Ioan. De salas, gvmielensis, e provincia castellana, societatis iesv
Yüklə 18,48 Mb.
|
|
est, & noxia homini, & ita procedunt decreta<-P> @@0@ @@1@ retinetur; quia aptus est ad sustentandos ministros Dei. Vnde D. Thom. iudiciale præceptum illud vocat, potiùs quàm cæremoniale, & eodem modo loquuntur aliqui de præcepto abstinendi à san- guine, & suffocato: quia magis retinebatur propter commoditatem, vel bonam gubernationem Reip. quàm propter cæremoniam. Sic etiam retinuit Ecclesia vsum incensi, vestes sacras, & similia propter decentiam, & ornatum, sub qua ratione magis dici possunt morales leges, quàm cæremo- niæ. In his tamen propter vitandam occasionem erroris semper seruauit Ecclesia, vt licet in com- muni ratione sit aliqua conuenientia, in particula- ri modo, & ritu semper sit diuersitas, sicut obser- uauit etiam in celebratione Paschatis, vt nũquam incidat in eum diem, in quo secundùm legem ce- lebrabatur. De quo August. epist. 119. aliàs lib. 2. ad inquisitionem Ianuarij. Hæc illi recentiores: sed absolutè, & sine vlla limitatione tenendum censeo, cæremonias Iudai- cas in eadem specie per modum cæremoniarum, seu propter mysticam aliquam significationem assumi non posse: nihil enim cogit, vt id assera- mus. Nam abstinentia à suffocato, & sanguine non propter significationẽ ad Apostolis præcepta fuit: sed ob alios fines, vnde Origenes 8. cōtra Celsum ait, suffocata fuerunt sanguine non expresso de mortuo,
Imò magna pars victus humani, vt ait Magnetes apud Turrian. 1. contra Magdeburg. cap. 5. dæmo- nibus erat dicata, & eandem causam indicat Paul. 1. Cor. 10. nu. 20. & 21. & priora illa verba Actorum 15. contaminationes idolorum, Aug. 32. contra Faust. cap. 13. ait, in ea prohibitione respectum habitum fuisse ad Iudæos, qui abhorrebant ab his escis, & ad antiquius tempus Noë, in cuius arca omnium gentium Ecclesia præfigurata est, & in cuius tem- pore hoc vetuit Deus Genes. 9. vnde hoc non fuit proprium illius legis, nec Hebræorum: sed com- mune ipsis & Gentilibus. Clem. lib. 6. const. ca. 12. consentire videtur, affirmans, in lege naturæ etiam ante diluuium hæc eadem seruata esse: & Arias Montanus Actor. 15. in illud suffocatis & sanguine, ait, etiam in pręceptis filiorum Noë duo hæc fuisse non sine magna significatione, quæ interim per Christianos ex gentibus factos obseruanda cōmendabant Apostoli, donec ipsa veritas Christi manifestè omnibus elucesceret: ne omninò Chri- stiani ex Iudæis abalienarentur à Gentilibus, & vt auferretur à Iudæis ansa calumniandi Christia- nam disciplinam, dicentibus, ab ipsa non excipi etiam cæremonialia omnibus olim gentibus sin- gulari cum significatione tradita. Turrianus 1. cōtra Magdeb. cap. 5. & lib. 6. const. Clemens cap. 12. arbitratur, suffocatum id dunta- xat prohibitum fuisse, quod erat immolatitium. Hac verò ratione idololatria excepta vesci licuisse isto & sanguine, & idolothyto, seu si scandalum deforet, aut si consuetudo in naturam iam conuer- sa non abhorreret: idémque iudicium esse de capto animali à bestiis, & de morticino: quæ nimirum quoque ad idolorum cultum pertinebant. Hoc propter sanguinem retentũ, illud propter bestias,<-P>@@ <-P>quas gentes pro Diis colebant: vt liquet auctorita- te Isichij Leuit. 22. Valentia disp. 7. quæst. 7. punct. 7. ad. 5. cum D. Thoma quęst. 103. art. 4. ad 3. ait. id non fuisse prę- ceptum ad cultu, sed materialiter in alium finem vt scilicet posset faciliùs ex Iudæis, & gentibus vnus populus coalescere, si in eo genere abstinen- tiæ sese Gentiles cum Iudæis, qui maximè à suffo- cato abhorrebant, in communi conuictu confor- marent, eadem ratione assignat Sotus 2. iust. quęst. 