İÇİndekiler öNSÖz piri Aşk İçin Söylenen Bir Kaside 4

“La ilahe illallah” bayrağını yüceltip dalgalandırmaktır.

O halde ey asker, İnkılap Muhafızı ve gönüllü evlatlarım ve ey halk güçleri! hiçbir zaman, bir siper kaybetmeyi üzüntüyle karşılayıp bir bölgeyi ele geçirmeyi gururla ilan etmeyin. Bu tür şeyler, sizin yüce hedefleriniz karşısında çok aciz kalmaktadır. Şehid, esir, kayıp ve mamullerimizin babaları, anaları, eşleri ve akrabaları şunu bilsinler ki, evlatlarının ele geçirdiklerinden hiçbiri kaybedilmiş değildir.

Çocuklarımız, Peygamberi Ekrem ve pak imamların yanı başındadır. Onlar için zafer ve yenilgi fark etmez. Bugün gelecek nesillerin eğitilip hidayete ulaştırılması günüdür. Techizatmızı kuşanın ki, hiç bir şey değişmez değildir. Bugün Allah’ın böyle olmasını istediği bir gündür, dün Allah öyle olmasını istiyordu ve yarın inşaallah Hakk’ın askerlerinin zafer günü olacaktır. Allah ne dilerse biz onun önünde boyun bükeriz. Biz Allah’ın buyruklarına bağlıyız. Bu nedenle şahadeti arzulamakta ve Allah’tan başkasının kulluğunu reddetmekteyiz.

Elbette ki, hepimiz üzerimize düşen görevleri tam anlamıyla ve en iyi şekilde yerine getirmekle yükümlüyüz. Herkes biliyor ki, savaşı biz başlatmadık. Bizim bütün yaptığımız, İslam’ı müdafaa etmek ve kendimizi savunmaktır. Bu mazlum İran milleti her zaman sömürgecilerin saldırılarına muhatap kalmıştır ve istikbar, siyasi, askeri, kültürel ve ekonomik yönlerin hepsinden bize saldırmış bulunmaktadır.

İslami inkılabımız, şeytanların şimdiye kadar ki, aldatma ve tuzaklarını boşa çıkarmıştır. Sömürgeciler, kapitalistler ve onların uşakları, fidanlarımızın kırılmasına ve mazlumların tuzağa düşürülmesine göz yumacağımızı ve feryad etmeyeceğimizi mi sandılar? Hayır, bizim ve İslami inkılabımızın ilk görevi; “Ey uyuyanlar, ey gafiller, uyanın ve çevrenize bakın ki, kurdun yuvasının yanı başında uyumaktasınız, ayaklanın ki burası uyunacak yer değildir, derhal feryada başlayın; kıyam edin. Çünkü dünya avcılarla doludur. Amerika ve Sovyetler pusuya yatmışlar ve sizi yok etmedikçe pes etmeyeceklerdir! diye feryat etmektedir.

Eğer dünya İslam birliği oluşturulsaydı, kimse Rasulullah (sav)’in manevi evlatlarına bunları yapmaya cesaret eder miydi?

Bugün, milletimizin büyük iftihar kaynaklarından biri, onun Fars Körfezindeki büyük güç gösterisine ve Amerika ile Avrupa ülkelerinin savaş gemilerine cesaretle karşı durmasıdır. Ben Amerika ve Avrupa devletlerini uyarıyorum: “Geç olmadan ve henüz ölüm bataklığına saplanmamışken, Fars körfezinden uzaklaşın. Her zaman sizin savaş gemileriniz bizim yolcu uçaklarımızı düşürecek değildir ve İnkılap evlatlarının sizin savaş gemilerinizi Fars Körfezinin bağrına gömmesi de mümkündür.

Bölge ülkelerine ve özellikle de Arabistan ve Kuveyt’e diyorum ki: Tümünüz Amerikanın işlediği cinayetlerde onun suç ortağı sayılacaksınız. Biz şimdiye kadar ateş, kan ve istikrarsızlık sarmasın diye bir şey yapmadık. Ama Reagan’ın çılgın davranışlarının çok kötü sonuçlar doğurması mümkündür. Emin olunuz ki, bu oyunda yenileceksiniz. Kendinizi, İslam ülke ve halkını Amerika karşısında aciz ve güçsüz duruma düşürmeyiniz. Dine inanmıyorsanız, en azından özgür olunuz.

