Can D- O zaman final parçasını bir görelim...Var mı kıl tüy bir sorusu olan?(Sessizlik) O zaman kim çıkıyorsa çıksın sahneye...
(Işık söner. Karagöz sahneye girer.) KARAGÖZ:Hayat bir oyun belki doğrudur, ama kim rolünü önceden alıp da okumuştur? Sahneye çıktığında iyi oyna, ama sen sen ol, sakın hayatta oynama! Hayatta kendi kendinin hem yazarı,hem yönetmenisin...İyi yaz rolünü ki oyun kötü bitmesin, iyi yönet ki kendini etrafındakiler seni sevsin ve sakın oynama ki seyircilerin seni izlemeyip de yaşadıklarını farz etsin...Hayatın yok amatörü, profesyoneli...Ama yoktur hiçbir sahnenin de tapusunun sahibi...
RUTKAY UYGUR:
( Sahnede beş kişi yerde yuvarllak halinde oturmaktadır. Ayakta onlardan biraz genç eğitmenleri durmaktadır. Fonda bir yoga müziği çalmaktadır. Müzik biter ve Tufan Karaumut konuşur.Oturanlar hayranlıkla onu dinlerler.Tufan Karaumut devrimci bir kişiliğe sahiptir.) Tufan: Bu yaptığımız sadece küçük bir meditasyondur arkadaşlar. Tiyatro ruhunuz ile bedeninizin ayrışmasıdır. Bu sebeple bu meditasyon tiyatronun alfabesidir bilmem anlatabildim mi?