5. art. vlt. ad finem. Lorin. Act. 15. vers. 20. vtraque inquit ratio im- pulisse potuit Apostolos ad eam legẽ scribendam, tum superstitiosa in Gentilibus talium escarum vsurpatio, tum religiosa Iudęorũ ab iisdem propter diuinum præceptum abstinentia. Quamdiu autem Christiani in eadẽ abstinẽtia propter legẽ Aposto- licam perdurabant, inter testamenta, vt ait Tertul. botulos illis cruore distẽtos admouebāt Gentiles, certissimi scilicet illicitũ esse penes illos, per quod exorbitare eos volebant. Constat hoc idem testi- monio Minucij in Octauio, & Blandinæ Martyris apud Euseb. 5. hist. cap. 1. Ecclesia Latina nuper hanc abstinentiā à sanguine, & suffocatis negligit, quam immeritò hoc nomine insectatur Theodor. Balsamon tom. 1. Bibliot. patrum. Et si hodie Gręci ab his abstinent putantes, se hac lege adhuc teneri, superstitiosi sunt: quia neminem nũc ligat, & eius obseruatio sapit cæremonias veteris legis, inquit Lorinus, si verò quòd naturaliter ab huiusmodi cibo abhorrent, vel honesta alia de causa repre- hendi non debent, in quibus verbis insinuat Lori- nus, legem prædictam apud Iudæos cæremonia- lem fuisse. Quod licet daremus, tamen negaremus apud Apostolos esse cæremonialem, cùm non re- spexerint significationem: sed fines indicatos, qui quoniam vniuersè, & prorsus cessarunt, cessauit lex ipsa: contraria etiam consuetudine abrogata videtur. Stultè autem Luther. quadam concione erro- rem Cōcilio Apostolico appinxit, quoniam decre- uerit necessaria esse opera, & legis obedientiam. Nam visum est spiritui sancto, & illi Concilio, im- ponere illud præceptum ob fines prædictos, & nihil cæremoniale, vt cæremoniale iniunxit. Qui in præcepto abstinentiæ à sanguine homicidium caueri docent, vel tropologicè, vel argumento à minori, vt plerique ex citatis auctoribus faciunt, ferendi sunt, ita vt tria illa prohibita ab Apostolis respōdeant tribus illis positis à Paulo ad Titum 2. Sobriè, iustè, & piè viuamus. Sobriè abstinendo à fornicatione, iustè à sanguine, rapina, & violentia, piè ab idolothytis seu idololatria, & impietate. Non intenderunt Apostoli eo præcepto vitium gulæ comprimere, sunt enim alia ciborum genera multò delicatiora, & gustui iucundiora: quæ vitan- da potius fuissent. Nec respexit Deus ad salutem corporis, vt voluit Eucherius Genes. 9. quia saluti officit morticina caro. Et mirum est potuisse Eu- gubinum ibi sibi persuadere in illis verbis, Carnem cum sanguine non comedetis: homicidium tantum in- hiberi: ibi enim post præmissum esum quorumli- bet animalium mox subiungit Deus, Excepto quod
gub. Comedere carnem cum sanguine phrasi scriprura esse occidere hominem: sed intenso odio expetere alicui mortem, vt Psal. 26. 2. Iob 31. quamuis his locis non dicitur cũ sanguine Chrysost. homil. 27.<-P> @@0@ @@1@ prohibetur Leuit. 17. Caiet. de carne seu animali viuo: Lyra, Abul. & Carth. ne viuum ex animali membrum abscindatur ad esum: ne comedatur suffocatum: ne captum venatu, vel aucupio, ne se- paratus ab animali sanguis. Breuius, & melius Lor. cum aliis, ne comedatur sanguis in animali inclu- sus, vel ab eo separatus. Vide alia in Lorino Act. 15. vers. 20. Soto suprà, Azor tom. 1. lib. 6. cap. 23. ad finem, & Vazquez disp. 182. cap. 9. qui inter alia di- cit, canonem sexagesimum secundum Apostolo- rum, quem optimè deffendit Apostolorum esse Turrianus suprà, & decretum Apostolorum Act. 15. non esse renouatum, vt communiter asseri so- let, in Concilio Gangrensi canone 2. nam verba Concilij sunt, Si quis carnem edentem præter sangui- nem, & idolis immolatum, & suffocatum cum religione, & fide condemnat, velut spem propter huiusmodi præ- ceptionem non habentem, Anathema sit. In his autem verbis potius videtur licentia dari comedendi ista omnia, modò illud fiat sana conscientia: anathe- matizat enim eos, qui damnant comedentem hu- iusmodi cibos cum bona conscientia, hoc