĭo nullam abalienatiōnem patiens, f.

inalterabile immutabĭlis, e. Syn: constans; incorruptus.

inalterabilità immutabilĭtas, atis, f. Syn: constantĭa, ae f; perpetuĭtas.

inalterato incorruptus, a, um; immutātus.

inamidare amylo, are. Syn: amydo duro.

inamidato amylātus, a, um. Syn: amylo durātus. E.g. amylata lintea.

inamidatura amyli inductĭo, f. Syn: amylatura, ae f; amyli aspersĭo.

inammaccabile contusiōnem non patiens; qui, quae, quod contundi non potest.

inammissibile reiciendus, a, um. Syn: improbabĭlis.

inammissibilità improbatĭo, onis, f. Syn: pravĭtas.

inamovibile perpetuus, a, um. Syn: in perpetuum ratus.

inamovibilità munĕris perpetuĭtas, f.

inanellare 1 crispo, are. Syn: capillos in cincinnos inflecto. 2 anulum induo.

inanellato

inanellato 1 crispātus, a, um (part et adi). Syn: cincinnātus; calamistrato capillo. 2 anulātus, a, um. Syn: anulo ornātus.

inanimare animum addo. Syn: confirmo.

inanimato inanimus, a, um; CIC., ac., 2, 37: «cum inter inanimum et animal hoc maxime intersit, quod animal agit aliquid”; inanimis.

inappagabile inexplebĭlis, e. Syn: insatiabĭlis.

inappagamento insatietas, atis, f; cfr ThLL. Syn: insatiabilĭtas.

inappagato insatiātus, a, um; cfr ThLL. Syn: inexplētus; non contentus.

inappannabile vapori haud obnoxĭus.

inappellabile sine provocatiōne. Syn: non provocatorĭus; ultimus; haud provocabĭlis; ~ provocandus,

inappellabilità nulla provocatĭo, f.

inappetenza cibi fastidĭum, n; ~ satiĕtas.

inapplicabile non aptus. Syn: non idoneus; non cadens in aliquem (aliquid).

inapplicabilità nulla idoneitas ad applicandum, f. Syn: nulla aptitudo ad ~.

inapprendibile non discibĭlis, e; BOETH, categ., 4: « discibĭlis ».

inapprensibile inintelligibĭlis, e; Cfr ThLL. Syn: incomprehensibĭlis.

inapprezzabile inaestimabĭlis, e. Syn: eximĭus; maximus.

inapprezzato haud aestimātus. Syn: minime observātus-

inappuntabile irreprehensibĭlis, e; cfr ThLL. Syn: haud vituperandus; nulla reprehensiōne dignus; sine vitĭo.

inappurabile incertus, a, um. Syn: non certus; auctore non certo.

inarcamento curvatĭo, onis, f. Syn: incurvatĭo; curvamen.

inarcare curvo, are. Syn: incurvo.

inargentare argento obduco. Syn: alicui rei argentum induco.

inargentato argentātus, a, um. Syn: inargentātus.

inargentatura argenti inductĭo, f.

inaridire 1 sicco, are. Syn: peruro; arefacĭo. 2 siccor, ari. Syn: peruror; arefio; exaresco.

inaridito siccātus, a, um. Syn: coctus; ustus; arefactus.

inarmonico dissonus, a, um. Syn: absurdus.

inarrendevole intractabĭlis, e. Syn: durus.

inarrendevolezza nulla facilĭtas, f. Syn: nulla indulgentĭa, ae f; nulla obsequentĭa.

inarrestabile irrefrenabĭlis, e; cfr ThLL. Syn: incoercĭtus.

inarrivabile 1 inaccessibĭlis, e. Syn: inaccessus; inadibĭlis. 2 inimitabĭlis, e; cfr ThLL. Syn: incomparabĭlis.

inarticolato inarticulātus, a, um. Syn: confusus.

inasprimento exasperatĭo, onis, f. Syn: exacerbatĭo; irritatĭo; auctĭo.

inasprire 1 exacerbo, are. Syn: exulcero. 2 ingravesco, ere (intr).

inassimilabile 1 non assimulativus; cfr ThLL. 2 concoctiōnem non patiens.

