Iacôbus -I

incunabolista incunabulōrum typographicōrum studiosus, m.

incunabolistica incunabulōrum typographicōrum descriptĭo, f.

incunabolo incunabula typographica, n pl. Syn: typographicae artis primordĭa; antiquissimum typographicum experimentum.

incuneare 1 medĭum (aliquid) figo. Syn: ~ imprimo; laboriose interpono; aegre ~. 2 cuneis firmo. Syn: ~ solido. 3 perrumpo, ere (refr); cfr CAES., Gall., 6, 40, 2. Syn: locum vi occupo; perrumpendo consido; insinuor.

incupimento 1 fuscatĭo, onis, f. Syn: pulligĭnis inductĭo. 2 pulligĭnis assumptĭo, f. Syn: pulligĭnis susceptĭo. 3 frontis contractĭo, f (transl). Syn: vultus obnubilatĭo.

incupire 1 obscurefacĭo, ere. Syn: fusco; nigro; nigrifĭco; obscuro. 2 fusco, are (refr). Syn: nigresco, obscuror. 3 frontem contraho (transl). Syn: minacem. vultum sumo; vultu obnubĭlor.

incurvabile 1 curvabĭlis, e. Syn: flexibĭlis; cfr OV., am., 3, 3, 29; lentus; qui curvari potest. 2 incurvabĭlis, e. Syn: rigĭdus; cfr VERG., Aen., 10, 346; inflexibĭlis.

incurvamento 1 incurvatĭo, onis, f. Syn: curvatĭo; curvedo; sinuatĭo; flexĭo; inflexĭo [de actu curvandi]. 2 curvamen, ĭnis, n; cfr OV., met., 2, 130. Syn: curvatura, ae, f; cfr ibidem, 108; flexa, ae f; cfr LUCR., 4, 336; incurvĭtas; curvor; curvĭtas; sinuamen [de effectu vel de statu].

incurvato incurvātus, a, um; cfr OV., met., 6, 245: « incurvāta dolore membra ». Syn: curvātus; flexus; prostrātus; demissus.

incurvatura → incurvamento.

incustodito incustodītus, a, um; cfr MART., 1, 34, l. Syn: intutus; cfr LIV., 5, 45, 2; improtectus; cfr AMM., 24, 1, 4; incautus; indefensus; inobservātus; custodis expers; custode carens; nulla custodĭa praedĭtus; nullo praesidĭo instructus; neglectus; sine custodĭa.

indaffarato negotiis obrutus. Syn: ~ immersus; ~ abdĭtus; ~ districtus; in negotiis defixus; negotiosus.

indagatore 1 inspector, oris, m. Syn: perscrutātor; examinātor; sciscitātor; explorātor; scrutātor; quaesitor; indagātor; investigātor. 2 exploratorĭus, a, um. Syn: interrogatorĭus; percontativus; scrutabundus; penetrabĭlis; acutus; curiosus.

indagine 1 inspectĭo, onis, f. Syn: consideratĭo; examinatĭo; tractatĭo; perscrutatĭo; exploratĭo; indagatĭo; investigatĭo. 2 inquisitĭo, onis, f; cfr TAC., ann., 13, 43. Syn: iudiciarĭa exquisitĭo; sontis (sontĭum) vestigatĭo; quaestĭo; cognitĭo.

indebitamento 1 mutuatĭo, onis, f. Syn: aeris alieni conflatĭo; ~ ~ assumptĭo; ~ ~ acceptĭo. 2 ~ ~ summa, f. Syn: universa debĭta.

indebitare 1 debitis onero. Syn: ~ gravo; debitorem (debitricem) facĭo; mutuari cogo. 2 aes alienum conflo (refr); cfr SALL., Catil., 14, 2. Syn: debitor (debitrix) fio; mutuor; aes alienum facĭo.

indebitato obaerātus, a, um; cfr SVET., Iul., 46. Syn: debens; cfr LIV., 6, 27, 3; debitor (debitrix); aere alieno obrutus; ~ ~ demersus; ~ ~oppressus; obligātus; pecunĭae reddendae obligātus; pecunĭam mutuātus.

