İçindekiler böLÜm böLÜm böLÜM 4 BÖLÜM 5

24. BÖLÜM

Yakalanmalarının üzerinden yaklaşık dört ay geçmişti. Mahkemece hazırlanan iddianamenin ellerine ulaşmasıyla mahkemeye çağrılmışlardı. Hamdullah ve Orhan aynı koğuşta Hüseyin ayrı koğuşta kalıyordu.

Gençler sabah erken uyanmış, hazırlanmışlardı. Kahvaltılarını yaparlarken gardiyan tarafından çağrılıp koğuştan mahkemeye götürülmek üzere çıkarıldılar. Koridorda; mahkemeye gitmek üzere başka tutuklular da bulunmaktaydı. Hüseyin de çıkmıştı. Tutuklular merhabalaşıp hal hatır sorduktan sonra yavaş yavaş mahkemeye gitmek için cezaevinin çıkışına doğru ilerlemeye başladılar.

Tutuklular sıkı bir aramadan ve X-ray cihazından geçirildikten sonra Ring denilen tutuklu aracına binmek üzere kapıdan çıkıp sağa ve sola dizilmiş silahlı askerlerin arasından geçerek arabaya bindiler.

DGM’ye gitmek üzere yola çıktılar. Sayıları 10 kişi idi. Cezaevinden çıktıktan sonra arabalardaki küçük pencereciklerden dışarıyı seyretmek için birkaç kişi ayağa kalkıp pencerelerden dışarıyı seyretmeye başlamıştı. Aralarında yaklaşık 5 yıl tutuklu bulunup hâlâ yargılananlar bile vardı. Hamdullah da pencereye yöneldi. Dışarıyı seyre dalmışlar ve konuşuyorlardı. İçlerinden yaklaşık beş sene tutuklu bulunanlardan biri diğer arkadaşına latifeli olarak şöyle dedi:

-Görüyor musunuz, zindanın dışında gerçekten hayat varmış. Bazen arkadaşlar söylüyorlardı da inanmıyordum.

Bu sözüne karşılık diğer biri:

-Baksana bunlar da bizim gibilermiş. İki ayak üstünde yürüyorlar. Allah Allah demek ki gardiyanların ve bizlerin dışında başka insanlar da yaşıyormuş!

Yaptıkları karşılıklı kinayeli konuşmalarla diğerleri gülmeye başlamışlardı. Ama bu gülüş acı bir gülüştü. Dört duvar ardında geçen tam beş yıl.. dile kolay, bu bir ömür… Hepsinden daha acı olanı suçlu oldukları bile kanıtlanmamıştı. Mahkemeye her gidişlerinde, “Eksikliklerin tamamlanmasına…” denerek mahkeme ertelenmiş ve bugüne gelinmişti.

Dışarının seyri bittikten sonra yerlerine oturdu hepsi. Oturmalarından sonra aralarından biri beraberinde getirdiği Cevşen’den Yasin okumaya başladı. Yasin’i okuyor, diğerleri de dinliyorlardı. Yasin bittikten sonra tekrar isteyen dışarıyı seyre başlamıştı.

Ring hızlı bir şekilde yol alırken mahkumlardan kimi sohbet ediyor, kimi dışarıyı izliyor, kimi Cevşen okuyordu.

Mahkum arabası nihayet DGM’nin bulunduğu ile varmış ve DGM’ye yönelmişti. DGM’ye geldiklerinde buranın bodrum katına giden büyük kapıya yöneldiler. Arabanın durmasıyla askerler arabadan inip sağlı sollu durarak tutukluları tek tek indirmeye başladılar. Her inen tutuklunun sağlı- sollu koluna iki asker girip DGM’nin bodrum katına hızla ilerlediler. Büyük ve geniş bir koridordan geçerek sağa dönüp dar bir koridora yöneldiler.

Koridorun solunda yapılmış hücrelerin içinde mahkemeye getirilen tutuklular vardı. Her hücrenin kapısının üstünde hangi şehre ait olduğu yazılıydı. Nihayet geldikleri ilin hücresinin kapısı açıldı ve tutuklular hücreye konuldular.