inattaccabile 1 inexpugnabĭlis, e. 2 irrefutabĭlis, e. Syn: irreprehensibĭlis.

inattaccabilità 1 nulla expugnandi copĭa, ae f; ~ ~ facultas, f. 2 irreprehensibilĭtas, atis, f; cfr ThLL.

inattendibile haud probabĭlis. Syn: non verisimilis; ~ tolerabĭlis.

inattendibilità improbabilitas, atis, f. Syn: improbatĭo; Rhet, Her., 2, 6, 9: «haec et ad improbatiōnem et ad interrogatiōnem testĭum pertinebunt».

inattingibile 1 haustiōnem non patiens. 2 inimitabĭlis, e.

inattitudine ineptitudo, inis, f; cfr ThLL. Syn: imperitia; imbecillitas; inscitia.

inattivare inactuosum reddo [cfr ThLL]. Syn: inertem ~ .

inattività inertǐa ae, f. Syn: desidĭa; cessatĭo; otĭum.

inattivo 1 inactuosus, a, um; cfr ThLL. 2 inefficax, acis. Syn: effectu carens; haud efficax.

inattuabile factu impossibĭlis; cfr ARNOB., nat., 2, 35.

inattuabilità impossibilitas faciendi, f; ~ efficiendi.

inattuale a praesentibus alienus; ~ remotus.

inattualità ratĭo ad praesentĭa non pertĭnens, f.

inaugurale aditialis, e; cfr VARRO, rust., 3, 6, 6; PLIN., nat., 29, 58.

inaugurare inauguro, are. Syn: consecro; auspicor.

inaugurativo, inaugurale.

inaugurato inaugurātus, a, um. Syn: consecrātus; auspicātus.

inauguratore auspicātor, oris, m. Syn: inaugurātor.

inaugurazione dedicatĭo, onis, f. Syn: inauguratĭo; auspicatĭo, nis f.; initĭum

inavvedutezza imprudentǐa, ae, f. Syn: inconsiderantĭa, ae f; inscientĭa, ae, f.

inavvertenza imprudentĭa, ae, f. Syn: improvidentĭa, ae f; inconsiderantĭa.

inavvertenza [indavertentĭa], imprudentǐa inscitǐa inconsiderantĭa

inazione inertǐa, ae, f.

inazzurrare caeruleo colore tingo.

incaciare casco condĭo.

incadaverimento in cadaver mutatĭo, f.

incadaverire cadaver fio. Syn: effigĭes ~ ; umbra ~.

incagliamento 1 naufragĭum, ii, n [de nave quae impingitur]. 2 cessatĭo, onis, f (transl).

incagiiare 1 navem impingo. 2 cesso, are (transl). Syn: haereo.

incaglio impedimentum, i, n.

incalciatura manuballistae manubrii forma, f.

incalcolabile inaestimabĭlis, e.

incallimento 1 callum, i, n. Syn: callosĭtas. 2 consuetudo, inis, f (transl).

incallire occalesco, ere.

incallito callosus, a, um. 2 occallātus, a, um (transl). Syn: durātus.

incalzante urgens, entis. Syn: instans.

incalzare urgeo, ere. Syn: insto; premo.

incameramento publicatĭo, onis, f. Syn: proscriptĭo.

incamerare publico, are. Syn: proscribo; in publicum addico; confisco.

incamiciare 1 subucula vestĭo. 2 illĭno, ere [de parietibus murisque]. Syn: incrusto.

incamiciatura crusta, ae, f.

incamminarsi adgredĭor viam

incanagliare corrumpo, ere. Syn: perdo.

incanagliarsi cum perditis congregor; ~ ~ consuetudinem iungo; ~ ~ conversor.

incanalamento in canalem aquae inductĭo, f. Syn: ~ ~ aquae deductĭo.

incanalare 1 aquam in canalem immitto. Syn: aquam canali ~ ; aquam ~ deduco. 2 dirigo, ere (transl).

incanalato canali deductus. Syn: in canalem immissus.

incanalatura 1 → incanalamento. 2 canalis, is, m.

incancellabile indelebĭlis, e.