est, non credentes illicitum esse. Cæterùm ne à communi sententia recedamus, dicere possumus, reuerà hîc reuocari canonem Apostolicum: nec enim est cre- dibile à Concilio Gangrensi, quod prouinciale fuit, reuocari, maximè cum illa forma non sit re- uocatoria: nec verò supponi iam reuocatum ab ali- quo Pontifice, vel Concilio generali: nullum enim vestigium talis reuocationis habemus. Et si reuo- catum tunc iam esset, non renouaretur posteà, vt renouatum videmus, & fatetur Vazquez à Conci- liis Aureli. & Vuormatiẽsi, & à Leone Imperatore, nec in Theodori Pœnitentiario manuscripto in- ueniretur pœna iniuncta iis, qui vescerentur suffo- cato: nec huius præcepti tanquam vigentis memi- nissent Patres superiùs citati: nec denique etiam nunc seruaretur à Græcis. Deinde illa particula,
nem, sensumque hunc indicat. Si quis edentem carnem, excepto sanguine (qui ad carnem quoque pertinet;) & immolato, & suffocato, (quæ edere prohibitum est,) si quis, inquam, talem damnat, affirmans non posse habere spem consequendi vi- tam æternam, eo quòd sit violator præcepti prohi- bentis esum carnis, Anathema sit. Deinde Vazquez dubitat, quomodò pręceptum illud quòd cæremoniale fuisse videtur, renouari ab Ecclesia potuerit: nam, vt omnes cum Hierony- mo, & Augustino docent, post sufficientem Euan- gelij prædicationem omnia cœremonialia perni- ciosa sint, & nullum renouari queat: alioqui Ec- clesia posset nunc victimas animalium præcipere, quod est absurdum. Respondet, inter præcepta cæ- remonialia quædam fuisse tradita in figuram Christi, qualia fuerunt præcepta de sacrificiis, & de circuncisione: quædam autem, vt aliqua prohi- berentur habentia speciem ethnicę superstitionis, vt edere suffocata, & sanguinem effusum, vt nota- uit S. Thom. quæst. 102. art. 6. ad 1. Nam inter pre- tiosa sacrificia, quæ diis offerebantur, computa- bantur carnes suffocarę, & sanguis ipse, de quibus immolantes comedebant; vt testatur Origen. 8. contra Celsum, & Strabo lib. 15. geographię agens de Indorum moribus: vt colligit Turria. lib. pro canonib. cap. 5. ex Magnete apologetico 3. contra Theostenem, qui inter varia, quæ mactabātur diis,<-P>@@
bibus, & foueis. Quæ sacrificia pretiosa à gentili- bus putabantur, vt inquit Strabo, quia sic totum animal diis cōsecrabatur, videlicet, cum suo etiam sanguine. Hæc ratio colligitur ex Leuit. 17. Vbi sanguinis esus prohibetur; quia cum anima carnis in sanguine sit, voluit Deus sibi in altari pro pec- catis offerri, vt simul etiam illo cultu ritum idolo- latriæ de medio tolleret, qui partim in esu sangui- nis idolis oblati consistebat. Sic posset modo Ec- clesia prohibere, si opus esset, vt olim prohibuit propter speciem idololatrię, esum idolothytorum: sed iam hæc prohibitio necessaria non est, cùm il- læ gentilium cæremoniæ inter fideles non extent. Aliam huius prohibitionis rationem assignat Cy- rillus Catechesi 4. Quia multi feri homines, & more canum viuentes sanguinem lambebant in modum sæ- uissimarum belluarum; suffocata verò crudeliter vora- bant. Hanc rationem reiicit Vazquez, quia non vi- detur sufficiens ad prohibendum vniuersè esum sanguinis, & suffocati, etiam cum igne præparata ederentur. Aliam rationem assignat Augustinus 32. Cōtra Faustum, c. 13. Quare Apostoli hoc præ- ceperunt Act. 15. vt rem facilem, neque obseruan- tibus onerosam, in qua gentes cum Israelitis con- uenirent, assignarent, & ita duo parietes in an- gulari lapide coniungerentur. Vazquez illam de idololatria rationem magis probat, certumque ar- bittatur, licet in Leuitico non esset prohibitus esus sanguinis ad vitandam speciem idololatriæ: tamen ea de causa esum sanguinis, & suffocati esse ab Ecclesia prohibitum. Addit Genes. 9. illis verbis Excepto quòd carnem cum sanguine, &c. Non esse prohibitum homicidium, vt putauit Eugub. Nec esum sanguinis, vel abscindẽdo membrum viuum ex animali, vel comedendo suffocatum, vel sepa- ratim sangninem ipsum, vt putarunt Lyra, Abul. & Carth. Sed solùm esum carnis viuę, vt docuit Caiet. Nam cũ Deus dixisset, & omne quòd mouetur, & vi-