indebito 1 illegitimus, a, um. Syn: illicĭtus; cfr TAC., ann., 13, 51; usurpatorĭus; inconcessus; non legitĭmus. 2 immerĭtus, a, um; cfr OV.,fast., 2, 42. Syn: illaborātus [id est sine labore meritove impetrātus]; nullo nisu impetrātus; gratuito concessus; indebĭtus; inopportunus; indecens; indecorus; intempestivus.

indebolimento 1 hebetatĭo, onis, f. Syn: languor; TER., Haut., 807; enervatĭo; minoratĭo; vigoris amissĭo; debilitatĭo; attenuatĭo. 2 lenimentum, i, n. Syn: mitigatĭo [phonetice].

indebolire 1 enervo, are; cfr OV., met., 4, 286. Syn: solvo; cfr VERG., georg., 4, 199; hebeto; attenuo; languefacĭo. 2 evigesco, ere (refr; intr); cfr TERT., anim., 38. Syn: devigesco; cfr IDEM, anim., 27; enervor; vigorem amitto; relanguesco.

indecifrabile 1 ininterpretabĭlis, e; cfr TERT., adv. Val., 14. Syn: inexplanabĭlis; inexsolubĭlis; inintellegibĭlis; inextricabĭlis; inexplicabĭlis [de rebus, praesertim de scriptis]. 2 ambiguus, a, um. Syn: contortus; tortuosus; aenigmatĭcus; incognoscibĭlis; occultus; tectus [de personis eorumque moribus].

indecifrato ininterpretātus, a, um. Syn: inexplanātus; inexplicātus; non explicātus.

indefettibile indefectibĭlis, e; cfr ThLL 'indefectibiliter'. Syn: inexstinguibĭlis; inconsumptibĭlis; perennis; constans; indeficiens; cfr TERT., adv. Iud., 14; inexhaustus; numquam deficiens; numquam defuturus.

indefettibilità perennĭtas, atis, f. Syn: integra perpetuĭtas; indeficientĭa, ae, f; aeternĭtas; constantĭa.

indefinibilità indefinibilitas, atis, f [cfr ‘indefinibĭlis’ ThLL].

indefinitezza indefinitĭo, onis, f; cfr ThLL. Syn: ambiguĭtas; indeterminatĭo.

indeformabile indepravātus, a, um; SEN., epist., 76, 19: « una indepravata virtus est ». → ingualcibile.

indeformabilità nulla formae mutabilĭtas, f.

indeiscente indehiscens, entis (adi; bot.).

indeiscenza indehiscentǐa, ae, f (bot).

indelicatezza illiberalitas, atis, f. Syn: nulla reverentĭa, ae f; importunĭtas; inurbanĭtas.

indelicato parum reverens (adi). Syn: inurbānus; inhumānus; illiberalis.

indemoniato 1 a daemonĭo obsessus (part et adi). Syn: lymphātus. 2 daemoniacus, a, um. Syn: lymphatĭcus; LIV., 10, 28, 10: « velut lymphatĭcus pavor »; CURT., 4, 12, 14: « quippe lymphati trepidare coeperunt ».

indenne indennis, [indemnĭtas]; suum statum tenens.

indennità 1 indemnitas, atis, f; CIL, 111, 12044 (= 13569), 40: « interpellato rectore provincĭae ad indemnitatem sui conservandam contra eos qui fraudem commiserint ». 2 retributĭo, onis, f; AUG., civ., 22, 23: « ne inimicitĭae provocent ad retributiōnem mali pro malo ». Syn: solutĭo compensativa. 3 emolumentum, i, n; CIC., Mil., 32: «boni nullo emolumento impelluntur in fraudem ». Syn: merces; honorarĭum.

indennizzare indemnitatem confero. Syn: retribuo; LIV., 2, 41, 8: « iubere pro Siculo frumento pecunĭam acceptam retribui populo ».

indennizzo → indennità 2.

inderogabile inderogabĭlis, e (ThLL). Syn: irrevocabĭlis; stabĭlis.

inderogabilità immutabilĭtas, atis, f (ThLL).

