İman ve islam hakkinda

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ebu Bekr (ra)|buharimüslimtirmizi|Ebu Said|Resulullah (sav) (bir gün) halka hitab ederek buyurdular ki: "Allah Teala Hazretleri bir kulunu, dünya ile nezdindeki tercihte muhayyer bıraktı, O kul, Allah'ın nezdindekini tercih etti." Bu söz üzerine Hz. Ebu Bekr ağlamaya başladı. Biz, Aleyhissalatu vesselam, Allah tarafından muhayyer bırakılan bir kul hakkında verdiği haber sebebiyle onun ağlamasına hayret ettik. Meğer, muhayyer bırakılan o kul Aleyhissalatu vesselamın kendisi imiş. Meğer bunu en iyi anlayan da aramızda Ebu Bekr imiş. Resulullah (sav) buyurdular ki: "Sohbetiyle olsun malıyla olsun bana en ziyade ikramda bulunan Ebu Bekr'dir, Eğer, ben Rabbimden başkasını halil (dost) tutacak olsaydım, mutlaka Ebu Bekr'i halil edinirdim, (Allah arkadaşınızı kendine halil kıldı). Ancak (aramızda) İslam kardeşliği ve İslam muhabbeti var [(bu) efdaldir]. Mescide açılan (hususi) hiçbir kapı bırakılmayıp, hepsi kapatılacak, sadece Ebu Bekr'in kapısı açık bırakılacak." |Buhari, Fezailu'l-Ashab 3, Menakıbu'l-Ensar 45, Mesacid 80; Müslim, Fezailu's-Sahabe 2, (2382); Tirmizi, Menakıb, (3661)|4382

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ebu Bekr (ra)|buhari|Ebu'd-Derda|Ben Resulullah (sav)'ın yanında oturuyordum. Derken, Ebu Bekr (ra) elbisesinin eteğini tutarak çıkageldi, öyle ki, dizleri açılmış durumdaydı. Aleyhissaldtu vesseldm (onu bu halde görür görmez): "Arkadaşınız biriyle çekişmiş olmalı!" buyurdular. Ebu Bekr selam verdi ve: "(Ey Allah'ın Resulü!) Benimle İbnu'l-Hattab arasında bir şey (tatsızlık) oldu. Üzerine yürüdüm, sonra da pişman oldum. Beni affetmesini taleb ettim, kabul etmedi. Bunun üzerine sana geldim!" dedi. Aleyhissalatu vesselam da: "Ey Ebu Bekr! Allah sana mağfiret etsin!" buyurdu ve bunu üç kere tekrar etti. Sonra da Ömer (ra), davranışından pişman oldu. Ebu Bekr (ra)'in evine gitti ve: "Ebu Bekr evde mi?" diye sordu. "Hayır!" cevabını alınca, o da doğru Aleyhissalatu vesselam'ın yanına geldi ve selam verdi. Aleyhissalatu vesselam'ın yüzü (öfkeden) renk renk olmaya başladı. Bu hal, Hz. Ebu Bekr (ra)'i korkuttu. Derhal diz çökerek: "Ey Allah'ın Resulü! Bu meselede (hata benim), ben zulmettim!" dedi. Aleyhissalatu vesselam (hepimize): "Allah beni size (peygamber olarak) gönderdi. Size tebliğ ettiğim zaman hepiniz bana: "Sen yalancısın" dediniz, Ebu Bekr ise: "Doğru söyledin" dedi ve bana canıyla, malıyla yardımcı oldu. Siz arkadaşımı bana bırakırsınız değil mi?" buyurdular ve iki veya üç kere, bu sözü tekrar ettiler. Ebu'd-Derda der ki: "Bundan sonra, (Rasulullah'ın hatırı için) Ebu Bekr'e hiç eziyet edilmedi." |Buhari, Fezailu'l-Ashab 5, Tefsir, A'raf 3|4383