Nempe vt nihil viuum comedatis: & ita pro eo quòd in vulgata est. Carnẽ cũ sanguine nō comedetis, in Hebręo est. Tantùm carnẽ in anima sanguine ipsius non comedetis, id est, in anima, quę est ipsius sanguis, quia sanguine vita animalis conseruatur. Hoc au- tem prohibuit Deus, quia ferinũ, & inhumanum. Quòd verò posteà sequitur, Sanguinem enim ani- marum vestrarum requiram de manu cunctarum be- stiarum, duobus modis ait Vazquez intelligi posse. Primus est, vt particula, enim, pro, & vel, autẽ, po- natur, nullamq́ue causam præcedentis reddat: sed nouum indicet præceptum prohibens effusionem sanguinis humani, ita, vt de manu bestię ille etiam requirendus sit, eo quòd, vt quidam volunt, posteà Exod. 21. lata fuerit lex, vt bos, qui percusserit ali- quẽ, obrueretur lapidibus, nec carnibus eius quis- quam vesceretur. Verùm cum scriptura dicat, cun- ctarum bestiarum, & posteà solùm contra quas- dam bestias lex lata fuerit, alio modo hic locus in- telligi debet: primo quidem per hyperbolem, ad denotandum quantum Deo hoc crimen displice- ret: secundò, vt aliquid suppleatur prius, cuius hæc verba causam reddant, sicut in scriptura sæpe fit, nempe, Nolo vos aut cibi, aut vindictæ, aut voluptatis causa sanguinem humanum fundere: sanguinem enim animarum vestrarum, &c. Littera autem Hebraica ad vtrumque anceps est: nam particula aliqu ando quæ, aliquando, quia, significat. @@0@ @@1@ prohiberi potest, & prohibitum in Ecclesia fuit, ne vllus vesceretur carnibus captis à bestia: quia etiam sanguis retinebatur intra illas, & ita ratio- nem suffocati habebant. Vide Vazquez disp. 152. & quæ nos diximus disp. 10. sect. 1. Vide etiam Martinum del Rio, Genes. 9. vers. 3. & 4. vbi 1. cum Chrysost. hom. 27. Theodor. quęst. 55. docet, ante diluuium licuisse carnibus vesci: sed posteros Seth illis abstinuisse: post diluuium autem significasse, non fore sibi ingratum, si car- nibus deinceps æquè atque oleribus vescantur; quia plantarũ vis diluuio debilitata fuit. Sic Deus consuluit humanæ necessitati, vt bene Nouatian. ep. de cibis Iudaicis; & male Tertul lib. contra psy- chicos, cap. 4. id humanæ incontinentiæ indultum dixit. Male etiam Pythagorei nefas putabant ani- mal occidere, & vesci. Vnde Ouidius metamor- phosi extrema.
Non refellitur ciborum delectus, de quo Cle- mens 2. Pædagogi, cap. 1. & latiùs Bellarm. 2. de bonis operib. cap. 7. Pugnaret, inquit Rius, cum Dei permissione lex Ecclesiæ, si carnes sempet, & omnibus prohiberet. Hebraicè habetur, Carnem in anima sua in sanguine suo non comedetis. Id est, non comedetis carnem cum anima sua, quæ est san- guis, vt egregiè post Chrysost. & Auenezram tra- didit Eugub. Hieronymus ad sensum breuiter red- didit, carnem cum sanguine. Prohibentur duo modi sanguinem edendi; vnus est sanguinis ad- huc existentis in animali viuo, aut suffocato, aut morticino. Alius est sanguinis iam ab ani- mali separari, coagulati, vel liquidi, ita Euche- rius. Addit. Seder gosam, membrum animali vi- uo excisum interdici esui. Sed hoc reducit Rius ad priorem modum. Lutherus ibi putat, sensum esse viui corporis carnibus abstinendum. Ne sicut mil- uus pullos, aut lupus oues vorat, nos crudas, & palpitantes, & calido sanguine stillantes partes voremus. Quæ opinio fatua Rio videtur: quippe non Lestrigonibus, vel Cyclopibus: sed Noe, & Seth filiis lex ferebatur. Ratio huius præcepti po- sitiui est, vt homines ab homicidio deterrerentur. Nec id immeritò cauebatur. Nam gentiles posteà vsque ad sanguinis humani potum prorupisse re- fert Tertul. apolog. cap. 9 Renouatum ab Aposto- lis, Act. 15. durauit eius obseruatio temporibus Tertul. dict. cap. 9. & Minucij in Octauio: & vsque ad Bedam, & Rabanum, vt ex huius pœnitentiali patet. Demum (nescio quando) Ecclesia permit- tente, per non vsum posterior comedendi sangui- nis modus, sed non bibendi liber factus: forte quando cessauit suspicio, & periculum idololatrię de carnibus immolatis: nam hanc causam fuisse huius Apostolicæ prohibitionis quidam tradide- runt. Vide Turria. 