indescrivibile inenarrabĭlis, e. Syn: infandus; cfr VERG., Aen., 2, 3.

indeterminabilità indeterminabilĭtas, atis, f [cfr ' indeterminabĭlis ' ThLL].

indeterminatezza 1 ambiguum, i, n; TAC., ann., 1, 11 : « in... ambiguum magis implicabant ». Syn: incertum. 2 inconstantǐa ae, f; CIC., Att., 16, 7, 3: « nemo doctus umquam ... mutatiōnem consilii inconstantĭam dixit esse ».

indeterminativo 1 non determinativus [cfr ThLL] 2 infinītus, a, um (gramm); VARRO, ling., 10, 30: « finita, ut ' hic ', ' haec ', infinita, ut ' quis (et) quae ' ».

indeterminato 1 indeterminātus, a, um (ThLL). Syn: indefinītus; GELL., 16, 2, 3: « indefinītus inexplicabilisque sermo fiet, nisi interrogationibus responsionibusque... fuerit determinātus ». 2 non constitutus (part et adi). 3 incertus, a, um. 4 indefinitum, i, n.

indeterminazione 1 haesitatĭo, onis, f Syn: dubitatĭo; fluctuatĭo; titubatĭo. 2 incertum, i, n; PLAUT., Pseud., 759: «quidquid incerti mi in animo prius aut ambiguom fuit, nunc liquet».

indeterminazione indeterminatiōnis ratĭo, onis (phys.)

indeterminismo indeterminismus, i, m (phil). Syn: acrisia, ae f; √Graec. a) = part. priv. et kri/sij = iudicĭum.

indeterministico ad indeterminismum pertinens.

indiana linum Indicum, n. Syn: textile Indicum; textum ~ .

indianismo locutĭo Indica, f. Syn: Indismus, i.

indianista Indiolǒgus, i, m.

indianistica Indiologǐa, ae, f.

indianistico Indiologĭcus, a, um.

Indiano 1 Indĭcus, a, um. Syn: Indus. 2 → Amerindio.

indiavolamento rabĭes, ei, f. Syn: furiae, ārum, f pl.

indiavolare 1 turbo, are. Syn: perturbo; confundo; effero. 2 furo, ere (refr). Syn: rabĭo.

indiavolato furens, entis. Syn: lymphātus; effrenus; rabidus.

indiavolire 1 diabolĭcus fio; LUCIF., reg. apost., 3: diabolicis hominibus ». 2 furore inflammor.

indicare (Litterae) suadent.

indicazioni ex tenore [infra adumbrato].

Indice index, icis, m; - di ascolto index audientĭum, m.

indicizzare ad variantem indicem refero.

indicizzazione ad variantem indicem relatĭo, f.

indico → indiano; - antico palaeoindica lingua, f.

indifendibile 1 non defensibĭlis; cfr ThLL.

indifferente lentus, a, um; exsors, rtis.

indifferentismo indifferentismus, i, m.

indifferenza indifferens animus, m. Syn: contemptĭo; contemptus; despicientĭa, ae, f; incurĭa.

indifferenziabile indiscrētus, a, um. Syn: indiscriminabĭlis.

indifferenziato indiscrētus, a, um.

indifferibile dilatiōnis impatiens. Syn: instans; non proferendus.

indigenato autochthonis (autochthonum) condicĭo, f.

indigeno autochthon, onis, m. Syn: indigena, ae, m e f; patrĭus.

indigenza

indigeribile 1 difficilis concoctu; PLIN., nat., 23, 147: « (nuclei) sunt... difficiles concoctu »; cfr CIC., fin., 2, 64: « cibus facillimus ad concoquendum ». 2 intolerabĭlis, e (transl); CIC., Att., 16, 14, 1: «vides intolerabilem Antonĭum ». Syn: vix ferendus.

indigeribilità difficultas concoquendi, f.

indigestione 1 crudĭtas, atis, f; cfr CELS., 1, 10, l. 2 satietas, atis, f (transl).

indimostrabilità ratĭo indemonstrabĭlis.

indimostrato indemonstrātus, a, um; cfr ThLL. Syn: inexpertus; LIV., 28, 18, 10; non confirmātus.

indipendente non obnoxĭus. Syn: liber; sui iuris (gen); solutus.