Allah’a hamd olsun ki, İran İslam İnkılabının bereketiyle tüm dünya Müslümanlarının yüzüne nur ve umut kapıları açılmış bulunmaktadır ve bu durum müstekbirlerin ortadan kalkmasını sağlayacak olaylara gebedir.

Hepimizin dikkat etmesi gereken ve yabancılara karşı izlediğimiz siyasetin esası haline getirmemiz icap eden önemli nokta, düşmanlarımızın, sömürgecilerin bize hangi dereceye kadar tahammül edebilecekleri ve hangi sınıra kadar bağımsızlık ve özgürlüğümüzü kabul edebilecekleri hususudur. Şurası kesindir ki, onlar bizim ilahi ve manevi değer ve kimliğimizi kabul etmemektedirler, Kur’an’ı Kerim’in buyurduğu gibi, “(Onlar sizi dininizden döndürmedikçe sizinle savaşmaktan ve sizi katletmekten vazgeçmeyecekler” Biz istesek de istemesek de Siyonistler, Amerika ve Sovyetler mektebimizin şerefini lekelemedikçe yakamızı bırakmayacaklardır.

Bazı art niyetliler uluslararası teşkilatlarda bizi aşırı öfkeli kindar bir politika izlemekle suçlamakta ve çocukça ifadelerle şöyle demektedirler: “İslam Cumhuriyeti düşmanlıklara sebebiyet vermiş ve hem Batı, hem de Doğunun gözünden düşmüştür.”

Bunlardan şu soruya cevap vermelerinin istenmesi ne kadar yerinde bir olacaktır: Üçüncü Dünya milletleri ve Müslümanlar ve özellikle de İran milleti ne zaman Batılılarla Doğuluların gözünde herhangi bir saygıya sahip oldular ki, bugün böyle bir saygı söz konusu olsun?

Evet, eğer İran milleti bütün İslami ve İnkılabi prensiplerden vazgeçer ve Peygamber ile masum İmamlar’ın (as) izzet ve itibar evini kendi elleriyle viran ederse, belki o zaman sömürgeciler kendisini güçsüz, yoksul ve kültürsüz bir millet olarak resmen tanırlar. Ama onların efendi olması bizim uşak, onların süper güç olması bizim güçsüz, onların amir ve yönetici olması bizim bağımlı olmamız ve İslami İran değil kimliğini Amerika ve Sovyetlerin doldurduğu bir İran, Amerika ve Sovyeterin siyaset çarkını döndüren bir İran olmamız şartıyla.

Bugün Amerika ve Sovyetlerin en büyük korkusu işin sadece İran’ın onların sultası altından çıkmasıyla kalmaması ve İran’ın başkalarını da onların zorba sultası altından çıkmaya davet etmesidir.

Yıkıcı silahların tüm dünyada kontrol altına alınması ve yok edilmesi, eğer samimiyetle ve gerçekçi bir şekilde öneriliyor olsaydı tüm milletin arzuladığı bir husustur. Ama bu da alışılagelmiş aldatmalardan biridir ve Amerika ile Sovyet liderlerinin son açıklamalarıyla politikacılarının yazdıklarından da anlaşıldığı gibi Doğu ve Batı liderlerinin son görüşmeleri Üçüncü Dünyayı daha çok muhasara altına almak ve sermayedarların har vurup harman savurduğu mülkiyet dünyasında yoksulları ve mahrumların güçlenmesini engellemekten başka bir amaç gütmemektedir.