incancrenire 1 gangraena vitĭor. 2 putresco, ere (transl).

incandescenza candentǐa, ae, f.

incannatura involutĭo, onis, f.

incannicciatura calamōrum claustra, n pl.

incannucciare 1 calamis obtego. Syn: ~ claudo. 2 adminiculis religo.

incannucciata calami complexi, m pl. Syn: ~ innexi.

incantamento incantamentum, i, n. Syn: fascinatĭo.

incantare 1 incanto, are. Syn: fascino, are. 2 allicĭo, ere (transl). Syn: capĭo; rapĭo. 3 stupefacĭo, ere (transl). 4 suavissime afficĭo (transl). Syn: delectabiliter ~. 5 ad ecstasim adduco (transl).

incantato 1 incantātus, a, um. Syn: fascinātus. 2 allectus, a, um. Syn: captus; raptus. 3 obstupefactus, a, um.

incantatore magus, i, m. Syn: fascinātor.

incantesimo fascinum, i, n.

incantevole suavissĭmus, a, um. Syn: delectabĭlis.

incanto 1 fascinum, i, n. 2 suavitas, atis, f. 3 stupor, oris, m. 4 hasta publica, f.

incanutire canesco, ere.

incapace

incapacità incapacĭtas, atis f.

incaponimento pertinacǐa, ae, f. Syn: obstinatĭo.

incaponirsi pertinax sum. Syn: persto.

incappare incido, ere. Syn: obvĭam fio.

incappato pallĭo amictus, m.

incappottare paenula involvo.

incappottato paenulātus, a, um.

incappucciare cucullo involvo.

incappucciato cucullātus, a, um.

incapricciarsi adamo, are.

incapsulamento in capsulam introductĭo, f.

incapsulare in capsulam introduco.

incardinazione incardinatĭo, incardinātus.

incaricato curātor, oris, m (e.g. nosocomii; peregrinōrum).

incarico ex tuis mandatis.

incarnare veluti concorporet in eventibus socialibus.

incarnazione 1 incarnatĭo, onis, f. 2 typus, i, m. Syn: exemplar; ipse, a, um.

incarognito exasperātus, a, um.

incarrucolare funem per orbiculum traicĭo.

incartamento tabulārum corpus, n; instrumentōrum ~ ; instrumentum; tabellae, f pl.

incartapecorire 1 membranaceus fio. 2 emacresco, ere (transl).

incartapecorito macie confectus (part et adi).

incartare charta (chartis) amicĭo.

incartata 1 sacculus chartaceus, m. 2 charta amiciendi actĭo, f. 3 → impannata.

incartato charta amictus.

incartatore opifex rei charta amiciendae, m; minister rei ~ ~ .

incarto 1 schedulārum fasciculus, m. 2 involucrum, i, n.

incartocciare in chartaceum amictum immitto.

incasellare 1 in loculis dispono. 2 ordine dispono.

incasellatore dispositor, oris, m. Syn: distributor, oris, m.

incasermare stativis includo.

incassare 1 in arca condo. 2 accipĭo, ere (pecunĭam). Syn: exigo. 3 ictus fero. 4 → incastonare.

incassato 1 in arca condĭtus. 2 acceptus, a, um. 3 marginātus, a, um. 4 depressus, a, m. 5 coercĭtus, a, um.

incassatore arcarĭus, ii, m.

incassatura 1 dispositĭo in arca facta, f. 2 coercitĭo, onis, f. 3 incastratura, ae, f.

incasso nummi accepti, m pl.

incastonare includo, ere.

incastonato inclusus, a, um.

incastonatore inclusor, oris, m.

incastonatura inclusĭo, onis, f.

incastrare 1 insero, ere. 2 conector, i (refr). 3 in discrimen adduco. Syn: in angustĭas adduco.

incastrato insertus, a, um. Syn: cardinātus.

incastrata insertĭo, onis, f. → incastrare.

incastro iunctura, ae, f.

incatenare 1 cateno, are. Syn: vincĭo. 2 in catenas conicĭo. 3 allicĭo, ere (transl).

incatenatura catenatĭo, onis, f. → incatenare.