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ebu Bekr (ra)|buhari|İbnu Ömer|Resulullah (sav)'ın hastalığı şiddetlenince, kendisine cemaate namazı kimin kıldıracağı soruldu. "Ebu Bekr'e söyleyin, halka namazı o kıldırsın" buyurdular. Hz. Aişe (ra): "Ebu Bekr yufka yürekli bir kimsedir, senin yerinde namaza duracak olsa (dayanamayıp ağlar ve ağlamaktan halka kıraati duyuramaz, (namaz kıldırma işini) Ömer'e emretseniz!" dedi. Aleyhissalatu vesselam yine: "Ebu Bekr'e söyleyin, namazı kıldırsın" buyurdular. Hz. Aişe önceki sözünü tekrar etti. Aleyhissalatu vesselam: "Ona (Ebu Bekr'e) emredin, namazı kıldırsın" dedi ve: "Siz (kadınlar) kendi kafanıza göre düzende Hz. Yusuf'un kadın arkadaşları gibisiniz!" diye söylendi. |Buhari, Ezan 46|4384

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ebu Bekr (ra)|buharimüslimnesai|Enes|Resulullah (sav)'ı vefata götüren hastalığı şiddetlendiği zaman, halka namazı Hz. Ebu Bekr (ra) kıldırıyordu. Pazartesi günü, cemaat saf olmuş halde namaza durduğu sırada Aleyhissalatu vesselam hücresinin perdesini açtı, ayakta olduğu halde bize bakıyordu. Yüzü sanki bir mushaf yaprağı gibi (uçuk) idi. Sonra tebessüm ederek güldü. Resulullah (sav)'ı (böyle) görmenin sevinciyle namazı bozayazdık. Hz. Ebu Bekr derhal safta namaz kılmak üzere geri çekildi. Resulullah (sav)'ın namaza geldiğini zannetmişti. Ancak (sav), bize işaret ederek namazı tamamlamamızı söyledi ve perdeyi indirdi. O gün vefat etti. |Buhari, Ezan 46, 94, Amel fı's-Salat 6, Megazi 83; Müslim, Salat 98; Nesai, Cenaiz 7, (7, 4)|4385

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ebu Bekr (ra)|buhari|Urve|Abdullah İbnu Ömer'e, "müşriklerin Resulullah (sav)'a yaptıkları kötülüklerin en fenası hangisi idi?" diye sordum. Şunu anlattı: "Resulullah (sav) namaz kılarken Ukbe İbnu Ebi Mu'ayt'ın kendisine gelerek ridasını boynuna geçirip şiddetli şekilde boğduğunu gördüm. O sırada Ebu Bekr (ra) gelerek onu itti ve: "Sen, Rabbim Allah'dır dediği için mi bir adamı öldürmek istiyorsun? O size Rabbinizden açık hükümler getirdi!" dedi." |Buhari, Fezailu'l-Ashab 5, Menakibu'l-Ensar 29, Tefsir, Mü'min 1|4386

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ebu Bekr (ra)|ebu davud|Süfyan|Süfyan-ı Sevri dedi ki : "Kim, Hz. Ali'nin imamete, Hz. Ebu Bekr ve Hz. Ömer'den daha çok hak sahibi olduğu kuruntusuna düşerse, Hz. Ebu Bekir'i, Hz. Ömer'i, Muhacirleri ve Ensarları toptan hatakarlıkla itham etmiş olur. Bu bozuk akidesiyle onun amelinin semaya yükseleceğini zannetmiyorum." |Ebu Davud, Sünnet 8, (4630)|4387

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ömer (ra)|tirmizi|Cabir|Hz. Ömer (ra), Hz. Ebu Bekr'e: "(Ey Ebu Bekr!) Allah'ın Resulü Muhammed (sav)'den sonra insanların en hayırlısı" diye hitab etmişti. Hz. Ebu Bekr: "Sen böyle söylersen ben (de sana) Resulullah (sav)'dan işittiğimi söyleyeceğim. Demişti ki: "Güneş, Ömer'den daha hayırlı bir kimse üzerine doğup batmadı." |Tirmizi, Menakıb, (3685)|4388

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ömer (ra)|tirmizi|İbnu Ömer|Resulullah (sav) şöyle dua etmişti: "Allahım, İslam'ı şu iki şahıstan sana en sevgili olanla aziz kıl: Ebu Cehil ile veya Ömer İbnu'l-Hattab ile. Bunlardan Allah'a daha sevgili olanı Ömer'dir." |Tirmizi, Menakıb, (3682)|4389