Indipendente independens, entis.

indipendentismo studĭum obnoxietatis abolendae, n; ~ ~ auferendae. Syn: ~ ~ suis iibus vivendi.

indipendentista fautor obnoxietatis abolendae, m; ~ ~ auferendae. Syn: fautor suis iibus vivendi facultatis.

indipendentistico proprĭus studii obnoxietatis auferendae.

indipendenza nulla obnoxietas, f; libĕrum esse illum omni a lege.

indirettamente oblique.

indiretto 1 obliquus, a, um. Syn: transversus. 2 circuitiōne dictus. 3 obliquus, a, um (gramm). E.g. oratĭo obliqua; enuntiātum obliquum.

indirizzare 1 dirigo, ere. Syn: diverto, ere. 2 adeo, ire (refr). 3 invito, are. Syn: animum converto. 4 (epistulam) inscribo.

indirizzario index inscriptiōnum cursuahum, m; ~ emptōrum.

indirizzo 1 inscriptĭo cursualis, f. 2 cursus, us, m. Syn: propensĭo; ratĭo; voluntas. 3 appellatĭo, onis, f. Syn: nuntĭus: inscriptoria machina [addressing machine].

indisciplina indisciplinatĭo, onis, f; cfr ThLL. Syn: nulla disciplīna; inordinatĭo.

indisciplinatezza → indisciplīna.

indisciplinato 1 indisciplinātus, a, um (ThLL). Syn: immodestus. 2 rudis, e; QUINT., inst., 1, 2, 27: « cum (magister) adhuc rudia tractabit ingenia ». Syn: incondĭtus; intemperans.

indiscreto inconsultus, a, um; CIC., Deiot. 16: «homo inconsultus et temerarĭus ; SEN., benef., 1, 4, 2: « ne sub specie benignitatis inconsulta facilĭtas placeat ». Syn: incautus.

indiscrezione 1 inconsulti mores, m pl. 2 inconsulta verba, n pl. Syn: immodeste dictum; ~ factum; animus intemperans; prodigĭo secretōrum; petulantia linguae.

indiscriminabile indiscriminabĭlis, e; cfr CLAUD. MAM., anim, 2, 10,

indiscriminatamente indiscriminatim

indiscriminato indiscrētus, a, um. Syn: indiscriminātus.

indiscusso 1 indubitātus, a, um. Syn: sine controversia; controversia non recipiens. 2 indiscussus, a, um.

indiscutibile sine controversia. Syn: indubitabĭlis, e.

indispensabile 1 pernecessarĭum, ii, n. 2 pernecessarĭus, a, um; necessarĭus, a, um.

indispensabilità necessĭtas, atis, f.

indisponente molestus, a, um; PLAUT., Capt, 272: «non multum molesta servĭtus ». Syn: gravis.

indisponibile impromptus, a, um. Syn: non in promptu; imparātus; non parātus.

indisponibilità nulla facultas, f. Syn: nulla copia, f.

indisporre averto, ere. Syn: alieno; inimico.

indisposizione 1 brevis aegrotatĭo, f; SEN., epist., 95, 22: «diutinam aegrotatiōnem balneo... laxare». 2 animus alienus, m. Syn: malevolentǐa; voluntas aliena; incommoda valetudo, inis f; indispositĭo.

indisposto 1 infirmus, a um; cfr CIC., ad Q. fr, 2, 8, 2. 2 aversus, a um; cfr HOR., sat., 1, 5, 29.

indissolubilità indissolubilĭtas, atis, f.

indistinguibile indistinctus, a, um. Syn: indiscriminabĭlis.

indistruttibile indelebĭlis, e; OV., met., 15, 876: « nomen... erit indelebĭle nostrum ». Syn: perennis.

indistruttibilità condicĭo indelebĭlis, f.

indisturbato inturbātus, a, um; PLIN., paneg., 64, 2: « sedit... consul principe ante se stante, et sedit inturbātus, interrĭtus».