Birleşik Doğu ve Batı cephesine karşı İslam ve İnkılabımız adına güçlü İslami ve insani bir cephe oluşturmak ve dünya mahrum ve yoksullarının liderlik ve üstünlüğünü ilan edip kutlamak üzere kendimizi hazırlamamız gerekmektedir. Emin olunuz ki, Doğu ve Batı güçleri maddi dünyanın küfr eserleridirler ve manevi değerlerin ölümsüzlüğü karşısında adlarını anmaya bile değmez. Ben açıkça ilan ediyorum ki, İran İslam Cumhuriyeti Müslümanların İslami kimliğini diriltmek üzere tüm dünyada bütün varlığıyla yatırımlarda bulunmaktadır. Niçin Dünya egemenliğini ele geçirmeye davet etmesin ve makamperest, yayılmacı, güç sahibi aldatıcı ve para babası kişilerin önüne dikilmesin ki?

Bizim mahrum İran milletinin hedef ve çıkarları doğrultusunda programlar hazırlamamız gerekmektedi. Dünya halklarıyla irtibat içinde Müslümanların sorun ve problemlerine çözüm bulmak ve savaşımcıları, açları ve muhrumları desteklemek üzere bütün varlığımızla çaba harcamalıyız. Bunu dış politikamızın esası saymalıyız. Biz İran İslam Cumhuriyetinin ilelebetdünya özgürlükçü Müslümanlarının destekleyicisi ve koruyucusu olduğunu ilan ediyoruz, İran, yıkılmaz bir askeri kale gibi İslam askerlerinin ihtiyaçlarını karşılamakta ve onları İslami prensipler doğrultusunda eğitip küfür ve şirkle mücadele etmenin yollarını öğretmektedir.

Herkes için ve özellikle de benim için kabul edilmesi oldukça acı ve üzücü olan (Birleşmiş milletlerin) kararına gelince... ben daha birkaç gün öncesine kadar savunmadan ve savaşa ilişkin olarak ilan edilen tavırdan yanaydım ve nizam, ülke ve İnkılab’ın yararına olan şeyin bu tavrı sürdürmek olduğunu kabul etmekteydim. Ama şu anda açıklamak istemediğim ve inşaallah gelecekte anlaşılacak olan kimi nedenlerden ötürü ve doğruluk, bağlılık ve içtenliklerine inandığım yüksek kademedeki bütün uzman ve yöneticelerini istekleri doğrultusunda kararı ve ateşkesi kabul ettim. Bunu şu ortamda İnkılab ve yönetimin yararına olduğuna inanıyorum.

Allah biliyor ki, eğer İslam ve Müslümanların yararına, hepimizin ve tüm izzet ve itibarımızın kurban olması gibi bir sebep olmasaydı bu duruma kesinlikle razı olmazdım ve benim için ölüm ve şahadet daha tercih edilir bir şey olurdu. Ama ne çare ki, hepimizin Hak teala’nın uygun bulduğuna boyun eğmemiz gerekmektedir ve kahraman İran milleti, şimdiye kadar olduğu gibi bundan sonra da bunu yapacaktır.

Ben burada savaşın başlangıcından bu yana savaşla ilgilenmekte olanlara, kan ve ateş cephelerindeki değerli evlatlarıma teşekkür ediyor ve tüm İran milletini bilinç sabır ve mukavemete davet ediyorum. Gelecek günlerde kimi kişilerin bilerek veya bilmeyerek halkın arasında “Kanların, şehadetlerin ve kahramanlıkların semeresi ne oldu? “ sorusunu gündeme getirmeleri mümkündür. Bunlar gayb aleminden ve şehadet felsefesinden kesinlikle haber olmayan kişilerdir ve sadece Allah’ın rızası için cihada giden ve kulluğun gereğini samimiyetle yerine getiren kişinin eriştiği makamı hiçbir olayın gölgelemesinin mümkün olmadığını bilmemektedirler. Şehidlerimizin değerini ve yolunu idrak edebilmemiz için uzun bir mesafe kat etmemiz ve etkinliklerini İnkılabın ve gelecek nesillerin hayatında araştırmamız gerekmektedir.

Şurası kesindir ki, şehidlerin kanı, İnkılab ve İslam’ı sigortalamış bulunmaktadır. Şehidlerin kanı tüm dünyaya direniş dersi vermiştir ve Allah biliyorki, bu yol sürdürülecektir. Milletler ve gelecek nesiller şehidlerin yolunu izleyeceklerdir. Şehitlerin pak mezarı kıyamete kadar Allah dostlarını ve arifleri kendine çekecek ve özgürlükçülerin şifahanesi olacaktır, ne mutlu şehid olanlara! Ne mutlu o nur kafilesine katılanlara! ne mutlu o incileri kucaklarında büyütenlere.