incatramare → catramare.

incattivire depravo, are (transl); depravor (intr). Syn: in pravum pervenĭo.

incavalcatura superiectĭo, onis, f.

incavallare 1 superiacĭo, ere. Syn: impono; superpono. 2 crus cruri superimpono.

incavallatura capreoli, ōrum, m pl.

incavare incavo, are. Syn: cavo, are.

incavato cavus, a, um.

incavatura 1 cavatĭo, onis, f. 2 cavĭtas, atis, f. Syn: cavatura.

incavo 1 excavatĭo, onis, f. 2 sculptura, ae, f. Syn: scalptura. 3 cavum, i, n. Syn: cavĭtas; caverna.

incenerire 1 in cinerem redigo. 2 incendo, ere (transl). Syn: igne absumo; incendĭo deleo. 3 in cinerem redigor (intr). Syn: cineresco; deflagro.

incensamento 1 turificatĭo, onis, f. Syn: turis incensĭo. 2 adulatĭo, onis, f (transl). Syn: laudes, f pl; assentatĭo.

incensare 1 turifico, are. Syn: tus incendo; ~ do (arae); ~ sufflo. 2 adulor, aris (transl).

incensata → incensamento.

incensatore 1 turificātor, oris, m. 2 adulātor, oris, m (transl).

incensatura adulatĭo, onis, f (transl).

incensazione → incensamento.

incensiere turibulum, i, n. Syn: acerra.

incenso

incensurato 1 irreprehensus, a, um (ThLL). Syn: nota immunis; integerrimus [de homĭne agitur spectatis moribus insigni]. 2 iudicĭo immunis [praecipue in sermone forensi, de homĭne nulli iudicĭo obnoxĭo].

incentivo incentivum, i n.

inceppare 1 impedĭo, ire. Syn: praepedĭo; obsto [alicui rei impedimento sum; etĭam transl]. 2 cesso, are. Syn: alligor; praepedĭor [passive (intr) de armis vel machinamentis dicitur, quae, vitiata, moveri desinunt].

incerata 1 nautica segestrǐa f. Syn: impervĭa paenula nautica; cfr SVET., Aug., 83. 2 textum impervĭum, n. Syn: incerātum linteum.

incerato 1 incerātus, a, um. Syn: cerātus; illĭtus. 2 v, incerata 2.

inceratura ceratura, ae, f.

incespicare 1 offendo, ere [in aliquod obstaculum pedibus se impedire]. 2 offenso, are. Syn: haesito [praesertim in sermone].

incessanti (progressi dell'industrĭa) nova industrĭae incrementa.

incetta coemptĭo, onis, f.

inchiesta 1 recognitĭo, onis, f. Syn: inquisitĭo; investigatĭo. 2 quaestĭo, onis, f. Syn: recognitĭo [in re forensi].

inchiodamento 1 clavata confixĭo. f. Syn: clavata vinctĭo. 2 ossĭum confixĭo, f [in chirurgica medicina ossĭum fragmenta clavis coniungere].

inchiodare 1 configo, ere. Syn: clavis affigo. 2 affigo, ere (transl). Syn: vincĭo. 3 obstringo, ere (transl). Syn: comprehendo; retineo.

inchiodato 1 confixus, a, um. Syn: clavis affixus. 2 affixus, a, um (transl). Syn: defixus; vinctus. 3 obstrictus, a, um. Syn: haerens [in una eademque cogitatiōne defixus]. E.g. nefando spectaculo haesit (obstrictus est).

inchiodatura clavōrum confixĭo, f. Syn: ~ vinctĭo.

inchiostrare 1 atramento suppleo. Syn: instruo [in re typographica de machĭnis scriptorĭis vel formis apta atramenti copĭa replendis]. 2 atramento foedo. Syn: ~ oblino.

inchiostratore 1 opifex atramentarĭus, m [cfr subst 'atramentarĭum' ThLL]. 2 cylindrus atramentarĭus, m. Syn: fistula atramentarĭa [cylindrus in machinamento typographico atramentum spargens et distribuens].

inchiostrazione opera atramentarǐa f.