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ömer (ra)|tirmiziebu davud|İbnu Ömer|Resulullah (sav) buyurdular ki: "Allah Teala Hazretleri, hakkı, Hz. Ömer'in diline ve kalbine koydu." İbnu Ömer der ki: "Halkın başına ne zaman bir iş gelse, (o hususta) Ömer bir şey demiş, halk da başka bir şey demiş ise mutlaka Ömer (ra)'in dediği üzere Kur'an'dan bir vahiy gelmiştir." |Tirmizi, Menakıb (3683); Ebu Davud, Harac 18, (2962)|4390

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ömer (ra)|buhari|Salim|Salim, babasından (ra) naklediyor: "Dedi ki: "Ben Ömer (ra)'in bir şey için: "Zannederim ki bu şöyledir" deyip de dediği gibi olmadığını hiç görmedim. (Nitekim bir gün), Ömer otururken güzel bir adam yanmdan geçti. Ömer: "Zannımda yanıldım." Veya: "Bu adam cahiliye devrindeki dini üzere devam etmektedir." Veya: "Bu, cahiliyede kavminin kahiniydi!" dedi ve: "Şu adamı bana çağırın!" buyurdu. Adam çağırıldı. Ömer: "Zannımda yanıldım veya sen cahiliye devrindeki dinin üzeresin, veya cahiliyede sen onların kahini idin!" diyerek hakkındaki tereddütlerini dile getirdi. Adam: "Bu günkü gibi bir gün görmedim (yani bugün gördüğüm şeyi hiç görmedim). Bugün müslüman bir kimse (olmayacak şekilde) karşılandı" dedi. Hz. Ömer: "Sana yemin veriyorum, benim istediklerimi doğru olarak söyleyeceksin!" buyurdu. Adam: "Cahiliye devrinde ben onların kahinleri idim!" dedi. Ömer ona: "Dişi cinninin sana getirdiği haberlerin en acayibi hangisi idi?" dedi. Adam: "Bir gün ben çarşıda iken, bana dişi cin geldi. Ondaki korkuyu biliyorum. Dedi ki: "Sen cinni ve onun ye'sini ve başı üzerine devrilmesinden (yanı kulak hırsızlığından men olarak haber alamayışından) sonraki ümidsizliğini ve sırtlarına ince çullar konulmuş genç develerle yetişilip yakalamasını görmedin mi?" Ömer şöyle dedi: "Doğru söyledi. Ben onların putlarının dibinde uyurken, bir adam bir buzağı ile geldi ve kesti. O zaman ona birisi öyle bir bağırdı ki, bu kadar yüksek sesle bağıran birisini hiç işitmemiştim. Şöyle diyordu: "Ey celih (ey düşmanlığnı açığa vuran kimse)! Emrun necih (zafer bulmuş bir iş), reculün fasih (fasih konuşan bir adam) var. Senden başka ilah yoktur diyor!" Oradaki cemaaat o adama doğru sıçradılar. (Hz. Ömer devamla dedi ki): "Ben bunu görünce kendi kendime: "Ben bu işin arkasında ne olduğunu anlayıncaya kadar buradan ayrılmayacağım!" dedim. Sonra o zat yine bağırdı: "Ey celih, emrun necih, reculün asih (Ey düşmanlığını açığa vuran kimse! Muvaffak olacak bir iş, fasih konuşan bir adam (var!) Lailahe illallah! diyor!" Ben kalktım. Aradan çok geçmeden "Bir peygamber (çıktı)" dendi." |Buhari, Menakıbu'l-Ensar 35|4391