Rabbimiz; şahadet kapısını arzulayanlar için her zaman açık tut ve bizi de ona ulaşmaktan mahrum etme! Rabbimiz; ülkemiz ve milletimiz henüz mücadelenin başındadır ve şahadet meşalesine ihtiyaç duymaktadır. Bu parlayan ışığı sen koru.

Ne mutlu size ey halk! Ne mutlu size ey kadınlar ve erkekler! ne mutlu mamullere, esirlere, kayıplara ve şehitlerimizin muazzam ailelerine! Ve ne kötü bana ki hala varın ve zehirli ateşkes kararı kadehinden içmekteyim! Bu büyük milletin azamet ve fedakarlığı karşısında kendimden utanmaktayım! Ve ne kötü o kişilere ki bu kafileye katılmadılar! Ne kötü o kişilere ki bu büyük savaşın, bu muazzam şahadet ve ilahi imtihanın yanı başından suskun, ilgisiz, tenkitçi tavırlarla ve dedikoduculuk ederek geçirdiler.!

Evet, dün ilahi imtihan günüydü, geçti, yarın yeni bir imtihan günüdür, gelecek ve hepimizi çok büyük bir imtihan beklemektedir. Bu kaç yıllık mücadele boyunca her bahaneyle bu büyük görevi yerine getirmekten kaçınanlar ve kendilerini, mallarını ve çocuklarını bu olayın etkisinden uzak tutanlar emin olsunlar ki, Allah’la alışverişte bulunmaktan kaçınarak büyük bir zarara girmişlerdir ve ahiret günü Hakk’a hesap verirken unun sıkıntısını çekeceklerdir.

Ben, yeniden bütün halka ve yetkililere şunu hatırlatmak istiyorum: Bu tür kişilerin hesabını Allah yolunda cihad edenlerin hesabından aynı tutunuz ve bugünün konuşup hiçbir şey yapmayanlarıyla dünün dar görüşlüleri ve hiçbir çabaya katılmayanlarının sahneye dönmelerine izin vermeyiniz. Ben aranızda bulunsam da bulunmasam da İnkılab’ın ehliyetsizlerin ve namahremlerin eline düşmesine izin vermemenizi hepinize vasiyet ediyorum. Şehidlerin gelip geçici hadiselerin keşmekeşi içinde unutulup gitmelerine izin vermeyiniz. Aziz İran milletine dikkatli ve uyanık davranmasını ısrarla tavsiye ediyorum.

İslam Cumhuriyeti tarafından ateşkes kararının kabul edilmesi sorunun çözümlendiği anlamına gelmemektedir. Bu kararın kabul edilmesiyle, sümürgecilerin aleyhimizdeki propaganda savaşı etkisiz hale getirilmiştir. Ama uzun vadeli olayları şimdiden kesin şekilde öngörmek mümkün değildir ve düşman henüz vahşetine son vermiş değildir. Aynı tecavüzleri devam ettirmesi mümkündür. Bizim, düşmanın muhtemel saldırılarına karşı hazırlıklı olmamız gerekmektedir.

Milletimizin olayı kapanmış saymaması gerekmektedir. Biz resmen ilan ediyoruz ki, bu kararınız bir savaş taktiği değildir. Düşman bu bahaneyle saldırılarına devam edebilir. Askeri güçlerimizin düşmanın komploları karşısında gafil avlanmaması gerekmektedir. Her halükarda ülkenin savunmasının en iyi bir şekilde devam etmesi lazımdır. Yıllar süreç savaş ve mücadele boyunca, Allah’ın ve kendisinin düşmanı olanların kin, öfke ve düşmanlık boyutlarını yakından görmüş olan halkımızın, sömürgecilerin muhtelif metod ve şekillerdeki saldırılarının teşkil ettiği tehlikeyi ciddi bir şekilde hesaba katması gerekmekte ve eskiden olduğu gibi şimdi de asker, inkılab muhafızı ve gönüllülerden oluşan bütün silahlı kuvvetlerin istikbar şeytanına ve Irak’a karşı savunma yapmak üzere cephedeki görevlerini sürdürmeleri icap etmektedir.