6. const. Apost. cap. 12. Sanguinem enim animarum, &c. Id est mihi adeò pretiosus est sanguis vester, vt etiam à brutis, quę hominem ne- carint, requiram. Fecit Exod. 21. num. 28. Si bos per-
Vazquez suprà docet. Primum est, quod dixit contra Lutherum. Secundum verò, quod in vlti- mis verbis continetur. Lector eligat. Non damno opinionem Vazquez circa primum, quamuis Lu- theri sit: quia expressè etiam eam tenent Dio-<-P>@@ <-P>dor, ibi apud Francis. Zephirum, & alij catholi- ci superiùs citati, & quoad 2. dictum Rius proba- biliter loquitur: sed Theodoretus explicat, in die resurrectionis sanguinem humanum requiram de manu bestiarum omnium, vt corpori resurgenti reddatur. Ad argumentum factum de decimis, respon- deo, præceptum de decimis, qua parte positiuum erat, iudiciale fuisse, vt docet D. Thomas 2. 2. qu. 87. art. 1. & Azor tom. 1. lib. 7. cap. 34. quæst. 4. Ideò ab Ecclesia retineri, aut renouari potuisse. Iam enim superiùs ostendimus, præcepta iudicialia re- tineri, ac reuocari potuisse à gubernatoribus Reip. & licèt sint mortua post Christi mortem, nun- quam tamen facta fuisse mortifera.
------------------------------------------------------------ Quando legalia cœperint esse mortifera. 11. inter epistolas Augustini, & Ga- latas 2. tria dicit: Primùm, legalia fuisse à principio mortifera. Aliqui intelligunt, à puncto, quæ lex mor- tua fuit, quodcunque illud sit, & Hieronymum nunquam explicuisse, quòd à puncto Passionis, vel Resurrectionis fuerint mortua, aut mortifera. Sed certè quamuis Hieronymus id clarè non dixerit, satis id insinuauit, tum quia in ea epist. re- ferẽs Augustinum dicentem, à tempore Passionis, & Resurrectionis fuisse bona: sed nō necessaria ad salutem; ipse sine vlla limitatione tenet, non fuis- se bona, nec indifferentia: sed mala: & absolutè, ac sine vlla restrictione docet, in nouo testamen- to, seu post Euangeliũ Christi, semper fuisse mala, & prohibita Iudæis, & Gentilibus: tempus autem Euangelij, & nouũ Testamentum sciebat cœpisse à morte Christi: ergo ex eo tempore sensit, lega- lia non simulatoriè, sed ex animo seruata, esse non solùm mortua, sed etiam mortifera: & ita Hiero- nymum interpretatur Valentia, disput. 7. quæst. 7. punct. 7. Vazquez disp. 181. cap. 2. num. 15. & disp. 182. cap. 2. num. 9. Fundamenta quibus Hieronymus in hoc dicto nitebatur, referam posteà, & diluam. Secundùm Hieronymi dictum est, Apostolos nunquam ex animo vsos fuisse legalibus tempore prædicto: sed per quandam simulationem ad vi- tandum scandalum, & damnum spirituale Iudæo- rum. Nam si Iudæi viderent legem ab Apostolis non seruari, vel non conuerterentur ad fidem, vel conuersi ab ea recederent. Ait autem Hiero- nymus, Apostolos sic vsos legalibus ex quadam dispensatione: vbi nomine dispẽsationis, vt notat Adrian. in 4. quæst. 1. de Baptismo, §. ad partem op- positam, & Vazquez disp. 182. cap. 2. num. 10. non intellexit Hieronymus præcepti relaxationem: sed prudentem vsum, & administrationem loco, & tempori conuenientem: in quo sensu eadem voce vsus est Chrysostomus in id Galat. 2. Cùm venisset
cerdotio œconomiam eam vocans, & passim alij Patres: nec verum est quod quidam dicunt, Quam
Yüklə 18,48 Mb. Dostları ilə paylaş:
|