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ömer (ra)|buharimüslim|Ömer|Üç şeyde Rabime muvafakat ettim: (Resulullah (sa'a): "Ey Allah'ın Resulü! Makam-ı İbrahim'de bir namaz yeri edinsen!" dedim, arkadan: "İbrahim'in makamını namazgah edinin" (Bakara 125) ayeti nazil oldu. "(Bir gün) "Ey Allah'ın Resulü! Huzurunuza iyiler de facirler de giriyor. Emretseniz de ümmühatu'l-mü'minin örtünseler!" dedim. Bunun üzerine hicab (örtünme) ayeti nazil oldu. Resulullah (sav)'ın hanımları kıskançlıkta birleştiler. Ben de: O sizi boşarsa Allah O'na sizden hayırlısını verir" demiştim, bunun üzerine şu ayet indi (Mealen): "Rabbi O'na sizden daha hayırlı olan, Allah'a teslim olmuş, iman etmiş, ibadet ve itaatte sebat eden, günahlarından tevbe eden, Allah'a kullukta bulunan, orucunu tutan hanımlar nasib eder ki, onlardan dul olanı da bakire olanı da bulunur" (Tahrim 5). |Buhari, Talak 32, Tefsir, Bakara 9, Ahzab 8, Tahrim 1; Müslim, Fezailu's-Sahabe 24 (2399)|4392

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ömer (ra)|buharimüslimtirmizi|Ebu Hüreyre|Resulullah (sav) buyurdular ki: "Bir çoban sürüsünü otlatırken, bir kurt koşarak gelip, sürüden bir koyun kapar. Çoban kurtun peşine düşer ve koyunu ondan kurtarır. Ancak kurt, çobana dönüp bakar ve: "Bu koyunlara yırtıcı gününde, onlara benden başka çobanın olmadığı günde kim bakacak?" der. Halk bunun üzerine: "Sübhanallah! Kurt konuşur mu?" diye hayrete düşerler. Resulullah (sav) (onların bu tereddütleri üzerine): "Buna ben inanıyorum, Ebu Bekr ve Ömer de inanıyor" der. Halbuki o sırada Ebu Bekr ve Ömer orada değillerdi. |Buhari, Fezailu'l-Ashab 8, Hars 4, Enbiya 50; Müslim, Fezailu's-Sahabe 13, (2388); Tirmizi, Menakıb, (3681, 3696)|4393

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ömer (ra)|müslim|Ebu Hüreyre|Müslim'in bir rivayeti şöyledir: "Resulullah (sav) buyurdular ki: "Bir adam bir ineği sevkederken üzerine bindi. İnek adama bakıp dik geldi ve: "Ben bunun için yaratılmadım, ben ziraat için yaratıldım" dedi. Halk, hayret ve korku ile: "Sübhanallah, konuşan bir inek ha!" dediler. Resulullah (sav): "Ben (onun konuşmasına) inanıyorum. Ebu Bekr ve Ömer (ra) de inanıyorlar, buyurdular." |Müslim, Fezailu's-Sahabe 13, (2388)|4394

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ömer (ra)|ebu davudtirmizi|Hudri|Resulullah (sav) buyurdular ki: "Yüksek derece sahiplerini onların altında olanlar görür. Tıpkı sizin, semanın ufkunda doğan yıldızı görmeniz gibi. Ebu Bekr ve Ömer (ra) onlardandır (yüksek derece sahiplerindendir) ve daha da ileridirler." |Ebu Davud, Huruf ve'l-Kıraat, (3987); Tirmizi, Menakıb, (3659)|4395

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ömer (ra)|tirmizi|Enes|Resulullah (sav) Hz. Ömer ve Hz. Ebu Bekr (ra) için: "Bu ikisi var ya, bunlar, öncekiler ve sonrakilerden cennetlik olan kühulün efendisidirler." |Tirmizi, Menakıb, (3366)|4396

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ömer (ra)|tirmizi|Huzeyfe|Resulullah (sav) buyurdular ki: "Benden sonra şu ikiye ihtida edin: Ebu Bekr ve Ömer (ra)." |Tirmizi, Menakıb, (3663, 3664)|4397

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ömer (ra)|buhariebu davud|Muhammed İbnu'l'Hanefiyye|Babam (ra)'a dedim ki: "Babacığım, Resulullah (sav)'dan sonra insanların hangisi hayırlıdır?" "EbuBekr" dedi. "Sonra kim?" dedim. "Ömer!" dedi. Ben: "Sonra kim?" diye sormaya devam edip "Osman!" cevabını almaktan korktum da: "Sonra sen!" deyiverdim. Ama babam: "Ben mi? Ben sıradan bir müslümanım" dedi. |Buhari, Fezailu'l-Ashab 5; Ebu Davud, Sünnet 8, (4629)|4398

