Ii perde komedi

Rutkay – Neden lan?

Nejat – Nedeni var mı oğlum, salonda kimse kalmadı...Bir tek en önde Can abi oturuyor...

Ferhan - Ama nereden bilebilirdim ki bunu yılarca sürdürüp de işin bokunu çıkartacaklarını!Kadını başlık parası ile alıp-satacaklarını.

Nejat – Dur abi, dur. Dursana oğlum...

Ferhan – Ne oldu ?

Nejat – Salona bir bak bakalım ne olmuş!

Ferhan – Aa! Kimse kalmamış...

Can D – Ben adam değil miyim oğlum...

Ferhan – Adamsın da abi, sen zaten oyunu biliyorsun...

Rutkay U- Ne oldu anlamadım şimdi ben?

Müjdat D- Anlamayacak bir şey yok oğlum, daha ilk oyundan battık.

Genco – Yapma ya! Neden ki?

Can D – Ne kaa para o kaa köfte...Bizim paramız bu kadar köfteye yetti, yaptığımız köfte de izleyiciye az geldi...Napalım, canımız sağolsun...Ben kaçıyorum, hadi eyvallah çocuklar, elinize sağlık yine de...

Hepsi – Senin de eline sağlık abi, eyvallah!
( Işık azalır...Fona bir müzik girer. Beş kafadar, sahnenin önüne otururlar.)
Müjdat Dinçel– Ulan kader, ulan kader!Herkese şapır şupur bize yarabbi şükür! Ama na şuraya yazıyorum bir gün gelecek, şöhret olacağım, paraya para demeyeceğim, o zaman kazandığım tüm parayla bir sanat merkezi açacağım. Düşünsenize “Müjdat Dinçel Sanat Merkezi” Ah ulan ah!

Nejat Şensoy – Ben evleneceğim abi! Düzenli hayat, düzenli tiyatro! En az beş çocuk yapacağım. Bunlardan ikisi tiyatrocu olsa, karımla beni de ekle etti mi sana dört kişi...En azından sermaye içerde kalır. Turneyse turne de yaparız, oh ne ala memleket!

Ferhan Erkal – Ben de evleneceğim ama öyle turnelerde uğraşamam.Turneye çıkamam demiyorum tabi, ama en iyisi açacaksın Taksim’in en işlek yerinde bir sahne, kuracaksın ekibini de...Oynayacağın oyunları da kendin yazacaksın, geleneksel tiyatro yapacaksın.Bir nevi orta oyuncu olacaksın...Oh ne ala memleket!

Rutkay Uygur – Siz İstanbul’da kalın, ne yaparsanız yapın! Ben Ankara’ya gideceğim abi! Burası metropol yutar adamı. Gideceksin Ankara’ya, açacaksın orada bir sanat tiyatrosu...Gelenin belli, gidenin belli!İnsanların zevkleri, beklentileri belli!Oh, ne ala memleket!

Genco Aziz – Ben İstanbul’dan bir yere gitmem abi...Sizin gibi ekip de kurmam, en güzeli tek kişilik oyunlar yapmak! Alacaksın Nazım Hikmet’in şiirlerini, derleyeceksin, oynayacaksın..Sonra Gogol’ün oyunları var...Kendin oyna, kendin kazan!Oh, ne ala memleket!

Müjdat D- Vazgeçmek yok yani...

Genco Aziz- Vazgeçmek yok...

Hepsi- Vazgeçmek yok...

Ferhan Erkal – Ama tiyatro zor be!
(Işık kararır ve müzik girer...)
Müzik: Televizyonda bir dizi, bir de güzel filim işi, paraya para demem yanımda varsa bir dişi..Ne dekor eziyeti, ne de oyuncu kaprisi,kızlar gider sen gidersin o partiden bu partiye...Hey! Zor tiyatro...Yok tiyatro...Yoksa işin yap tiyatro! Ah tiyatro...Vah tiyatro...Tek çaresin sen tiyatro....

39 SAYFA

13.905 SÖZCÜK

90.152 BOŞLUKLU KARAKTER

103.324 BOŞLUKSUZ KARAKTER

1.086 PARAGRAF

1.754 SATIR

OKAN METİN

NİSAN 2004

İSTANBUL
BİTTİ