İnkılab’ın bu aşamasını bu özel şekliyle kat ettikten sonra, bu aşamadan sonraki durum, ülkenin bayındır kılınması ve İnkılab’ın genel politikası hakkında uygun bir zamanda bazı hatırlatmalarda da bulunmak istiyorum. Ama bu aşamada bütün hatiplerden, yetkililerden, ülkenin sorumlularından ve basın yayın yöneticilerinden kendilerini tartışmalardan ve tartışmacılardan uzak tutmaları, bilinçsiz bir şekilde aşırı düşüncelerin aleti olmamaları ve sükunet içinde birbirleriyle omuz omuza düşmanın karşısına dikilmelerim istiyorum. bugünlerde birçok kişinin hislerine kapılarak niçinler den gerekirlerden ve gerekmezlerden söz etmesi mümkündür. Bu durum kendi başına her ne kadar çok değerli bir güzelliğe sahipse de, bugün bu tür şeylerin zamanı değildir.

Ayrıca daha düne kadar bu nizamın karşısında cephe alan ve sadece İran İslam Cumhuriyeti yönetiminin yıkılması için görünüşte barış ve barışçılıktan dem vuranlar da bugün aynı amaçla farklı laflar etmeye başlayacak ve daha düne kadar yalancı barış maskesi altında hançerlerini milletin sırtına gömen istikbar uşakları, savaştan dem vurmaya başlayacak ve kültürümüzün düşmanı milliyetçiler aziz şehidlerin kanını heder etmek ve halkın izzet ve iftihar kaynaklarını kurutmak için zehirli propagandalarına başlayabileceklerdir. Ama İnşaallah aziz milletimizin basiret ve bilinçle bütün fitnelerin cevabını verecektir.

Ben yeniden şunu tekrar ilan ediyorum ki, bu (ateşkese ilişkin) kararı kabul etmek benim için zehirden daha öldürücü olmuştur. Ama Allah’ın razı olduğuna razı olmak ve O’nun rızasını kazanmak için bu zehiri içtim.

Şu hususun da belirtilmesi gerekmektedir ki, bu kararın alınmasında İranlı yetkililer kendi başlarına hareket etmişlerdir, yani hiçbir ülkenin herhangi bir dahi söz konusu değildir.

Aziz ve şerefle İran halkı! ben tek tek hepinizi evlatlarım gibi kabul ediyorum ve sizi ne kadar sevdiğimi biliyorsunuz. Ben sizi tanıyorum, siz de beni tanıyorsunuz. Bu durumda yapılanlar, yapmam gerekenler ilahi bir görevdi. Biliyorsunuz ki ben size kanımın son damlasına ve son nefese kadar savaşacağımı vaad etmiştim; ama bu kararın, uygunu bu olduğu için aldım. Söylediklerimden sadece O’nun rızası için vazgeçtim. Benim alışverişim Allah’ladır. Onun rızasıyladır.

Azizlerim; biliyorsunuz ki, ben kendi rahatımı Allah’ın rızasının ve sizin rahatınızın önüne geçirmemek için çırpınmışımdır! Rabbimiz, bizim küfürle anlaşmak gibi bir niyetimiz olmadığını sen biliyorsun! Rabbimiz; istikbarın ve sömürgeci Amerikanın senin risalet bağının güllerini darmadağın ettiğini biliyorsun! Rabbimiz, bu zulüm, baskı ve adaletsizlikler dünyasında yegane dayanağımız sensin! Biz yalnızların en yalnızıyız! Sen den başka kimsemiz yoktur ve senden başka kimseyi tanımak da istememişizdir.! Bize yardım et, ki sen yardım edenlerin en iyisisin!