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Osman (ra)|müslim|Aişe|Hz.Ebu Bekr (ra), Resulullah (sav)'ın yanına girmek üzere izin istedi. Bu sırada Aleyhissalatu vesselam yatağı üzerinde yatmakta idi. Üzerinde benim bürgüm vardı. Resulullah halini bozmadan izin verdi. (Konuştular), meselelerini hallettiler. Hz. Ebu Bekr gitti. Bir müddet sonra Hz. Ömer girmek için izin istedi. Resulullah (sav) aynı halini hiç değiştirmeden ona da izin verdi. Ömer'in ihtiyacını da gördü. Sonra da gitti. Bir müddet sonra Osman izin istedi. Bu sefer (sav) yatağında doğrulup oturdu. Üstünü başını düzeltti. Bana da: "Elbiseni üzerine toplar emretti. Ve ona da girmesi için izin verdi. Onun da ihtiyacını gördü. Osman da gitti. O gidince ben dayanamayıp: "Ey Allah'ın Resulü! Ebu Bekir ve Ömer gelince istifini bozmadığın halde Osman gelince kendine çekidüzen verdin. Sebebi nedir?" diye sordum. Dedi ki: "Osman çok utangaç birisidir. Ben istifimi hiç bozmadan eski halimde iken içeri aldığım takdirde arzusunu açmadan gideceğinden korktum." [Bir rivayette: "Kendisinden meleklerin haya duydukları bir kimseden ben haya duymayayım mi?" demiştir.] |Müslim, Fezailu's-Sahabe 36, (4201)|4399

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Osman (ra)|buharitirmizi|Osman İbnu Abdillah İbnu Mevhib|Mısır ehlinden biri geldi, hacc yapmak istiyordu. Oturan bir grup gördü ve: "Bunlar da kim?" dedi. "Kureyşliler" denildi. "Aralarındaki yaşlı zat da kim?" dedi. "Abdullah İbnu Ömer (ra)" denildi. (Abdullah'a yaklaşarak) "Sana bir şey soracağım, bana ondan haber ver. Hz. Osman Uhud günü (savaş meydanından) kaçmış mıydı, biliyor musun?" diye sordu. O da: "Evet!" dedi. "Onun Bedir'de kaybolduğunu ve savaşta hazır bulunmadığını da biliyor musun?" diye sordu. "Evet!" dedi. Adam bu cevap üzerine: "Allahuekber!" deyip döndü. Abdullah İbnu Ömer (ra): "Gel!" dedi, sana açıklayayım: "Uhud'daki firarına gelince: " şehadet ederim ki, Allah onu affetti, mağfirette bulundu. Nitekim Allah Teala Hazretleri, haklarında şu ayeti indirdi: "Muhakkak ki iki ordunun karşılaştığı günde içinizden geri dönen kimseleri, Resulullah'ın emrine muhalefet gibi hareketleriyle kazandıkları bazı günahlar yüzünden şeytan kaydırmak istedi. Fakat gerçekten Allah onların günahlarını bağışladı..." (Al-i İmran 155). Bedir'deki kayboluşuna gelince: Onun nikahı altında Resulullah (sav)'ın kerimeleri Rukiyye (ra) vardı ve hasta idi. Aleyhisaalatu vesselam kendisine: "Rukiyye ile kal. Sana Bedr'e katılan bir kimsenin sevabı ve (ganimetten alacağı) pay var" buyurdu. (O da bu istek üzerine kaldı). Bey'atu'r-Rıdvan'daki kayboluşuna gelince: Eğer Batn-ı Mekke'de ondan daha aziz biri olsaydı, (Resulullah), yerine onu gönderecekti. Aleyhissalatu vesselam, Mekke'ye onu gönderdi. Bey'atu'r-Rıdvan, Osman (ra) Mekke'ye gittikten sonra akdedildi. Resulullah (sav), Bey'at akdi sırasında sağ elini sol eli üzerine koyarak: "Bu da Osman yerine!" buyurdular. Resulullah (sav)'ın sol elinin Osman için hayrı, onların sağ elinin, kendileri için olan hayrından fazla idi. Sonra İbnu Ömer (ra), adama: "Haydi şimdi bu (anlattıklarımı) beraberinde götür!" dedi. |Buhari, Fezailu'l-Ashab 7, Humus 14, Megazi 19; Tirmizi, Menakıb, (3709)|4400