inchiostro atramentum, i, n; linimentum, i, n; - blu caeruleamentum, i, n;- rosso rubramentum, i, n.

inciampare 1 offendo, ere. Syn: offenso; incurro. 2 offenso, are (transl). Syn: haesito; cfr QUINT., inst., 10, 7, 10: « intersistentes offensantesque ».

inciampata pedis offensĭo, f.

inciampo offensatĭo, onis, f. Syn: obstaculum; offensĭo; impedimentum.

incidentale 1 fortuītus, a, um. Syn: temerarĭus [de re dicitur quae forte fit]. 2 subcisivus, a, um. Syn: secundarĭus [de re agitur minoris momenti]. 3 interposĭtus, a, um. Syn: interiectus [in grammatica dicitur de sententĭa, quae inter alĭas ad sensum explanandum intericitur]. 4 proposizione – interiectĭo, onis f (ThLL).

incidentalmente obiter; [incidenter]

incidente 1 casus, us, m [de re dicitur aspera gravique, necopinata]. 2 quaestĭo, onis f. Syn: iurgĭum [de contentiōne, quae inopinate in disceptatiōne excĭtatur]. 3 exceptĭo, onis, f [in sermone forensi]; meccanica dell' - ratĭo (alicuĭus) casus; - ferroviario casus ferriviarĭus, m (gravis, gravissimus); cfr Lal, 33, 1985, 48; - stradale casus viarĭus; cfr Lat, 34, 1986, 213; - sul lavoro adversus casus in opere, m.

incidenza 1 momentum, i, n. Syn: vis; pondus [de efficacitate in re aliqua dicitur]. 2 percussus, us, m [in re mathematica vel physica de puncto agitur, quod in angulo radĭus percutit]. 3 vectigalis iactura, f. Syn: pecuniarĭum intertrimentum [in re nummarĭa de imminutiōne agitur, quae propter tributa in proventibus vel in re familiari efficitur].

incidere 1 seco, are. Syn: incido; inseco; scalpo. 2 caelo, are [actĭo aliquid in metallo imprimendi]. 3 imprimo, ere (transl) [de cogĭtatione in mente defixa, vel de sono in discis radiophonicis signato]. 4 valeo, ere. Syn: pondus habeo.

incimurrito 1 malleo arreptus. Syn: male affectus [de animalibus gravedine narĭum laborantibus]. 2 pituitosus, a, um. Syn: muculentus.

incisione digitale incisĭo digitalis, f. [de disco sonoro peculiari more confecto].

incisività accuratĭo, onis, f. Syn: definitĭo; CIC., Brut., 238: «in inveniendis componendisque rebus mira accuratĭo. ».

incisivo 1 incisorĭus, a, um (ThLL). Syn: incidens; secans. E.g. dentes incisorii. 2 accurātus, a, um (transl]. Syn: definītus.

incisoria officina incisorǐa f.

incivile 1 incultus, a, um. Syn: ferus; barbarus [qui patrĭae consuetudinis excultos humanosque mores ignorat]. 2 inurbānus, a, um. Syn: rustĭcus; agrestis [homo natura brutus illepidusque].

incivilimento morum mitigatĭo, f. Syn: mansuefactĭo; humanitatis formatĭo; ~ institutĭo.

incivilire mansuefacĭo, ere. Syn: excolo (mores); expolĭo.

inciviltà 1 feritas, atis, f. 2 inhumanĭtas, atis f. Syn: rusticĭtas; barbarĭa (barbarĭes).

inclassificabile enormis, e. Syn. descriptiōni abhorrens; a descriptiōne ~.

incline ai piaceri libidinosus, a, um.

inclusivo comprehensivus, a, um. Syn: includens; comprehendens.

incluso inclusus, a, um. Syn: comprehensus; [inclusive].

incoercibile coërcitiōnis impatiens. Syn: irrefrenabĭlis.

incoercibilità coercitiōni obstantĭa f. Syn: ~ repugnantĭa, ae f; ~ renisus.

incoerente inconstans, antis. Syn: discrepans; incongruens; sibi repugnans.

incoerenza inconstantǐa ae, f. Syn: discrepantĭa, ae f; incongruentĭa, ae, f.