Rabbimiz; bugünün acılığını Bakiyetullah’ın (Hz. mehdi) ruhumuz ayaklarının tozuna feda olsun, gelmesiyle ve bizi kendine ulaştırmakla tatlılaşır.

inkılapçı çocuklarım; ey mukaddes gururlarından bir an bile vazgeçmeye razı olmayanlar! Şunu bilin ki, ömrümün her anı sizin mukaddes hizmetinizde geçmektedir. Bu durumun size zor geldiğini biliyorum. Ama acaba bu yaşlı babanıza da zor gelmemekte midir? Biliyorum ki sizin için şahadet baldan daha tatlıdır. Ama acaba bu hizmetkarınız için de böyle değil midir? sabrediniz, çünkü Allah sabredenlerle birliktedir. İnkılapçı öfke ve kininizi içinizde zaptedin. Düşmanınıza öfke ve gazapla bakın ve bilin ki, zafer sizindir. Yine vurguluyorum ki, benim savaşla ve savaş yetkilileriyle ilişkim kopuk olduğunu sanmayınız. Yetkililer benim itimadıma sahiptir. Onların aldıkları bu karardan dolayı kınamayın. Çünkü öneri onlara da çok ağır ve üzücü gelmiştir. Rabbimiz bizi kendisine hizmet etmekte ve rızasını kazanmakta muvaffak kılın inşaallah!.

Ben burada ülkemizin aziz gençlerine, bu muazzam ilahi sermaye ve birikime ve bu İslam dünyasının şirin kokulu goncalarına hayatlarının bu tatlı anlarının değerini bilmelerini ve kendilerini İslam İnkılabının yüce hedeflerine ulaşmak için büyük bir teorik ve pratik mücadeleye hazırlamalarını vasiyet ediyorum. Bütün yetkililere ve görevlilere gençlerin ahlaki, itikadi, ilmi ve sanatsal durumunu geliştirmek için bütün imkanlarını seferber etmelerini ve onlar en yüce değerlere ulaşmada yardımcı olup onlardaki bağımsızlık ve kendi kendine yeterlilik ruhunu canlı tutmalarını vasiyet ediyorum.

Siz de medeni dünyada kalan veya oraya yolculuk eden öğretmen ve Öğretim üyeleri sakın esaret ve sömürülmekten daha yeni kurtulmuş gençlerimize hakaret edip onları incitmesinler ve Allah etmesin, yabancıların ilerlemeliğinden ve kabiliyetinden bir put yontarak gençlerimize taklitçilik, bağımlılık ve dilencilik ruhunu zerk etmesinler! Başkaları nereye ulaşmış, biz neredeyiz gibi laflar edeceklerine kendi insani kimliklerine dikkat etsinler, yapabilirlik ve bağımsızlık ruhunu canlandırmaya çalışsınlar.

Biz bu savaş ve kuşatılmışlık döneminde bile bunca icatlar yapmış ve ilerlemeler kaydetmişsek, inşaallah daha iyi şartlarda ve yeterli imkanlarla daha iyi noktalara ulaşmanın imkanlarını da arayacağız. Gençlerin ilmi mücadelesi araştırma ruhunu diriltmek ve gerçekleri keşfetmek içindir. Onların pratik mücadeleleri ise hayatın en üstün sahnelerinde cihad ve şahadette şekillenmiştir.

Gençlere duyduğum büyük ilgiden dolayı şunu belirteyim:

Değerler ve maneviyat yolunda din adamları ve İslam’a bağlı bilginlerden istifade ediniz. Hiç bir zaman ve hiç bir şart altında onların yol göstericiliği ve yardımına ihtiyacınızın olmadığı gibi bir hisse kapılmayınız. İslam’a bağlı mücadeleci din adamları tarih boyunca en zor şartlarda bile umut ve sevgi dolu yürekleriyle nesillerin terbiyesi ve doğru yola yöneltilmesiyle ilgilenmişler ve her zaman halkın desteği ve siperi olmuşlardır. İdam edilmiş, yoksulluklar çekmişlerdir.