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Osman (ra)|tirmizi|Abdurrahman İbnu Semüre|Hz. Osman (ra) Resulullah (sav)'a ceyşü'l-Usre'yi (Tebük'e gidecek orduya) teçhiz ettiği sırada bin dinar getirdi ve Resulullah'ın kucağına döktü. Aleyhissalatu vesselam, parayı kucağında (eliyle karıştırıp) altüst etti ve şöyle dedi: "Bugünden sonra Osman'a, (her ne) yapsa zarar vermeyecektir." ve bu sözü iki sefer tekrar etti. |Tirmizi, Menakıb, (3702)|4401

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Osman (ra)|tirmizi|Abdurrahman İbnu Habbab|Resulullah (sav) ceyşül-Usre'yi teçhiz ederken şahid oldum. Osman İbnu Affan (ra) kalktı ve: "Ey Allah'ın Resulü!" dedi, "yüz deve çuluyla, semeriyle Allah rızası için (bağış olarak) bendendir!" Resulullah (sav) ordu için bağış, yapmaya tekrar teşvikte bulundu. Osman yine kalkıp: "Ey Allah'ın Resulü! Çuluyla, semeriyle ikiyüz deve Allah rızası için bendendir!" dedi. Sonra Resulullah (sav) ordu için bağışta bulunmaya yine teşvikte bulundu. Osman tekrar kalktı ve: "Ey Allah'ın Resulü!" dedi. "Benden üçyüz deve çuluyla, semeriyle Allah rızası için bağışımdır!" Abdurrahman der ki: "Resulullah (sav)'ı minberden inerken gördüm, hem iniyor, hem de: "Bu hayırdan sonra, Osman'ın yapacağı (kötü amel) aleyhine olmaz!" diyordu. |Tirmizi, Menakıb, (3701)|4402

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ali (ra)|tirmizi|Enes İbnu Malik|Resulullah (sav) pazartesi günü gönderildi. Hz. Ali (ra) da salı günü namaz kıldı. |Tirmizi, Menakıb, (3730)|4403

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ali (ra)|tirmizi|İbnu Ömer|Resulullah (sav) Ashabının arasını kardeşlemişti. Hz. Ali (ra) yanına geldi ve: "Ashabmızın arasını birbirleriyle kardeşlediniz, ama beni kimseyle kardeşlemediniz!" dedi. Bunun üzerine (sav): "Sen dünyada da ahirette de benim kardeşimsin" buyudular. |Tirmizi, Menakıb, (3722)|4404

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ali (ra)|tirmizi|Zeyd İbnu Erkam|Resulullah (sav) şöyle buyurdular: "Ben kimin dostu (mevlası) isem, Ali de onun dostudur." |Tirmizi, Menakıb, (3714)|4405

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ali (ra)|buharimüslimtirmizi|Sa'd İbnu Ebi Vakkas|Resulullah (sav) Tebük seferine çıkınca Hz. Ali'yi geride (Medine'de) bırakmıştı. "Ey Allah'ın Resulü, siz beni çocukların ve kadınların arasında mı bırakıyorsunuz?" dedi (kalmak istemedi). Bunun üzerine Resulullah (sav): "Sen, Hz. Harun'un Hz. Musa yanında aldığı yeri, benim yanımda almaktan razı değil misin? Şu farkla ki benden sonra peygamber yok!" buyurdular. |Buhari, Megazi 78, Fezailu'l-Ashab 9; Müslim, Fezailu'l-Ashab, 31, (2404); Tirmizi, Menakıb, (3731)|4406

