Anne-bebek arasındaki bağlılık ilişkisi, yavrunun ve türün varlığını sürdürebilmesi açısından önemli ve gereklidir. Bu bağlılık ilişkisinin çeşitli hayvan türlerinde de görüldüğü ve yaşanan toplumsal ve fiziksel çevreye göre farklılık gösterdiği görülmüştür.
Bebekler ve anneler bağlılık ilişkisini kolaylaştırıcı davranış biçimler, seçenek ve yeteneklere sahiptirler. Bu davranış biçimleri doğuştan var olup, sonradan öğrenilmemiştir.
Bağlılık ilişkisinin kurulmasında, anne ve bebek arasındaki fiziksel ilişki ve etkileşim çok önemlidir. Fiziksel ilişki, annenin duyarlılığı ve anne-bebek etkileşimi kadar önemli değildir.
“Yabancı Oda" deneysel koşullarında yapılan gözlemler sonucunda, üç tür bağlılık ilişkisinden söz edilmiştir. Bunlar, güvenli bağlılık, gerilimli-kaçınıcı bağlılık ve gerilimli karşı koyucu bağlılık olarak adlandırılmıştır. Anneleri ile güvenli bağlılık ilişkisi gösteren bebeklerin, yaşıtları ile de olumlu, ilişkiler geliştirdikleri görülmüştür. Araştırmalar, anne davranışının anne-bebek ilişkisinin niteliğini belirlemekte, bebek özelliklerinden daha önemli olduğu sonucunu ortaya koymaktadır. Bununla birlikte, anneler ve bebekler değişik bebek ve büyüklerle farklı ilişkilere girebilmektedirler.
Yapılan araştırmalar, ilk ilişkinin niteliksel olarak diğer ilişkilerden farklı olmadığını, ancak, bağlılık ilişkisinin kurulmamasının veya zedelenmesinin, kişinin sonraki yaşamını etkileyebileceğini ortaya koymuştur. Bağlılık ilişkisi, ilk yıl içinde kurulamadığı durumlarda, daha sonraki yıllarda da (4-5 yaş gibi) kurulabilmektedir.
Bebeklikte yaşıtlarla olan ilişkiler, anne ile olan ilişkilere bazı açılardan benzemekle birlikte, farklılıklar da gösterir.Yaşıtlar da anne gibi çocuğa güven duygusu verirler. Öte yandan, çocuklar yaşıtları ile olan ilişkilerinde çatışma ve taklit yolları ile aktif bir biçimde bazı kural ve doğruları öğrenirken, anneleri tarafından çoğu zaman bilinçli olarak eğitilirler.