Zindana atılmış, tutsaklıklar ve sürgünler görmüşlerdir. herkesten çok iftira ve töhmetlere maruz kalmışlar ve aydınlığın tağutla mücadele etmekten yese kapılıp bir yana çekildikleri zamanlarda bile umut ve yaşama ruhunu halka aşılamışlar ve halkın gerçek haysiyet ve itibarının savunucuları olmuşlardır. Şu anda da savaştaki ön cephelerden tutun da her alanda halkın yanı başındalar ve büyük şehidler vermekteler. Hidayet imamlarının (aleyhimusselam) hayatı hiçbir ülke ve inkılapta inkılap liderlerini bizimkiler kadar saldırı ve öfkeye muhatap oldukları görülmemiştir ve bu İslam alimlerinin samimiyet ve bağlılıklarından ileri gelmektedir. Ekonomik, siyasi ve askeri kuşatmışlık altında bulunan bu ülkede sorumluluk yüklenmek zor iştir. Ama ülkemizin din adamlarının kendilerini daha büyük fedakarlıklara hazırlaması ve gerektiği zaman İslam’a mahrumlara ve yoksullara hizmet etmek için her şeylerini feda etmekten çekinmemesi gerekmektedir.

Olgun ve kahraman İran milleti kendisine hizmet edenleri asla unutmamakta ve bu husustaki görüşünü şu cümlede toplamış bulunmaktadır: İslam’ın samimi alimleri ve din adamları, milletin İslami hedef, akide ve asaletine ihanet etmemişler ve etmeyeceklerdir de.

Ama şu hususun da hatırlatılması gerekmektedir ki, bütün yazı ve sohbetlerde adını andığım ve kendilerini taktirle yad ettiğin din adamları, pak, samimi ve mücadeleci din adamlarıdır. Her kesimin içinde pak olmayan samimiyetsiz kişiler mevcuttur ve bağımlı din adamlarını verdiği zarar sair kötü kişilerin verdiği zarardan fazladır. Bu tür din adamları her zaman Allah’ın Resulullah’ın ve halkın lanet ve nefretine muhatap olmuşlardır. Bu inkılaba en büyük darbeyi dinini satan bağımlı din adamları indirmişlerdir ve indirmektedirler. Samimi din adamlarımız her zaman bu kültürsüzlerden nefret etmiş ve onlardan kaçmışlardır.

Ben açıkça söylüyorum ki, eğer milliyetçiler yönetimde olsalardı bu sorunlar, güçlükler ve dar boğazlar karşısında rahatlıkla, düşmanlara zillet içinde el uzatacak ve kendilerini günü birlik siyasi baskılardan kurtarmak için bütün sabır ve direniş kaynaklarını kurutarak tüm milli anlaşma ve sözleşmeleri bir kenara bırakacaklarda Hiç kimse bizim sömürgecilerle anlaşma yoluna nasıl gidebileceğimizi bilmediğimizi sanmasın. Ama İslam’ın hizmetkarları milletlerine ihanet edemezler.

Biz şuna kesinlikle inanıyoruz ki, bu şartlarda ile gerçek din adamlarına derinden kin güdenler ve düşünceleriyle kıskançlıklarını gizleyemeyenler bu din adamlarını itham etmekten vazgeçmeyeceklerdir. Ama buna rağmen gerçek din adamlarının alın yazısında küfür ve şirkle anlaşmak ve boyun eğmek hakları yoktur. Eğer kemiklerimizi tek tek birbirinden yırtsalar, eğer boynumuza idam ipi geçirseler, eğer bizi ateşe canlı canlı atsalar, eğer kadın ve çocuklarımızı ve varlığımızı gözümüzün önünde esir edip yağmalasalar bile küfür ve şirke teslim olma anlaşmasını imzalamayacağız.

Alimler ve din adamları inşaallah her açıdan sorumluluklarının bilincindedirler. Ama gene de hatırlatma bakımından şunu belirtmek isterim. Bugün artık İslami ülkemizin özgür ortamında muhtelif İslami konular hakkında fikirlerini açıklayabileceklerin gören gençlerin sözlerine kulak veriniz. Eğer yanlış bir şey söylerlerse onlara sevgi dolu ifadelerle doğru İslami yolu gösteriniz.

