İÇİndekiler biRİNCİ BÖLÜm giRİŞ

5. 9 Boşanma ve Ayrılma

Türkiye boşanma sayısı çok az olan, son otuz yılda onbinde 3-8 arasında boşanma oranı gösteren ülkelerden biri olarak görülmektedir. Ancak kırsal kesimdeki dini nikah ile olan evliliklerin sayısı ve bu sayıları bilinmeyen evliklerdeki çocukların durumlarının ne olduğu resmi kayıtlarda yansıtılmamaktadır. (YörükoğluA. 1983) son on yılda ise boşanma sayısında hızlı bir yükselme görülmektedir. İngiltere’de ilkokullarda yapılan bir çalışmada, çocukların %80’den fazlasının özana-babasının birinin ya da ikisinin de olmadığı görülmüştür. Bir başka çalışmada da Minnesota’da 1980’lerde yapıldı. Eyalet çapında tüm okul çocuklarının 1/8’den çoğu parçalanmış bir aile ortamında yaşadığı tespit edilmiştir. 1970’li yıllarda Wight adasında yaşayan 9-11 yaş arası çocukların %25’inin ana-babasından yoksun yaşadığı araştırmalarla belirlenmiştir. 1980 yılı verilerine göre tüm dünya çocuklarının 1/8’i yalnız anne ya da babasının bulunduğu ailelerde yaşamaktadır(www.bursapsikolog.org/bosanma-ve-cocuk/).

Son on yılda Amerikan aileleri dramatik bir biçimde değişmiştir. Çocukların evli olmayan çiftler, tek ebeveynli aileler ya da büyük anne ve/veya büyük babaları tarafından bakılmaları giderek artmaktadır. (D. Cohn&Cohen, 2001). Tek ebeveyn ile yaşayan çocukların oranı 1999 yılında %27’ye yükselmiştir ("America's Children:Key National Indicators ofwell Being," 2000) ve bunların yaklaşık %60’ı da babaları ile yeterince vakit geçirememektedirler (DADS of Tennessee, Inc., 2000). Bu durum oldukça sıkıntılıdır, çünkü yapılan araştırmalar göstermektedir ki babası olmadan büyüyen çocuklar, maddi durumları iyi olsa bile, muhtemelen daha endişeli, arkadaşları ile iyi geçinememekte, hiperaktivite gibi çeşitli sorunlar yaşamaktadırlar. Ayrıca %75’i profesyonel desteğe gereksinim duymaktadır ve okulda sınıf tekrarı yapma oranları iki kat daha fazladır (DADS of Tennessee, Inc., 2000).

Hapishanede bir ebeveynin olması önemli bir risk unsurudur; çünkü hapishanede ebeveyni olan çocukların suça karışma oranları beş kat daha fazladır (Sniffen, 2000). Gözlemler ve çalışmalar boşanmış ailelerde çocuklarda görülen değişiklikler pek çok bakımdan ayrılan veya boşanan ana

20

babalardaki değişikliklere koşut olduğunu göstermektedir.Genellikle ayrılığı izleyen dönemde duygusal, davranışsal bozukluklar artmış, fakat iki yıl sonraki denetimlerde yavaş yavaş bu bozuklukların düzeldiği görülmüştür.