indivia seris, idis, f; √Graec. se/rij. Syn: intibus, m f; intiba, n pl.

individuale 1 proprĭus, a, um; CAES., Gall., 6, 22, 2: «neque quisquam agri modum certum aut fines habet proprĭos». Syn: individualis (Lat. med. aet.). 2 singularis, e; CIC., inv., 1, 40: « singulare... est, quod aliqua de causa privatim alicui solet accidere, ut nuptiae».

individuali e collettivi singulōrum universorumque.

individualismo 1 individualismus, i m (phil). 2 sui commodi studĭum, n. Syn: nimĭus effrenātus amor sui. 3 singulōrum hominum praevălens pondus, n.

individualista 1 singulōrum fautor, m. 2 sui commodi effrenātus fautor, m; suis finibus saeptus.

individualistico 1 individualistĭcus, a, um (phil). 2 sui commodi studiosus.

individualità 1 individualĭtas, atis, f (Lat. med. aet.). Syn: singularĭtas. 2 proprietas ingenii, f; QUINT., inst., 2, 8 1 6 « proprietates ingeniōrum ». 3 personalĭtas, atis, f; cfr PETR. CHRYS., serm. 88; PAUL. NOL., epist., 21, 4.

individualizzare 1 singillatim perspicĭo. 2 singulis rem accommŏdo.

individualmente singillatim; CAES., Gall., 5, 52, 4: «centuriōnes singillatim tribunosque militum appellat»; singulatim.

individuare 1 sigula definĭo. Syn: norninatim circumscribo. 2 deprehendo, ere. Syn: invenĭo.

individuazione singularis definitĭo, f. Syn: circumscriptĭo.

individuo 1 homo singulus, m. Syn: singularis homo; quivis unus. 2 individuus, a, um. Syn: singularis.

indivisibilità indivisibilĭtas, atis, f (Lat. med. aet.).

indoeuropeistica Indoeuropaeārum linguārum studĭum, n. Syn: disciplīna Indoeuropaea.

Indoeuropeo 1 Indoeuropaeus, a, um. 2 Indoeuropaeus, i, m; Indoeuropaea, ae, f.

Indole secondo l'- pro moribus.

indolore indolorĭus, a, um (ThLL).

indorare la pillola minus amārum reddere quidquid.

indossatore indutor, oris, m; AUG., c. Faustu, 8, 2: «talĭum fabulārum sordidus sartor aut mendīcus indutor».

indossatrice indutrix, icis, f [cfr ‚indutor’].

indotto 1 derivatĭo, derivātus

indottrinamento eruditĭo factiosa, f.

indottrinare factiose erudĭo.

indovinelli porsi - positis invicem quaestiunculis.

indovino coniector, oris, m.

induismo Hinduismus, i, m.

indulgenza

indùlgere indulgeo, es, ere.

indulto

industria machinalis industrǐa f; cfr EGGER, Serm. Lat. Hod., 119. Syn: quaestuosa industria; [industrĭa, ae f.]; officina, fabrica, ergasterĭum; -e concorrenti operosa artificia quae inter se aemulant.

industriale 1 ad machinalem industrĭam pertinens (adi). 2 machinalis industriae ergolăbus, m.

industrialismo machinalis industriae dispensatĭo, f.

industrializzare machinalem industrĭam induco. Syn: quaestuosam ~ ~.

industrializzato quaestuosa industria provectus; cfr AAS, 73, 1981, 621. E.g. natiōnes quaestuosa industria provectissimae; - società societates quaestuosa industria potentes, f pl; cfr AAS, 73, 1981, 629; ~ ad quaestuosae industriae incrementa provectae.

industrializzazione machinalis industriae inductĭo, f; cfr AAS, 73, 1981, 588; quaestuosae industriae

ineccepibile irreprehensibĭlis, e. Syn: indubitabĭlis; rectus; integer.

inedificabile vetĭtae aedificatiōnis (gen).

inedificabilità vetĭta aedificatĭo, f.

ineguagliabile → impareggiabile.

ineleggibile non electilis, e; ~ eligibĭlis.