Şu hususu unutmamalısınız ki, gençlerin manevi ve irfani arzu ve hislerini görmezlikten gelmemek ve yazdıklarını derhal sentezcilik ve sapkınlıkla suçlayıp tümünü bir anda şüphe ve tereddüde itmemek gerekmektedir. Bugün bu tür sorunlarla ilgilenenler aslında kalbi İslam ve Müslümanların hidayeti için çarpanlardır. Değilse, niçin bu tür sorunlarla başlarını ağrıtsınlar ki! Onlar İslam’ın kendi düşündükleri gibi olduğuna inanmaktadırlar. Onlara dostça ve babaca davranınız. Söylediklerinizi kabul etmeseler bile, karamsarlığa kapılmayın. Bunun tersi durumda, Allah göstermesin, liberallerin, milliyetçilerin, solcuların ve münafıkların ağına düşebileceklerdir ki, bunun günahı sentezcilikten az değildir.

Biz ülkenin geleceğinden ve geleceği kuracak olanlardan ancak onlara değişik meselelerde değer vermemez, onların küçük kusur ve hatalarını görmezden gelmemiz ve onları eğitmek için en iyi metodlardan yararlanmamız durumunda umutlu olabiliriz. Dini medreselerin dışında kalan ilim merkezleriyle üniversitelerin kültür teorik kültürden çok, olup bitenlerle ilgilidir ve hadisler üstüne kuruludur, bu iki kültürü kaynaştırmakla dini medreselerle üniversitelerin birbirleriyle kaynaştırılması ve bu yolla İslami kültürün daha geniş bir şekilde ele alınmasının sağlanması gerekmektedir.

Bir diğer husus da şudur: Bence İslam toplumlarında din adamlarının birçok başarılarının esasında onların yaşayış şekilleri ve zühdleri yer almaktadır. Bu durumun bugün unutulmak bir yana, eskiden daha çok dikkatle izlenmesi gerekmektedir. Din adamları için dünyaya meyletmekten daha kötü bir şey yoktur ve hiçbir şey din adamlarına dünyaya meyletmekten daha çok leke süremez.

Bilinçsiz dostların veya bilinçli düşmanların din adamlarının zühdlerini saptırması ve kimilerinin de bilerek veya bilmeyerek din adamlarını kapitalizmin ve kapitalistlerin taraftarları olmakla itham etmesi mümkündür. Din adamlarının devlet işlerinin kaynağı durumunda bulunduğu ve diğer kesimlerin din adamlarını bu makamından suiistifade etmeleri ihtimalinin bulunduğu günümüz ortamında, çok dikkatli davranılması gerekmektedir.

Siyasi, grup, dernek ve teşkilatlara sair yerlerden kişilerin yüzde yüz İslami bir çehreye bürünerek din adamlarının haysiyet ve itibarına leke sürmesi ve hatta onları birbirinin aleyhine kışkırtması da mümkündür. Hiç kuşkusuz din adamlarının asla vazgeçmemeleri ve başkalarının propagandaları yüzünden meydanı terk etmemeleri gereken hususlardan biri de mahrumları ve yoksulları desteklemektir. Çünkü ki bundan vazgeçerse, İslam’ın sosyal adaletinden vazgeçmiş demektir. Bizim kendimizi her şart altında büyük sorumluluğun altında görmemiz gerekmektedir. Eğer bunu yapmakta bir tereddüdümüz söz konusu olursa. Islama. ve Müslümanlara ihanet etmişiz demektir.

Sonuç olarak, bu millete pek değerli lütuflarını ihsan buyurduğundan dolayı Allah Subhenahuya şükrediyor ve mukaddes Bakiyetullah (mehdi) Hazretlerinden (canımız yoluna feda olsun) yolumuzda bize yardımda bulunmasını ve rehberlik etmesini acizane diliyoruz.

Allahu Teala şehidlerin ailelerine sabır ve ecir ve yaralılara malullere şifa nasip etsin ve eserlerle kayıpların vatanlarına dönmelerine lütuf buyursun.

Rabbimiz! Senden İslam’ın ve Müslümanların yararına olacak şeyleri bize nasip buyurmasını niyaz ederiz.

(“Sen bize yakınsın ve duaları kabul edensin”)

Vesselamu aleyküm verahmetullahi ve berekatuhu. Ruhullah el Musevi el Humeyni 5 ZilhicetülHaram 1408

4