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ali (ra)|müslimtirmizi||Müslim ve Tirmizi'nin bir rivayetinde şöyle gelmiştir: "Resulullah (sav) Hayber günü buyurdular ki: "Yarın sancağı öyle bir kimseye vereceğim ki, O, Allah'ı ve Resulünü sever, Allah ve Resulü de onu sever." Ravi devamla der ki: "Bu söz üzerine (beni mi seçer ümidiyle, Resulullah (sav)'a görünmek için) boyunlarını uzattılar. Ama o: "Bana Ali (ra)'yi çağırın!" buyurdular. Ali getirildi ama gözlerinden rahatsız idi. Hemen gözlerine tükürdü ve sancağı ona verdi. Allah Teala Hazretleri onun eliyle fethi müyesser kıldı." Ravi devamla der ki: Şu ayet indiği zaman "Gelin, oğullarınızı ve oğullarımızı çağıralım..." (Al-i İmran 61) Resulullah (sav) hemen Ali'yi, Fatıma'yı, Hasan ve Hüseyin'i (ra) çağırdı ve: "Allahım, bunlar benim ailemdir" buyurdu. |Müslim, Fezailu'l-Ashab 32, (2404); Tirmizi, Menakıb, (3726)|4407

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ali (ra)|müslimtirmizinesai|Zirr İbnu Hubeyş|Hz. Ali (ra)'nin şöyle söylediğini işittim. "Daneyi açan, canlılan yaratan Zat-ı Zülcelal'e yeminle söylüyorum: Ümmi peygamberim (sav), bana şu hususu garantiledi: "Beni mü'min olan sevecek, münafık olan da bana buğzedecektir." |Müslim, İman 131, (78); Tirmizi, Menakıb, (3737); Nesai, İman 20, (8,117)|4408

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ali (ra)|tirmizi|Cabir|Resulullah (sav) Taif günü Hz. Ali (ra)'ı çağırdı ve onunla hususi konuşma yaptı. (Bu görüşme o kadar uzadı ki) halk: "Resulullah (sav) amcasının oğluyla görüşmesini uzattı" dedi. (Resulullah bunu işitince): "Onunla hususi görüşmeyi ben (kendi arzumla) yapmadım. Allah(ın arzusu ve emri ile Resulü) yaptı" açıklamasmda bulundu. |Tirmizi, Menakıb, (3728)|4409

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Hz. Ali (ra)|tirmizi|Enes|Resulullah (sav) Beraet (Tevbe) süresini, (Arafat'ta haçlılara tebliğ edilmek üzere) Hz. Ebu Bekir (ra)'i göndermişti. Sonra onu çağırarak: "Bunun, ehlimden olmayan bir kimse ile tebliğ edilmesi muvafık değil!" buyurdu. Hz. Ali (ra)'yi çağırarak sureyi, (Arafat'ta okuması için) ona verdi. |Tirmizi, Tefsir, Tevbe, (3089)|4410

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Talha İbnu Ubeydullah (ra)|tirmizi|Cabir|Resulullah (sav) buyurdular ki: "Yeryüzünde (iki ayak üzerinde) yürüyen bir şehid görmek isteyen Talha İbnu Ubeydullah (ra)'a baksın." |Tirmizi, Menakıb|4411

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Talha İbnu Ubeydullah (ra)|tirmizi|Kays İbnu Ebi Hazım|Ben Talha İbnu Ubeydullah (ra)'ın, Uhud'da Resulullah (sav)'ı himaye ettiği elini kurumuş gördüm. |Tirmizi, Fezailu'l-Ashab 14|4412

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Zübeyr İbnu'l-Avvam (ra)|buharimüslimtirmizi|Cabir|Resulullah (sav) buyurdular ki: "Her peygamberin bir havarisi vardır. Benim havarim ise Zübeyr İbnu'l-Avvam'dır (ra)." |Buhari, Fezailu Ashab 13, Cihad 40, 41, 135, Megazi 29, Haber-i Vahid 2; Müslim, Fezailu's-Sahabe 48, (2415); Tirmizi, Menakıb, (3746)|4413

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Sa'd İbnu Ebi Vakkas (ra)|buharimüslimtirmizi|Ali|Resulullah (sav)'ın Sa'd (ra)'dan başka kimseye "Annem babam sana feda olsun" dediğini işitmedim, Uhud Savaşında: "Ey Sa'd (okunu) at! Annem ve babam sana feda olsun!" dediğini duydum. |Buhari, Megazi 18, Cihad 80, Edeb 103; Müslim, Fezailu's-Sahabe 41, (2411); Tirmizi, Menakıb, (3756)|4414