ineleggibilità nulla electiōnis facultas, f.

inequivocabile nullatenus ambiguus.

inerbare herba vestĭo (aliquid); herbam obduco (alicui).

inerenza coniunctĭo, onis, f. Syn: congruentia, ae, f.

inerranza inerrantĭa, ae, f.

inesaudibile non exaudibĭlis, e.

inesigibile non exigibĭlis, e. → esigibile.

inesigibilità nulla exigendi facultas, f. → esigibilità.

inesploso non displosus.

inespresso non expressus; ~ dictus. Syn: tacĭtus.

inettitudine ineptitudo, ĭnis, f; cfr ThLL. Syn: imperitĭa, ae f; imbecillĭtas; inscitĭa.

inevaso non expedītus.

inevitabile necessarĭus.

inevitabilmente quasi e necessitate.

inezia mellītus verbōrum globulus, i, m.

infallibile infallibĭlis, e (Lat. med. aet.). Syn: falli nescĭus; errōrum omnĭum expers.

infallibilità infallibilĭtas, atis, f (Lat. med. aet.).

infallibilmente infallibilĭter (Lat. med. aet.).

infalsificabile incorruptibĭlis, e.

infantilismo 1 infantilismus, i, m (Lat. med. aet.). Syn: infantilis indolis retentĭo. 2 infantilis se gerendi ratĭo, f. Syn: simplicĭtas infantilis.

infarto infarctus, us, m myocardii (med.)

infaticabile infatigabĭlis, e; cfr ThLL. Syn: assidŭus; pertĭnax; impĭger.

infaticabilità assiduĭtas, atis, f; CIC., Att., 12, 33, 2: “et paedagogi probĭtas et medĭci assiduĭtas et tota domus in omni genere dilĭgens me rursus id suspicari vetat” 5. Syn: impigrĭtas.

infaticabilmente infatigabilĭter; cfr ThLL. Syn: assidŭe; pertinacĭter; impĭgre.

infatuato (aliqua re) captus (part et adi). Syn: studĭo incensus; elātus; amātor sui.

infatuazione nimĭum studĭum, n. Syn: nimia admiratĭo.

infeltrimento textilis densitas coactiliarĭa, f Syn: spissamentum; spissatĭo.

infeltrire coactilis fio. Syn: denseor; spissor; in densitatem coeo; PLIN., nat., 35, 178: « spissant et in densitatem coeunt »; duresco.

inferiorità gradus inferĭor, m. Syn: inferĭor condicĭo; ~ fortuna; ~ ordo; ~ locus; humilĭtas.

Infermiccio valetudine infirmĭor. Syn: imbecillĭor; aegroticĭus (ThLL).

Infermiera aegrōrum ministra, f.; nosocoma, ae, f.

Infermiere aegrōrum minister, m; infirmarĭus, ii, m (subst.).

infermieristico ad valetudinarĭum spectans. Syn: quod ad valetudinarĭum pertinet.

inferriata clatri, ōrum, m pl. Syn: cancelli; transenna.

infertilità → sterilità.

infervoramento inflammatĭo, onis, f; CIC., de orat., 2, 194: «audivi poëtam bonum nemĭnem... sine inflammatiōne animōrum exsistere posse ». Syn: excitatĭo; incitatĭo.

infervorare 1 excito, are. Syn: accendo; incendo. 2 ardesco, ere (refr). Syn: fervesco; incendor; CIC., Tusc., 1, 2: «omnes incendunt ad studia gloria».

infestamento infestatĭo, onis, f. Syn: vastatĭo; populatĭo; depopulatĭo.

infestante infestus, a, um. Syn: noxĭus, a, um.

infettivo contagiosus, a, um; VEG., mulom., 5, 70: «Scabĭes contagiosa est et transit in plures ». Syn: tabidus; corruptus; SVET., Tib., 51: « complurĭum diērum mora corrupto demum et tabido corpore »; transmissibĭlis, e; infectiosus (med.).

infezione contagĭo, onis, f. Syn: contactus; PLIN., med., 1, 18: « eos (lichenosos) osculari non oportet, quonĭam contactus perniciosus est »; contaminatĭo; corruptĭo; vitĭum.