Burada mahkemelerini beklerlerken hem volta atıyor, hem de sohbet ediyorlardı.

Kapının açılmasıyla asker mahkemeye gidecek isimleri okudu. Hamdullah… Hüseyin… Orhan…

Elleri kelepçelenerek her birinin koluna askerlerin girmesiyle hızlı adımlarla bodrum katın üstünde bulunan mahkemeye yöneldiler.

….

Mahkeme salonunun girişinde sağda Hakim heyetinin oturduğu bölüm, onun karşısında futbol tribünlerine benzer şekilde yapılmış ve yerden en az bir metre yükseklikte izleyici bölümü ve hemen onun altında da sanık sandalyeleri olarak bırakılmış bir düzine sandalye..

Üç arkadaş mahkeme salonunda sanık sandalyelerine oturmuşlardı. Sağlarında ve sollarında da askerler duruyordu.

Heyet başkanı önündeki dosyayı karıştırırken yardımcı hakimlerden kırk beş yaşlarında zayıf ve esmerce olanı sigarasını tüttürüyordu. Başkanın solunda oturan otuz beş yaşlarında kel kafalı ise sanki gece yatmamış gibi uyukluyordu. Savcı ise sessiz bir şekilde bekliyordu.

Dosyaları karıştırmayı bitiren Hakim sanıkları bakarak isim okumaya başladı.

Hakim:

-Hamdullah...

İsmi okununca ayağa kalktı.

-Hamdullah sen misin?

-Evet.

-Baba adı?

-Nezir.

-Ana adı?

-Asya.

Hakim sordu o cevapladı. Kimlik bilgileri nihayet bitmişti. Sıra ile diğerlerinin de kimlik bilgilerini alarak tespitte bulundu.

-Yasadışı örgüte üye olmak, örgüt adına faaliyetlerde bulunmak, camilerde Kur’an dersi vermek, zekat toplamak, örgüt üyelerini evinde barındırmak. Bu şekilde örgüt içinde faaliyetler göstererek devletin anayasal düzenini yıkmaya çalışmak suçundan yasadışı örgüt üyesi olmaktan 168/2 maddesinden dava açılmıştır. Ne diyorsun?

-Hakkımdaki suçlamaları kabul etmiyorum, örgüt üyesi değilim. Camide Kur’an dersi veriyordum. Lakin herhangi bir örgüt adına değil. Ayrıca elinizde bulunan gözaltı ifadem de gözlerim kapalı olarak alındı ve bir ay boyunca gözaltında tutularak çeşitli şekillerde işkenceye uğratıldım. Hâlâ bu işkencelerin bıraktığı izlerin acısını çekiyorum…

Hamdullah, Hüseyin ve Orhan gördükleri işkenceleri, çektikleri acıyı ve ifade veriş şekillerini anlatmaya çalıştılar.

Hüseyin’e altı tane faili meçhul cinayet yüklenmişti. Orhan’a üç öldürme, iki yaralama, beş kundaklama gibi faili meçhuller yüklenmişti. Hamdullah şanslıydı, çünkü babası devreye hatırı sayılır adamlar koymuştu, bunun için katil olmaktan kurtulmuştu. Bir ay sorgudan ise kurtulamamış, ona da 12,5 senelik bir suç bulunmuştu. Hüseyin ve Orhan’a ise 146. maddeden dava açılarak idamla yargılanmaya başlanmışlardı. İddianame okunup sanıkların ifadeleri de alındıktan sonra Hakim;

-Eksikliklerin tamamlanması için … tarihine ertelenmiştir, dedi.

Mahkeme yaklaşık 60 gün taluk atmıştı.

Üç arkadaşa git gel yolculuğu başlamıştı. Ne kadar süreceğini ise Allah bilirdi.

Nitekim koğuşlarında bulunan bazı arkadaşlarının duruşmaları ancak dokuz yıl aradan sonra sonuçlanmıştı. Bu nedenle üç arkadaş da bu sürece hazırlıklıydılar. Mahkeme çıkışında “Hasbunallah ve ni’mel wekil” diyen Hamdullah’a arkadaşları da eşlik ederek Allah’ı kendileri için kâfi ve vekil kıldıklarını ilan ettiler.