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Said İbnu Zeyd (ra)|buhari|Kays İbnu Hazım|Said İbnu Zeyd (ra)'i dinledim, diyordu ki: "Vallahi ben şu halimi hatırlıyorum: "Allah'a yemin olsun, Ömer İslam'a girmezden önce, beni ve kızkardeşini müslüman olduk diye bağlamıştı. Eğer Osman'a yaptığınız (öldürme işin)den dolayı Uhud dağı yerinden gitse, gitmede haklı idi." |Buhari, Menakıbu'l-Ensar 34, 35, İkah 1|4415

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Abdurrahman İbnu Avf (ra)|tirmizi|Aişe|Resulullah (sav) (bir gün) hanımlarına: "Ölümümden sonra beni üzecek şeylerden biri de sizin meselenizdir. Size ancak sıddık (Hz. Aişe der ki yani mutasaddık) ve sabırlılar tahammül edebilir" der. Hz. Aişe devamla, Ebu Seleme İbnu Abdirrahman'a dedi ki: "Allah senin babana cennetin selsebil çeşmesinden içirsin." İbnu Avf, Ümmühatu'l-mü'minin'e tasadduk edenlerdendi, kırkbin dirheme satılan bir bahçe tasadduk etmiş idi. |Tirmizi, Menakıb, (3760)|4416

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Ebu Ubeyde İbnu'l-Cerrah (ra)|buharimüslim|Enes|Resulullah (sav) buyurdular ki: "Her ümmetin bir emini vardır. Bizim eminimiz, ey ümmet, Ebu Ubeyde İbnu'l-Cerrah (ra)'tır." |Buhari, Fezailu'l-Ashab 21, Megazi 72; Müslim, Fezailu'l-Ashab 53, 54 (2419)|4417

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Ebu Ubeyde İbnu'l-Cerrah (ra)|buhari|Enes|Yemenliler (sav)'a gelerek: "Bizimle birlikte birisini gönder de bize sünneti ve islam'ı öğretsin!" dediler. Bunun üzerine Aleyhissalatu vesselam Ebu Ubeyde İbnu'l-Cerrah (ra)'ın elinden tutup: "İşte bu, ümmetin eminidir" buyurdu. |Buhari, Fezailu'l-Ashab 21, Megazi 72; Müslim, Fezailu'l-Ashab 53, 54 (2419)|4418

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Abbas İbnu Abdulmuttalib (ra)|tirmizi|Ali|Resulullah (sav) buyurdular ki: "Kim amcama eziyet verirse mutlaka bana eziyet vermiştir. Şurası muhakak ki, kişinin amcası babası yerindedir." |Tirmizi, Menakıb, 3764)|4419

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Abbas İbnu Abdulmuttalib (ra)|tirmizi|İbnu Abbas|Resulullah (sav) Abbas (ra)'a dedi ki: "Ey amcam, pazartesi sabahı bana sen ve oğlun beraber gelin size dua edivereyim. Allah bu dua bereketine, sana da oğluna da hayırlar halketsin!" İbnu Abbas devamla der ki: "Abbas gitti, biz de beraberinde gittik. (Resulullah) hepimize bir kısa örttü; sonra da şöyle dua buyurdu: "Allahım! Abbas'ı ve oğlunu mağfiretine erdir, öyle bir mağfiret ki zahiri batıni bütün günahlarına ulaşıp temizlesin, hiçbir günah hariç kalmasın. Allahım, ona çocuğu sebebiyle ikram et." [Rezin bir rivayette şu ziyadeyi kaydetti: "Hilafeti onun neslinde baki kıl."] |Tirmizi, Menakıb, (3766)|4420

FEZAİL BÖLÜMÜ|Sahabelerden Bazılarının Faziletleri - Abbas İbnu Abdulmuttalib (ra)|tirmizi|Ebu Hüreyre|Resulullah (sav) buyurdular ki: "Horasan'dan siyah bayraklar çıkacak. Bu bayrakları hiçbir şey geri çeviremeyecek ve mutlaka İlya'ya (Kudüs şehrine) dikilecek." |Tirmizi, Fiten 79, (2270)|4421