infezione inficiscens

infiacchimento debilitatĭo, onis, f. Syn: virĭum defectĭo; CIC., Cato, 29: « ipsa ista defectĭo virĭum adulescentiae vitiis efficitur »; virĭum deminutĭo.

infiacchire debilito, are. Syn: frango; enervo; hebeto.

infiammabile ad exardescendum facĭlis. Syn: igni concipiendo aptus.

infiammabilità nata (rei) ad exardescendum apta, f.

infiammativo → infiammatorio.

infiammatorio infiammatorĭus, a, um [cfr 'inflammātor' ThLL]. Syn: qui, quae, quod inflammatiōnis causa est.

infiascare in lagoenis vinum condo; in lagoenas vinum infundo.

infiascatura in oenophŏra vini infusĭo, f. Syn: in lagoenas vitreas vini condĭtura.

infilaperle linea, ae, f. → infilzata.

infilare insero, ere; QUINT., inst., 2, 20, 3: « qui grana cicĕris ex spatĭo ... missa in acum continuo inserebat»; MACR., sat., 7, 13, 6: « cur eum (anulum) alienae manui et digito, et non huic gestamĭni deputatis potĭus inseret». Syn: immitto.

infilata serĭes, ei, f. Syn: continuatĭo; ordo; - di stanze continuata cubicula, n pl.

infiltramento manatĭo, onis, f. Syn: penetratĭo.

infiltrarsi permeo, are. Syn: transmeo; irrepo; PLIN., 26, 3: «Irrepsit haec lues in Italĭam ».

infiltrazione manatĭo, onis, f. Syn: penetratĭo; permeatĭo; percolatĭo.

infilzamento perforatĭo, onis, f. Syn: transfossĭo, nis f; perfossĭo, nis f.

infilzare transfigo, ere. Syn: transfodĭo; perforo.

infilzata serĭes, ei, f. Syn: linea, ae, f; SCAEV., dig., 34, 2, 40, 2: «ex ornamentis lineas duas ex margaritis »; ULP., dig., 9, 2, 27, 30: « ut pertusis (margaritis) in linea uteretur »; ordo; continuatĭo; RHET. HER., 4, 12, 18: « fugere oportet longam verbōrum continuatiōnem ».

infilzato transfossus, a, um. Syn: transfixus; confossus.

infinestrare (aliquid) margine munĭo.

infinestratura marginatĭo, onis, f [cfr PLIN., nat., 35, 154].

infingardaggine pigritĭa, ae, f. Syn: ignavia, ae, f; inertĭa, ae, f; segnitĭes; desidĭa, ae, f; torpor; socordĭa, ae, f; vecordĭa.

infingardo piger, gra, grum. Syn: ignavus; segnis; deses; socors; vecors.

infingersi simulo, are. Syn: dissimulo; mentĭor; fingo; CIC., episi., 3, 12, 2: « eum te esse finge, qui sum ego ».

infingimento simulatĭo, onis, f. Syn: dolus; mendacĭum.

infinitesimale (calcolo) ratĭo in infinitum producta, f.

infinitesimo infinītus, a, um. Syn: minimus.

infinitezza infinitĭo, onis, f; CIC., fin., 1,21: «infinitĭo ipsa, quam a)peiri/an vocant, tota ab illo (Democrito) est».

infinitistico infinitistĭcus, a, um.

infinocchiare fraude capĭo (aliquem); dolo ~ (~) decipĭo; eludo; ludifico(r); TER., Eun., 717: « siquidem tu me..., nebulo, ludificabere ».

infinocchiatura ludificatĭo, onis, f. Syn: illusĭo; deceptĭo.

infiocchettare floccis orno (aliquid); ~ (aliquid) spargo.

infiochire irraucesco, ere (irraucĭo, ire). Syn: raucus fio; CIC., de orat., 1, 259: « nos (oratores) raucos saepe attentissimi audiri video... at Aesopum, si paulum irrauserit, explodi ».

infiorare floribus orno.

Infiorata floribus exornatĭo, f; ~ aspersĭo.