incognita 1 incognĭtum, i, n (math). 2 aliquid incognitum, n (transl). Syn: res nova incertaque.

incollaggio conglutinatĭo onis, f.

incollare conglutino, are. Syn: glutino.

incollatura 1 conglutinatĭo,, onis, f. Syn: glutinamentum [de partĭum coniunctiōne glutine interposito]. 2 conglutinatiōnis (glutinamenti) pars [de puncto in quo duae partes glutine coniunguntur]. 3 equinum collum, n. Syn: colli mensura, ae f; ~ longitudo [in equitatiōne agitur de capitis et colli mensura in equo].

incolonnare 1 agmen instruo. Syn: ~ dispono [in re militari, dicitur de militibus]. 2 (directe) lineo. Syn: ~ ordino [de rebus recte ad perpendiculum disponendis; e.g. de numĕris].

incolonnatore machinatĭo lineatorǐa f. Syn: instrumentum littĕris lineandis [adi « lineatorĭus » de verbo temporali «lineo»].

incolore 1 incolor, oris. Syn: coloris expers. 2 exsanguis, e (transl). Syn: exilis [de re enervata et elumbi; e.g. de genere dicendi].

incolpare reum facere

incombente 1 imminens, entis. Syn: instans. 2 litis instrumentum, n [in sermone forensi dicitur de tabulis quae ad causam cognoscendam pertinent].

incombenza munus, ĕris, n. Syn: offi��um; negotĭum; provincĭa.

incombustibilità ignibus obstantǐa f. Syn: flammae victrix natura.

incombusto igne invictus. Syn: haud combustus; igne inviolātus.

incommensurabile incommensurabĭlis, e; cfr ThLL.

incommensurabilità incommensurabilitas, atis, f [cfr 'incommensurabĭlis' ThLL].

incommerciabilità nulla venalitas, f ; CASSIOD., var., 7, 32: «Venalĭtas cuncta dissolvitur». Syn: nimĭa pretiosĭtas.

incomparabile

incompatibile 1 repugnans, antis. Syn: abhorrens; alienus. 2 insolubĭlis, e [in mathematica dicitur de aequatiōnum ordine inter se repugnantĭum, quae fieri non potest ut solvantur].

incompatibilità 1 discrepantǐa ae, f. Syn: repugnantĭa, ae f; dissensĭo [dicitur cum nullo pacto homines aut res una esse possunt]. 2 insolubilitas, atis, f [in mathematica in aequatiōnum ordine dicitur, quae solvi non possunt].

incompetente 1 imperītus, a, um. Syn: indoctus; rudis; ignarus. 2 incongruus, a, um. Syn: illegitimus; iuris (potestatis) expers (in sermone forensi plerumque).

incompetenza 1 inscitǐa ae, f. Syn: inscientĭa, ae f; imperitĭa, ae f; ignorantĭa. 2 nullum ius, n. Syn: nulla potestas; nulla auctorĭtas [nullum ius iudicandi vel cognoscendi de aliqua re; in sermone forensi].

incompiutezza imperfectĭo, onis, f. Syn: nulla perfectĭo.

incompiuto imperfectus, a, um. Syn: infectus.

incompletezza ieiunitas, atis, f. Syn: infrequentĭa, ae f; exilĭtas.

incompleto truncus, a, um. Syn: mutilus; exilis; mancus.

incomprensibile incomprehensibĭlis, e. Syn: perplexus; tectus; singularis; incredibĭlis.

incomprensione difficultas, atis, E Syn: nulla indulgentĭa, ae f; inclementĭa, ae f; incommodĭtas.

incompreso 1 non intellectus [de re, quae intellegi non potuit]. 2 minoris habĭtus, m. Syn: non satis probātus; neglectus [de homĭne qui minoris fit quam pro sua virtute].

incomprimibile impotens, entis. Syn: indomĭtus; immodĭcus.

incomprimibilità compressiōni obstantǐa f. Syn: pressiōni repugnantĭa.

incomputabile inaestimabĭlis, e. Syn: haud computabĭlis; innumerabĭlis.

incomunicabile incommunicabĭlis, e (ThLL).